Russian Roulette

Chapter 3

Κατεβήκαμε τις σκάλες λίγο γρήγορα και μπήκαμε στην γραμματεία γιατί χρειαζόμασταν κάποιες φωτοτυπίες. Ασκήσεις για την έκθεση. Μπήκαμε μέσα και καθίσαμε στον καναπέ. Δεν μιλούσαμε ιδιαίτερα. Ειδικά εγώ που δεν είχα όρεξη. Για την ακρίβεια, δεν μπορούσα να μιλήσω. Ένιωθα κάτι να με πνίγει. Έβηξα για λίγο αλλά δεν πέρασε. Ο κόμπος ήταν ακόμη στο λαιμό μου. Σηκώθηκα και πήγα προς το μηχάνημα για το νερό και έβαλα ένα ποτήρι. Ούτε αυτό βοήθησε. Είχα αρχίσει να ζαλίζομαι κάπως. Γύρισα και κοίταξα τη Dinah η οποία σηκώθηκε γρήγορα όταν αντιλήφθηκε ότι κάτι δεν πάει καλά.

"Τι έγινε; Δε νιώθεις καλά;". "Δεν ξέρω. Νιώθω περίεργα. Έρχομαι σε λίγο", της είπα και πήγα προς την τουαλέτα. Άνοιξα την πόρτα και ένιωθα ότι ζαλίζομαι λίγο. Πήγα προς το νιπτήρα και άνοιξα το νερό. Γέμισα τα χέρια μου με λίγο και το έριξα στο πρόσωπο μου. Ένιωθα τις σταγόνες να τρέχουν από το μέτωπο μου κι άρχισα να ηρεμώ λίγο. Άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέπτη. Υπήρχε κάτι το διαφορετικό στην μορφή μου. Φαινόταν ότι ήμουν κουρασμένη, κάτι με απασχολούσε. Ούτε εγώ η ίδια δεν ήξερα τι ήταν αυτό που με είχε κάνει να νιώθω έτσι. Θέλω να πω εμφανησιακά δεν είχα διαφορά μα στα μάτια. Τα μάτια μου είχανε κάτι το διαφορετικό. Αν έβλεπα την έκφραση μου σε κάποιο άλλο άτομο σίγουρα θα έλεγα ''θέε μου, πρέπει να έχει περάσει πολλά''. Δείχνουν πόνο, θλίψη. Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω το λόγο. Θεωρητικά έχω μια υπέροχη ζωή. Έχω την οικογένεια μου που είμαστε πολύ καλά. Έχω την κολλητή μου που μου συμπαραστέκεται σε κάθε βήμα. Έχω μια σχέση με το πρώτο μου σκάλωμα, οι περισσότεροι δεν μπορούν ούτε να το διανοηθούν αυτό. Αποφάσισα να δώσω μια ευκαιρία στον εαυτό μου. Γιατί όμως νιώθω έτσι; Γιατί αισθάνομαι ότι θα πληγωθώ;

" Camila, είσαι καλά;", άκουσα κάποιον να φωνάζει έξω από την πόρτα του μπάνιου. Δεν μπορούσα να αναγνωρίσω τη φωνή αρχικά. Έριξα λίγο ακόμη νερό στο πρόσωπο μου και πήρα δύο κομμάτια χαρτί και σκούπισα κάθε σταγόνα προσεκτικά. " Αν δεν απαντήσεις θα μπω. Πες μου αν είσαι καλά", είπε και όταν άνοιξα το στόμα μου για να απαντήσω είχε είδε ανοίξει την πόρτα και μπήκε στο μπάνιο." Η Dinah μου είπε ότι δεν αισθάνεσαι καλά. Μήπως αρρώστησες;", είπε η κοπέλα με τα πράσινα μάτια και με πλησίασε. Το αριστερό της χέρι ακούμπησε στο δεξί μου ώμο και με έσφιξε λίγο. Γύρισα και την κοίταξα χωρίς να της απαντήσω. Απλά παρατηρούσα τη μορφή της. Τα μαύρα της μαλλιά που είχε φέρει όλα από τη δεξιά πλευρά του κεφαλιού της. Ήταν βαμμένη ελάχιστα αλλά μπορώ να φανταστώ ότι δεν της χρειάζεται καθόλου. Τα μάτια της είχαν το πιο σπάνιο πράσινο που είχα δει στη ζωή μου. Δεν ήταν σκούρο, ήταν ανοιχτό και έλαμπαν, γυάλιζαν. Και ακόμη και τώρα, δεν μπορώ να καταλάβω τι δείχνουν, τι αντιπροσωπεύουν. Δεν μπορώ να διακρίνω χαρά, λύπη, στεναχώρια. Κανένα συναίσθημα. Έχει μάθει να τα κρύβει. Νομίζω πως πρέπει να το κάνω και γω αυτό.