Insan babasından hiç nefret edermiydi? Evet ederdi. Belime ellerini dolayan sevdiğim adama baktım.
''Neslişah? Eminmisin bak geri dönebiliriz.'' Dedi kulağıma fısıldiyarak. Geri dönmiyecektim. Artık dönmek yok. Neşenin intikamını alacağım! Babamın hayatını zehir edeceğim!
''Eminim!'' dedim emin bir ses ile, ama eminmiydim bilmiyorum. Igrenç bir yerdi burası. Igrenç insanlar. Miğdem bulanmıştı. Belimden Furkanın ellerini çekip yürümeye devam ettim. Siyah kapşonlu birisinin önünde durmuştuk.
Furkanın normaldeki arkadaşlarından değildi. Benden uzaklaşıp Furkan ile birşeyler konuşuyorlardı. Yanıma gelip beni arkadaşıyla tanıştırdı.
''Ilgaz, bu Neslişah
''Neslişah, buda Ilgaz'' dedi gülerek
''Neslişah, sen burada az bekle biz geliyoruz'' dedi ve yanımdan ayrıldılar. Etrafıma bakındım. Burada sadece iğrenç insanlar vardı. Buraya bar denilemezdi. Benim takıldığım yerlere benzemiyordu. Hemde hiç. Fazla geçmeden Furkan yanıma döndü ve elini omuzuma koyduğunda irkilip geri çekildim.
Kaşlarını çatarak" Hadi gidelim'' dedi. Çıkışa doğru yönelmiştik ki iki beyinsiz bana laf atana kadar.
''Ooff güzelim, nereye böyle? Gel bırakalım seni'' Dedi beyinsiz numara bir. Gözlerimi kapatıp üç'e kadar saymaya başladım. 1..2..3
''Aynen abi ya, bu nasıl bir güzelliktir be"
buda beyinsiz ikinin ağzından çıkan çirkin sözlerdi. Arkamı dönüp yanlarına yürüyüp boğazlarına yapıştım. İki elimde boğazlarındaydı. Tırnaklarımı boğazlarına batırdım ve bağırdım
''Ne diyorsunuz siz lan! Gebertirim lan ben sizi'' dedim ve kafalarımı birbirine çarptım.
''Götürecekmisimşz daha beni?" dedim arkalarından bağırarak. Kaçmışlardı korkudan. Elimi üstüme silip Furkana baktım. Fakat beklediğim manzarayı görememiştim. İnsan peşlerinden koşardı değilmi? Öküz değilmi? Öküz!
Ona 'Ne var' bakışı attim. Omuzlarını silkti ve ellerini havaya kaldırdı. Teslim olarcasına.
''Bana yapacak birşey bırakmadınki''
''Herhalde oğlum, alişsan iyi edersin'' dedim yalan söyleyerek. Yapacak başka birşey bırakmamışmış. Lan insan gitmezmi peşlerinden! Sinirle arabaya doğru yürüdüm. Arabaya oturduğumuzda kemerimi takmadan birşey almam gerekiyordu tabiki. Elimi Furkan'a uzattığımda bana anlamamış bakışlarla baktı.
''Paketimi alayım'' dedim ve elimi uzattım. Furkan bir of çeketek çıkardı paketi tişortunun altından. Bana uzattığında elime alıp kokladım. İğrenç kokuyordu. Kimse görmeden çantama koydum.
''Neslişah bak yapma''
''Ben bunu kafama koydum! Karışma bana! Bu benim hayatım. Hem sen hangi sıfatla bana karışıyorsun?" Bana cevap vermeyip arabayı çalıştırdı.
"Doğru ya! Biz kimizki!"
Sessiz bir yolculuktan sonra varmıştık. Sonunda! Benimle birlikte oda indi arabadan Yanima geldi ve dudağımı öpmek için eğidiğinde tokat attım yüzüne.
''Ne yaptığını sanıyorsun sen!''
İstemsizce bağırıyordum. Gözümden düşmüştü artık. Benim ona ben senin kız arkadaşlarına benzemem dememe rağmen aynı şeyi yapmıştı. Ben onlardan biri değildim!
''Ben sadece..'' Sözünü tamamlamasına izin vermeden ''Sen ne? Bana yardım ettiğin için sen sevgilimi sandın bizi?!'' dedim yüzüne bakarak.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yetimhane Güzeli (ISLÂMI)
Spiritual~DÜZENLENECEK!~ Hayatınızıda tek tutanağınız olan kardeşiniz öldürülseydi ne yapardınız? Bunun üstüne öldüren kişi üvey anneniz ve öz babanızsa eğer? Hepimizin bir geçmişi vardır. Kimilerininki diğerine göre daha kötü. Sürekli yüzleştiririz gerçekle...
