Russian Roulette

Chapter 6

"Είσαι εντάξει; Φαίνεσαι κουρασμένη", είπε η Dinah όταν καθίσαμε στις θέσεις μας. Η Lauren είχε φύγει για να πάρει τα βιβλία των μαθηματικών μας. Πονούσε τόσο πολύ το κεφάλι μου από την κούραση. "Ναι, καλά είμαι απλώς δεν κοιμήθηκα σχεδόν καθόλου το βράδυ", είπα και της χαμογέλασα ελάχιστα και άνοιξα την τσάντα μου για να βγάλω ένα στυλό. "Γιατί δεν κοιμήθηκες; Έγινε τίποτα;". "Όχι.Ίσως ήταν το άγχος για την αδερφή μου",είπα ψέμματα και σηκώθηκα από την καρέκλα. "Πάω να πάρω ένα ποτήρι νερό,θέλει καμία;", ρώτησα και γύρισα και κοίταξα τα κορίτσια όσο στεκόμουν στην πόρτα. "Εγώ θα ήθελα ένα, είπε η Ally και μου χαμογέλασε ελάχιστα. Της χαμογέλασα και γω και βγήκα από την τάξη. Προχώρησα στο διάδρομο και έφτασα στο μηχάνημα για το νερό. Πήρα δύο ποτήρια και τα γέμισα. Εκείνη τη στιγμή είδα τη Lauren να ανεβαίνει τις σκάλες με αρκετά βιβλία στα χέρια της. Ντρεπόμουν να την κοιτάξω οπότε χαμήλωσα το βλέμμα μου και προχώρησα μπροστά της με τα ποτήρια στο χέρι.

"Camila,θα ήθελα να σου μιλήσω στο διάλειμμα",άκουσα την κοπέλα από πίσω μου καθώς περπατούσαμε προς την τάξη. Σταμάτησα απότομα και την κοίταξα. Νομίζω πως πρέπει να βρω κάτι για να μην την κοιτάω στα μάτια. Θα μπορούσε να με σκοτώσει και να με αναστήσει με ένα μόνο της βλέμμα. ''Ναι.Δεν έχω κάποιο πρόβλημα'', είπα και συνέχισα πιο γρήγορα για την τάξη. Μπήκα μέσα και άφησα το νερό μπροστά στην Ally και μετά κάθισα στη θέση μου. ''Καλημέρα και πάλι κορίτσια. Σήμερα όπως γνωρίζετε θα κάνουμε μαθηματικά.", είπε η Lauren και μας έδωσε από ένα βιβλίο την καθεμία."Γιατί μας κάνεις εσύ μαθηματικά; Δεν έχει το φροντιστήριο μαθηματικό; Τι σχέση έχεις εσύ; Φυσική δεν σπούδασες;",ρώτησα λίγο απότομα. Το μετάνιωσα εκείνη τη στιγμή γιατί δεν της μίλησα καλά,αλλά δεν ξέρω τον λόγο που το έκανα.Παρατήρησα την έκφραση της. Εκεί που ήταν χαρούμενη, το πρόσωπο της σφίχτηκε λίγο. "Καταρχάς, δεν έχω τελείωσει το πανεπιστήμιο, είμαι στο τρίτο έτος",γύρισε και μου είπε καθώς με κοιτούσε έντονα. Ο τρόπος της ήταν παρόμοιος με τον δικό μου. "Επίσης, στο φυσικό μαθαίνουμε πολύ καλά μαθηματικά γιατί μας χρειάζονται για τις ασκήσεις στη φυσική. Τέλος, το φροντιστήριο είναι καινούργιο και έχουμε έλλειψη σε καθηγητές. Σου φτάνουν αυτά ή έχεις όρεξη για παραπάνω συζήτηση; Γιατί δεν μου άρεσε ο τρόπος που μιλήσες", είπε κάπως απότομα και άνοιξε την τσάντα της και έβγαλε την κασετίνα της στην οποία είχε διάφορα στυλό και μαρκαδόρους για τον πίνακα. "Συγγνώμη, απλά δεν έχω όρεξη σήμερα. Δεν φταις σε κάτι", είπα κάπως ντροπιασμένη και άνοιξα το τετράδιο μου. "Δεν σου έκανα κάτι εγώ όμως για να μου μιλάς έτσι. Εκτός αν έκανα. Και θα ήθελα να μου το πεις", είπε καθώςκάθισε στη θέση της ακριβώς μπροστά μου και με κοιτούσε. Η όλη της έκφραση είχε αλλάξει. Δεν είχε εκείνο το γλυκό βλέμμα αλλά ένα πιο άγριο, μια πλευρά της που δεν είχα ξαναδεί. Τη νευρίασα και νιώθω απαίσια γι'αυτό. Έσκυψα λίγο πιο μπροστά στο θρανίο για να έρθω πιο κοντά της καθώς την παρατηρούσα στο πρόσωπο. Είδαμε την άκρη του ματιού μου ότι έσφιξετο χέρι της στην άκρη του θρανίου όσο την πλησιάσα με αποτέλεσμα τα δάχτυλα της να πάρουν ένα άσπρο χρώμα. "Αν θες να μάθεις την αλήθεια, περίμενε για το διάλειμμα που θες να μου μιλήσεις",είπα καθώς έκανα απότομα πίσω στην καρέκλα μου και ξεκίνησα να γράφω στο τετράδιο την ημερομηνία. Την άκουσα που ξεφύσηξε δυνατά, όμως δε μίλησε. Σηκώθηκεαπό την καρέκλα της και πήγε στον πίνακα.Η Ally και η Normani μιλούσαν ψιθυριστά, υποθέτω για μένα. Γύρισα και κοίταξα τη Dinah πουείχε ένα βλέμμα μυστηρίου καθώς με κοιτούσε. "Τι έχεις πάθει; Δεν είσαι η Mila που ξέρω", είπε και έκοψε απότομα την οπτική μας επαφή.

