Russian Roulette

Chapter 5

Είχα μάθημα στις δέκα το πρωί. Δεν μπόρεσα να κοιμηθώ καλά. Έφυγα νωρίς από το σπίτι και έκανα μια βόλτα γενικά στην περιοχή που μένω. Ήταν εννιά το πρωί και οι περισσότεροι πήγαιναν στις δουλειές τους. Ήθελα να σκεφτώ. Ήταν τόσα πράγματα που με είχαν μπερδέψει. Ένιωθα λες και η ζωή μου προχωράει τρομερά γρήγορα και γω μένω στάσιμη και την παρατηρώ καθώς αλλάζει, χωρίς να μπορώ να ελέγχω τις καταστάσεις. Μπήκα σε μία καφετέρια και πήρα ένα χυμό. Ήθελα κάτι να μου δώσει ενέργεια για να αντέξω, αν και ήμουν αρκετά κουρασμένη. Συνέχισα να περπατάω και χωρίς να το καταλάβω βρέθηκα κάτω από το σπίτι του Mark. Κάθισα από κάτω γιατί ήξερα ότι θα κατέβει από λεπτό σε λεπτό για να πάει στη δουλειά του. Είναι ένα χρόνο μεγαλύτερος και δουλεύει ως σερβιτόρος σε μία καφετέρια. Κάθισα στο πεζοδρόμιο με την πλάτη προς την είσοδο και περίμενα να βγει.

"Camila; Τι κάνεις εδώ;", άκουσα τη βαριά φωνή του και γύρισα και τον κοίταξα. Με πλησίασε διστακτικά και κάθισε δίπλα μου. "Αν ενοχλώ θα φύγω", είπα και τον κοίταξα στα μάτια. Χαμογέλασε λίγο και με φίλησε στο μέτωπο. "Ποτέ δεν με ενοχλείς. Απλώς ξαφνιάστηκα γιατί δεν μου το είπες. Τι έγινε; Είσαι καλά;", με ρώτησε και το χέρι του έπιασε το δικό μου. Ήταν μεγαλύτερο από το δικό μου και αρκετά τραχύ. "Δεν μπορούσα να κοιμηθώ το βράδυ και βγήκα βόλτα. Ο δρόμος απλά με έφερε εδώ.", του απάντησα και χαμογέλασα λίγο. "Ίσως είναι επειδή είσαι αγχωμένη με την αδερφή σου. Μετά το φροντιστήριο να πας να ξεκουραστείς", είπε και με φίλησε στο χέρι. Επικράτησε για λίγο ησυχία. Κανένας δεν μιλούσε. "Μου έχεις λείψει", είπα απότομα και τον αγκάλιασα βάζοντας τα χέρια μου γύρω από το λαιμό του και το πρόσωπο μου στον ώμο του. Η βαριά του κολόνια γέμισε τα πνευμόνια μου και για λίγο ένιωθα ότι πνίγομαι. Τα δυνατά του χέρια με αγκάλιασαν από τη μέση και με έφερε πιο κοντά του. "Κι εμένα μου έχεις λείψει. Πολύ. Θέλω να βγούμε όποτε μπορέσεις", μου είπε και έκανε λίγο πίσω για να με κοιτάξει. Τα μαύρα του μάτια με κοιτούσαν σε όλο το πρόσωπο σαν να ήμουν κάτι ανεκτίμητο, σαν να είχε ότι πιο σημαντικό ήθελε. Τα χέρια του ήταν στο λαιμό μου και με χάιδευε απαλά στα μαλλιά. Έκλεισα τα μάτια που όταν ένιωσα ότι πλησιάσε περισσότερο στο πρόσωπο μου. Τα χείλη του ακούμπησαν τα δικά μου με αρκετή δύναμη. Σχεδόν αμέσως η γλώσσα του ακούμπησε τη δική μου και τραβήχτικα πιο πίσω. "Συ-συγγνώμη. Πρέπει. Πρέπει να πάω για μάθημα θα αργήσω", είπα και τον φίλησα στα χείλη άλλη μια φορά πεταχτά και έφυγα από μπροστά του γρήγορα.