Yetimhane Güzeli (ISLÂMI)

Bölüm 49. Her şeyim oldun

Ömer arabayı park eder etmez arabadan inip dedemin yanına yürüyorum hızlı adımlarla. Dedem, annemın babam ile evlenmek istediğini söylediğinde karşı çıkmış. Ve anneme, "Eğer o adam ile evlenirsen beni ezip geçmiş olursun." demiş. Ne kadar doğru bilmiyorum. Babam anlatmıştı bunları bana. Tabikide dedemin kim olduğunu biliyordum. Trabzon'a gittiğimizde yanımıza gelir şeker verir, bizi uzaktan izlerdi. Annemin ölümünden sonra hepten kopmuştu bağımız. Ve şimdi evime gelmişti. Aklımdaki tek soru burayı nasıl bulduğuydu.

Gözleri yorgunluktan şişmişti. Göz altları morarmıştı. Saçları beyazlamıştı. Yanına yaklaştığımda bavulunu yere bırakıp bana sarıldı.

"Güzel kizum benum"

Ömer ellerinde poşetler ile yanımıza vardığında şaşkınca bize bakıyordu.

"İçeri buyurun." diyor nazikçe.

Dedem kaşlarını çatıp Ömer'e bakıyor. Bir kaç saniyeliğine onu inceledikten sonra bana bakıyor.

"Ha bu uşak kim?"

Ömer duymamazlıktan gelip kapıyı açıyor.

"Eşim. Hadi dede içeri girelim. Çok soğuk zaten."

Yaşlı adam küçük valizini eline alıp içeri giriyor. Arkasından bende içeri giriyorum. Kapıyı arkamızdan kapatıp ayakkabılarımı çıkarıyorum. Sicak eve girdiğimde dişarının ne kadar soğuk olduğunu daha iyi anladım. Kim bilir ne kadar zamandır dişarıdaydı ve üşümüştür adamcağız.

Elinden ceketini alıp askıya asıyorum.

"Buyur dede."

Ömer'in yanına oturdum. Tekli koltuğa dedem oturuyor. Ömer kulağıma yaklaşıp, "Geleceğini neden söylemedin?" fısıldıyor. "Bende bilmiyordum." diye geri fısıldıyorum. Bakışlarımı Ömerden çekiyorum.

"Nasıl buldunuz burayı?" Ellerini kucağında birleştiriyor.

"Bir haftadur buradayım. Çok uzun bir hikâye aslunda. Bulduk işte. Aslunda sana darıldim Neslisah." Dedem küçüklükten beri ismimde 'ş' kulanacağına 's' harfini kullanırdı. Ve hâlâ öyle kalmıştı görünüşe göre.

"Neden?" Gerçekten sebebini bilmiyordum.

"Niçun evlenduğuni haber etmeysun? Neşe nerdedur da?" Yutkunup Ömer'e bakıyorum. Gelde anlat şimdi herşeyi.

"Baban neden mapusta?"

Derin bir nefes alıp, "Her şeyi baştan anlatacağım dede. Ama önce çay içer misin?"

{...}

Çayımı yudumlayıp bir açıklama bekleyen dedeme ne anlatacağımı düşünüp duruyordum. Her şeyi yalansız anlatacağım.

"Neşe geçen sene öldü."

Yorgun sesime aldırmayıp, "Babamın eski karısı yüzünden." diyorum. Dedem ellerini bacaklarına vurup, "Uyy. Neşem. Küçük kizum. Kara toprağa nasıl gömdünüz oni!" diyor. Dedemin bu halini görünce ağlamak istedim. Fakat güçlü kalmalıydım.

"Benim haberim yoktu..."

"Neden öldürdüler!"

"Çok karışık bir durum. Ben engel olmaya çalıştım. A..ama olmadı. Koruyamadım kardeşimi.." Daha fazla dayanamayıp göz yaşlarımın akmasına izin veriyorum.

"Beni yetimhaneye verdiler." Dedem gözlerini yumup, "Bana neden haber vermediniz? Neslisah hiç bir şey anlamiyorum." diyor.