Η αλήθεια ήταν πως ούτε και εγώ με αναγνώριζα. Δεν ξέρω τι έχω πάθει. Κάθε μέρα έχω και κάτι διαφορετικό.Νιώθω λες και έχουν αλλάξει τα πάντα μέσα μου. Δεν θέλω να είμαι έτσι. Είχα μια φυσιολογική ζωή. Γιατί να έρχονται αλλαγές όταν δεν θέλεις; Γιατί να σου καταστρέφουν τα πάντα; Με κάτι τόσο απλό να αλλάζει ολόκληρη η ύπαρξη σου; Και το πρόβλημα είναι ότι επηρεάζονται και οι γύρω σου. Ποτέ δεν είχα ξανά δει τη Dinah να με κοιτάει έτσι. Με πόνεσε πολύ το βλέμμα της. Όμως ξέρω ότι είναι δικό μου λάθος και πρέπει να το διορθώσω. "Dinah; Θέλω σήμερα το απόγευμα να έρθεις από το σπίτι μου. Θέλω να σου μιλήσω", της είπα ψιθυριστά στο αφτί. "Θα έρθω", μου απάντησε απότομα χωρίς να με κοιτάξει.Υπήρχε μια περίεργη ατμόσφαιρα μεταξύ όλων μας. Γύρισα και κοίταξα τη Lauren η αποία κοιτούσε κάτω και περίμενε να σταματήσουμε να μιλάμε για να ξεκινήσει το μάθημα. Το βλέμμα μου έπεσε στην Ally η οποία με κοιτούσε διακριτικά. Το ίδιο και η Normani. Ξεφύσηξα σιγανά και κοίταξα τη Lauren ξανά.

"Λοιπόν. Σήμερα θα ξεκινήσουμε με τους μιγαδικούς. Στην ουσιά είναι ένα υπερσύνολο του συνόλου R, των πραγματικών αριθμών δηλαδή". "Μαρέσει που μας εξηγείς ποιοι είναι οι πραγματικοί αριθμοίς λες και καταλάβαμε το υπερσύνολο.", είπε η Dinah."Τώρα πες μου ότι αυτό ήταν πλάκα έτσι; Πρέπει να κάτσω να σας εξηγήσω και τα σύνολα; Κατάλαβα τα Χριστούγεννα θα ξεκινήσουμε κανονικά μαθήματα", είπε και χαμογέλασε λίγο. "Μαρέσει που λες μόνο εμένα λες και οι υπόλοιπες τα ξέρουν". "Εγώ τα ξέρω για κάνε μου τη χάρη", είπε η Normani και κοίταξε τη Dinah ενώ της έβγαλε τη γλώσσα κοροιδευτικά."Normani, στον πίνακα. Νομίζω πως μόλις τα ξέχασα",είπε η Lauren και της χαμογέλασε καθώς της έδωσε το μαρκαδόρο. Όταν σηκώθηκε η Normani από τη θέση της, η Lauren πήρε την  καρέκλα και την πήγε πίσω στον τοίχο,ακριβώς πίσω από τη δική μου καρέκλα. Αυτό με έκανε να νιώσω λίγο αμήχανα αλλά δεν έδωσα σημασία και προσπάθησα να το ξεχάσω. Η υπόλοιπη ώρα κύλησε κάπως έτσι: η Normani μας μιλούσε για τα σύνολα των αριθμών και η Lauren τη βοηθούσε όποτε χρειαζόταν, δηλαδή ελάχιστες φορές.

