Russian Roulette

Chapter 7

Φεύγοντας από τη συνάντηση με τη Lauren αισθανόμουν πολύ χαρούμενη. Για κάποιο λόγο είχε καταφέρει να με ηρεμήσει αρκετά. Νομίζω πως αν χρειαστεί ξανά για να μιλήσω σε κάποιον τότε σίγουρα θα είναι η Lauren αυτό το άτομο. Δεν ξέρω τον τρόπο που το κάνει και τι είναι αυτό αλλά έχει τρομερή επίδραση πάνω μου. Η μέρα μου είχε ξεκινήσει αρκετά χάλια αλλά κατάφερε έως ένα βαθμό να την κάνει καλύτερη. Συνέχιζα να νιώθω κουρασμένη αλλά είχα καλή διάθεση. Έφτασα σπίτι και βρήκα τη μητέρα μου με την αδερφή μου να παίζουν στο σαλόνι με τις κούκλες. Η μητέρα μου βαριόταν και ήθελε να κάνεις τις δουλειές στο σπίτι αλλά δεν μπορούσε να πει όχι στη Sofi. "Camila, θα παίξεις λίγο με την αδερφή σου που θέλω να μαγειρέψω", με ρώτησε και σηκώθηκε όρθια. "Ναι θα κάτσω λίγο αλλά θα πάω να ξαπλώσω γιατί δεν κοιμήθηκα καλά το βράδυ. Το απόγευμα θα έρθει η Dinah να ξέρεις", της είπα και κάθισα στο χαλί δίπλα στην αδερφή μου και τη φίλησα στο κεφάλι της. Δεν μου έδωσε ιδιαίτερη σημασία, είχε όλη της την προσοχή στη ζωγραφιά που έκανε εκείνη τη στιγμή. "Ναι, το κατάλαβα. Στον ύπνο σου μουρμούριζες κάτι για τον Mark και μία Lauren. Είναι όλα εντάξει με τον Mark;", με ρώτησε η μητέρα μου καθώς πήγε στην κουζίνα και έβγαλε μερικά πράγματα από το ψυγείο. "Εεε. Ναι. Όλα εντάξει", είπα γρήγορα για να αποφύγω τη συζήτηση και έστρεψα όλη μου την προσοχή στην Sofia.

"Τι ζωγραφίζεις;", τη ρώτησα και έκανα στην άκρη για να προσπαθήσω να δω αλλά έβαλε το μικροκαμμωμένο σώμα της μπροστά και δεν με άφησε να δω. "Είναι μυστικό δεν μπορεί να το δει κανένας", μου είπε και γύρισε και με κοίταξε. "Εγώ όμως δεν είμαι κανένας", της είπα και έκανα ότι πήγα να πάρω τη ζωγραφιά της. "ΌΧΙΙΙΙ! Είναι για σένα η ζωγραφιά δεν κάνει να τη δεις", είπε φωνάζοντας και σηκώθηκε από εκείνη τη θέση που καθόταν και πήγε στην άλλη μεριά του τραπεζιού. "Καλά, εγώ θα πάω να ξαπλώσω λίγο. Όταν την έχεις έτοιμη φέρτην να την δω, εντάξει;", είπα και σηκώθηκα από το χαλί και πήγα προς το δωμάτιο μου. Στη μέση της διαδρομής ένιωσα ένα χέρι να με αγκαλιάζει από τη μέση μου και να με σταματάει. Γύρισα και είδα τη Sofi να με κοιτάει στεναχωρημένη. "Τί έγινε; Τι έπαθες", είπα και γονάτισα μπροστά της. "Σου φώναξα πριν και νιώθω άσχημα γιατί εσύ έχεις πει ότι δεν πρέπει να μαλώνουμε γιατί είμαστε αδερφούλες και πρέπει να αγαπάμε η μία την άλλη. Συνώμη", μου είπε και με αγκάλιασε. Ήταν τόσο γλυκιά αυτή τη στιγμή που δεν μπορούσα να κρατήσω το χαμόγελο μου. "Sofia, δεν μαλώσαμε. Απλώς δεν ήθελες να δω τη ζωγραφιά σου. Και φυσικά, δεν είναι ωραίο να μαλώνουμε αλλά δε γίνεται να είμαστε πάντα καλά. Και θα μαλώσουμε, και θα φωνάξουμε, απλά πρέπει να υπάρχει σοβαρός λόγος", είπα όσο πιο απλά μπορούσα και τη φίλησα στο μέτωπο. "Εντάξει! Πάω να συνεχίσω τη ζωγραφιά σου.", μου είπε και με φίλησε στο μάγουλο και έφυγε από μπροστά μου τρέχοντας. Στο ίδιο σημείο που με είχε φιλήσει και η Lauren. Όλες οι στιγμές πέρασαν γρήγορα από μπροστά μου και έπιασα τον εαυτό μου να χαμογελάει ξανά. Σηκώθηκα από το πάτωμα και πήγα στο δωμάτιο μου. Έβαλα τις πιτζάμες μου και ξάπλωσα. Μέσα σε λίγη ώρα με πήρε ο ύπνος. Αλλά μέχρι και στον ύπνο μου με στοίχιωνε αυτό το ζευγάρι των σμαραγδένιων ματιών.