Ölmedi...Ölmedi...Ölmedi...Bir kaç gün geçti aradan aklımda sadece bu kelime dolanıyor, bir yerleri parçalar, kanatıyordu.
Nasıl ölmezdi yalandı bu gözlerimle gördüm. Babama arabanın çarpma anını onun havalanıp bir anda yere düşüşünü etrafa saçılan o kırmızı renkteki kanı. Ambulansın o can alan acı siren sesleri ve doktorun onu kaybettik demesini.
Peki olay tam olarak buysa Ares denen çocuk neden böyle bir yalan söylüyordu. Belkide canımı acıtmak için hatırlatıp umutlandırıp sonunda nasıl üzüldüğümü görmek içindi.
Yine kaçmıştım kendimden bu sefer tek kendimdeb değil herkesten okula gitmiyordum kimseyi görmek istemiyordum.
Yıkım olmuş bir ev gibi her bir yanım parçalanmış un ufak olmuştu, kapımı çalmadan içeriye giren Zeynep'i görünce şaşırıp ona baktım ne işi vardı burda
"Mevsim Allah'a şükür iyisin neden okula gelmedin yada haber vermiyosun Ares'in seni götürdüğü günden beri haber alamıyoruz nasıl korktuk haberin varmı? Son çare evine geldik Yaman ve Yağız polise gidiceklerdi zor tuttum"
Konuşmadım öylece suratına baktım sahiden korkmuşlar mıydı beni bu kadar benimsemişler miydi yani.
"Mevsim bak biliyorum her ne dediyse sana zor kaldıramadın belki ama hayat adil değil böyle yapmanın ne sana nede etrafındakilere bir faydası yok sen iyi olmalısın ki onlar anlasın, sen güçlü olmalısın ki onlar yıkılsın"
"Peki ama nasıl?"
"Biz varız yanında annen var yardom edeeiz kaçma"
"Eder misiniz?"
"Ederiz tabi man kafa...Çocuklar gelin hadi sizde orda durup bizi dinlemeyin artik"
Birden içeriye dalıp üstüme atlıyan Yaman ve Yağızla dehşet içimde kaldım onlar ise gülüyorlardı, bir anda beni gıdıklamaya başlayınca daha fazla dayanamayarak gülmeye başladım.
Kapının kenarında bize bakan annemle göz göze gelince içten bir gülümseme yolladım.
"Seni yerden bitme bizden habersiz kendine yatış izini ha ?"
Yağız daha çok gıdıklamaya başlayınca ellerinden kurtulmak için kaçmaya çalıştım.
"Mevsim biz senin yanındayız ne olursa olsun seni kardeşimiz gibi görüyoruz tanışalı kısa bir zamanda olsada öylesin"
Yaman, yağızı üstümden alırken kurduğu cümleye karşı gülümsedim. Seviyorlardı beni bundan ötesi olamazdı. Babam yanımda olmasada şuramdaydı yeterdi bana.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bana Sevmeyi Öğret(Düzenlendi)
ChickLitYıprandılar çok sevdiler her şeye herkese karşı savaştılar ama onları ayrın bir seye engel olamadılar... "Sev tamam mı karşılık beklemeden ben var olsamda olmasamda sev birini kızma sevgilim belki olurya ayrılırsam hayattan sevgiye küsme sevgi aptal...