Χτύπησε το κουδούνι και τα κορίτσια βγήκαν κατευθείαν έξω από την τάξη. Λίγο πριν βγούνε γύρισαν και με κοίταξαν και η Ally, που ήταν η τελευταία, έκλεισε την πόρτα πίσω της. Σηκώθηκα όρθια και γύρισα και κοίταξα τη Lauren η οποία καθόταν ακόμη στην καρέκλα από πίσω μου. Το βλέμμα της ήταν στα χέρια της καθώς έπαιζε με τα δάχτυλα. Σηκώθηκε όρθια και ήρθε μπροστά μου. Στεκόταν χωρίς να μιλάει, το ίδιο και γω. Το πρόσωπο της είχε αλλάξει πάλι, είχε ηρεμήσει.Τα μάτια της έλαμπαν καθώς με παρατηρούσε σε όλο μου το πρόσωπο. Για μια στιγμή παρατήρησα ότι με κοιτούσε στα χείλη αλλά ήταν για πολυ λίγο. Ξανα γύρισε το βλέμμα της στα μάτια μου και απλά καθόμασταν ακίνητες, η μία να κοιτάει την άλλη στα μάτια. Μπορώ να παραδεχτώ ότι θα μπορούσα να το κάνω για ώρες αυτό. Απλά να την έχω απέναντι μου και να κοιτάω στα μάτια της. Έχουν εκατομμύρια διαφορετικά χρώματα και θα μπορούσα να καθίσω να τα απομνημονεύσω ένα προς ένα.

"Πες μου τι σε απασχολεί. Μίλα μου γενικά αν δεν θες να μου πεις ακριβώς.Αλλά πες μου. Δεν ξέρω τι έχεις. Μπορεί να μην σε ήξερα παλαιότερα για να μπορώ να καταλάβω την αλλαγή στη συμπεριφορά σου, όμως ακόμη και τώρα που σε γνώρισα,ξέρω ότι δεν είναι αυτός ο χαρακτήρας σου. Πες μου σε παρακαλώ. Φταίει κάποιος από το κοντινό σου περιβάλλον; Μήπως έκανα κάτι εγώ και μου μιλάς έτσι;",είπε και άφησε την ανάσα που κρατούσε να χτυπήσει στο πρόσωπο μου και στη συνέχεια έτριψε λίγο τα μάτια της με το δεξί της χέρι καθώς κοίταξε αλλού. Μόνο αυτή η ανάσα της ήταν αρκετή για να ζαλιστώ. Ένιωθα τα πόδια μου να τρέμουν. Έκλεισα τα μάτια μου και πήρα μια βαθιά αναπνοή καθώς προσπάθησα να της απαντήσω."Αυτό είναι το θέμα μου. Δεν ξέρω τι έχω. Και δεν είναι ότι φταις εσύ σε κάτι.Απλώς όλα ξεκίνησαν από εχθές. Είμαι πάνω στην αλλαγή της ζωής μου και έτυχε να είσαι και εσύ μέσα σε αυτή. Και με αυτόν τον τρόπο το μυαλό μου, επειδή προσπαθεί να αμυνθεί, σε βάζει και σένα μέσα και λέω πράγματα χωρίς να τα εννοώ. Δεν ξέρω αν μπορείς να με καταλάβεις",είπα όσο καλύτερα μπορούσα εκείνη τη στιγμή. Δεν μπορούσα να σκεφτώ πολύ καθαρά. Είχα έναν κόμπο στο στομάχι που προσπαθούσα να αγνοήσω όμως δε μπορούσα.Πριν προλάβει να μου απαντήσει χτύπησε το κουδούνι. "Τώρα βρήκε το μαλακισμένο. Κοίτα. Μετά το μάθημα μας έχω μια ώρα κενό. Πραγματικά αν θέλεις μπορούμε να κάτσουμε να μιλήσουμε. Όπως σου είπα είμαι και σύμβουλος και θα χαρώ πολύ να σε βοηθήσω γιατί ξέρω ότι είσαι ξεχωριστή. Έχεις κάτι το διαφορετικό", μου είπε και έκανε ένα βήμα πιο κοντά μου με αποτέλεσμα το σώμα της να ακουμπάει στο δικό μου. Μου κόπηκε η ανάσα τη στιγμή που ένιωσα τον κορμό της να κολλάει στον δικό μου. Και εκείνη τη στιγμή τα χέρια της βρέθηκαν στη μέση μου και με τράβηξε ακόμη πιο κοντά της. Το πρόσωπο μου ήταν στη βάση του λαιμού της. Αν με ρωτούσε κάποιος τον τρόπο που θα ήθελα να πεθάνω θα του απαντούσα "αυτή ακριβώς τη στιγμή". Δεν έχω ξανανιώσει πιο μεγάλη ανακούφιση, ηρεμία, γαλήνη. Έκλεισα τα μάτια μου και προσπάθησα να απομνημονεύσω κάθε είδος μυρωδιάς που μου προσφέρει αυτή τη στιγμή η κοπέλα που με κρατάειστην αγκαλιά της. Το άρωμα της ήταν σκέτος υπνωτισμός, όπως άλλωστε λέγεται και το όνομα του, όμως ξέρω πως ακόμη και αν δεν φορούσε κάποιο, εμένα πάλι θα με υπνώτιζε. Τα μαύρα, μακριά μαλλιά της ήταν τόσο απάλα στη αφή, σαν μετάξι, και έπιασα τον εαυτό μου να πειράζει τις άκρες ασυναίσθητα. Μύριζαν φρούτα του δάσους. Και η στιγμή που όλος μου ο κόσμος κατέρρευσε και χτίστικε ένας καινούργιος ήταν όταν ένιωσα τα χείλη της να με φιλάνε απαλά στο αριστερό μου μάγουλο. Δεν είχε βάλει δύναμη όμως ένιωθα το πιο απαλό ζευγάρι χειλιών στο πρόσωπο μου και κατάλαβα πόσο δύσκολοι θα είναι οι υπόλοιποι μήνες.
Με άφησε απότομα και πήρε το μαρκαδόρο για να γράψει στον πίνακα καθώς άνοιξε η πόρτα και μπήκαν τα κορίτσια μέσα. Κάθισα στη θέση μου χωρίς να μιλήσω. Δεν μπορούσα άλλωστε. Οι χτύποι της καρδιάς μου αντιχούσαν σε όλο μου το σώμα. Δεν μπορούσα να σταθεροποιήσω την ανάσα μου. Κοίταξα τα κορίτσια οι οποίες με κοιτούσαν περιέργα. Νομίζω πως φαινόταν όλο αυτό. Μετά από λίγο κατάλαβα ότι απλά ήθελαν να μάθουν αν είμαι καλά. Δεν μιλήσαμε, αφήσαμε τα βλέμματα γι'αυτό. Συνεχίσαμε το μάθημα σαν να μην είχε συμβεί τίποτα.Το θέμα είναι ότι είχαν αλλάξει τα πάντα. Ωστόσο αυτό δεν ήθελα να επηρεάσει τον στόχο μου οπότε προσπάθησα να τα βάλω όλα στο πίσω μέρος του μυαλού μου και να προσέξω στο μάθημα, πράγμα που έκανα χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Οι δύο επόμενες ώρες κύλησαν χωρίς να πει κάποιος κανένα αστείο. Η Lauren απλά έκανε την παράδοση και η Ally τη γέμιζε με ερωτήσεις ενώ η Dinah την κορόιδευε. Όταν τελείωσε το μάθημα αρχίσαμε να μαζεύουμε τα πράγματα μας και για μια στιγμή είχα ξεχάσει τη συνάντηση με τη Lauren.

"Camz,τέταρτη αίθουσα. Πήγαινε και έρχομαι σε λίγο",είπε και έφυγε από την τάξη βιαστικά."Τι έγινε;", με ρώτησε η Dinah καθώς έβαλε το τελευταίο της βιβλίο στην τσάντα. "Απλά θέλει να μιλήσουμε για τα ψυχολογικά μου", είπα αδιάφορα και έκλεισα τη τσάντα μου βιαστικά. "Mila, ανχρειάζεσαι βοήθεια ή το οτιδήποτε μπορείς να μας απευθυνθείς. Μη διστάσεις",μου είπε η Ally και μου χαμογέλασε πολύ γλυκά. ¨Μην ανησυχείς. Αν χρειαστώ τη βοήθεια σας, θα σας μιλήσω. Θα τα πούμε αύριο κούκλες", είπα και βγήκα από την τάξη και κατέβηκα στον πρώτο όροφο που ήταν η αίθουσα τέσσερα. Άνοιξα την πόρτα διστακτικά αλλά δεν ήταν κανένας άλλος μέσα, όλος ο διάδρομος ήταν άδειος, πάλι. Η διακόσμηση ήταν ίδια με της άλλης τάξης που κάναμε μάθημα. Κάθισα στην καρέκλα που είναι για τον καθηγητή και έκανα μερικές σβούρες γύρω από τον εαυτό μου. Κάποια στιγμή άνοιξα τα μάτια μου και την είδα να ακουμπάει στην πόρτα ενώ χαμογελούσε έντονα. Όμως είχε φέρει κάτι μαζί της....