Oyun içinde Oyun

2024 • 6

İsrail "Sibel ve Adem"

Sibel ve Adem'in bugün evlilik yıl dönümleriydi. Bir çocuk özlemiyle yanıp tutuşsalar da görevlerinden dolayı cesaret edememişlerdi. Evde yenilen romantik bir akşam yemeğinin ardından hediye takasına geçilmişti. Hediyeleşme bittiğinde kalkmamış sofra kalıntılarının manzarasında romantik bir dans izliyordu geceyi.

Sibel ve Adem'e birkaç gün önce hazır ol talimatı gelmesine rağmen artık önemsemiyorlardı. Bu kaçıncı hazır ol talimatıydı. Dansın bitiş noktasında çalmıştı siren sesleri. İkisi de birbirlerine bakakalmışlardı. Birbirlerine ayna görevi görür gibiydiler. İkisinin de surat ifadesi aynıydı. Yaşadıkları duygu romantik bir filmin ardından korku filmi izlemek kadar saçmaydı. Adem televizyonu açmış içine girmişçesine gelişmeleri takip ediyordu. Sibel de Adem'e sessizce eşlik ediyordu.

İsrail "Kerem"

Kerem nadir dışarı çıkışlarına talimat geldikten sonra birini daha eklemişti. Talimatın gelmesiyle çılgınlar gibi belki de son kez eğlenmek için kulübün yolunu tutmuştu. Bu gecede insanlar olacaklardan habersiz eğlenceler tavan yapmıştı. Alkolün dozu kaçmış, insanlar dans ve müzik eşliğinde eğlencenin canına okuyordu adeta.

Ağırdan ağırdan yükselerek çalan siren sesi ter kan içinde kalan bedenleri soğutmaya yetiyordu. Ama pisti terk etmeyen biri vardı o da Keremdi. Müzik sesi kesilmesine rağmen Kerem dansına devam ediyordu. Dansını tamamladığında boş mekanda sakince çıkıyordu. Bir işi yarım bırakmayı sevmiyordu. Taksiye atlayıp evine doğru giderken siren sesleri ona hala eşlik ediyordu.

İsrail "Cengiz ve Aberjil"

Siren sesleri Cengiz'e parçalanmış ailesini hatırlamasına yardımcı oluyordu. Oğlunu kurtarmış ama karısını siren seslerine kurban vermişti. Kumandayı eline alıp TV'yi açtıktan sonra gelişmeleri takip etmeye koyuluyordu. Görev sırası ona gelmişti ve bunun bilincindeydi. Bir yandan da aklının ucuyla Aberjil'i ve oğlunu düşünüyordu. Hayatta kalamadığı takdirde yaşadığı kimsesiz yılların aynısını oğluna bahşetmiş olacaktı. Bu sebep yüzünden hayatta kalmaktan başka çaresi olmadığını düşünüyordu.

Aberjil arkadaşının evinde kalıyordu. Operasyon öncesinde arkadaşıyla oturmuş film izliyorlarmış gibi görünse de o içinden Cengiz'e lanetler okuyordu. Onu hayatına soktuğu güne ettiği laneti sayamamıştı bile. Cengiz ona sürekli aynı oyunu oynuyordu. Ve her seferinde de bu oyuna kanıyordu. Kendisine sürekli mutluluk verip geri alıyordu. Bunları düşünürken gözlerinin önüne getirdiği aile resmiyle bir an tekrar mutlu oluyordu. Gözlerinin önünde ki resim dağıldığında kendi kendine konuştuğunu fark edemeyecek kadar dalmıştı:

- Yine aynısını yaptı işte. Mutluluğu verip geri aldı.

Arkadaşı, gözlerini TV den kurtarıp Aberjil'in üzerine yöneltiyordu. Kız arkadaşı Aberjil'in yine aile problemlerine daldığını anlamıştı.

- Aberjil hem çocuğunun yanına gitmiyorsun hem de onun özlemiyle yanıp tutuşuyorsun. Adam çocuğu sanki senden kaçırmış havasındasın. Kendini harap etme de kır şu inadını git çocuğunun yanına.

Arkadaşı ona öğütler verirken Aberjil'in içi gururla dolu kalbi harekete geçiyordu:

- Asla. Canları cehenneme. Ama evinden gitmem için bana nutuk atıyorsan merak etme sabah gidiyorum.

Arkadaşı ne kadar niyetinin bu olmadığını anlatmayı denese de Aberjil'in gururla dolmuş kalbine söz geçirmek mümkün değildi.

Arkadaşının konuşmasından sıkılmış bir tavırla kalkıp salonu terk ederken kendi kaldığı odaya geçiyordu. Yatağına sırt üstü uzanmış ve elinde mutlu aile resmi vardı. Gurur dolu kalbi gözlerinin dolmasını ve sessizce süzülmesini engelleyememişti. Bu duygusal anı duygusuz siren sesleri kesiyordu. Siren sesleri bütün duygusallığını almıştı elinden. Resmi ve gözyaşlarını bir kenara koyup siren seslerini dinlemeye başlamıştı. Siren seslerinin her taraftan karışarak geliyordu kulağına. Siren seslerinden sonra gökyüzüne yükselen dumanları görebiliyor, jet seslerini duyabiliyordu. Arkadaşı kapıyı açıp içeri dalarcasına girmişti: