Russian Roulette

Chapter 14

    Την επόμενη μέρα ξύπνησα μόνη μου στο κρεβάτι. Όταν άνοιξα τα μάτια μου, το φως του ήλιου ήταν αρκετά δυνατό και έμπαινε στο δωμάτιο από το παράθυρο. Κοίταξα δίπλα μου και δεν την είδα. Σηκώθηκα απότομα από το κρεβάτι και πήγα προς την κουζίνα. Καθόταν με το λάπτοπ στο τραπέζι και είχε κάποια βιβλία μπροστά της. Φορούσε τις πιτζάμες της ακόμη και είχε και μία κούπα δίπλα της από την οποία ήπιε μια γουλιά. Δεν με είχε καταλάβει ακόμη και έτσι πήγα από πίσω της και την αγκάλιασα καθώς την φίλησα απαλά στο λαιμό της. "Καλήμερα Camz", μου είπε και μου χαμογέλασε καθώς έπιασε τα χέρια μου. "Καλημέρα και σε σένα μω- Lauren! Lauren!", είπα γρήγορα για να διορθώσω το λάθος μου αλλά μάλλον τα έκανα χειρότερα. Γύρισε τον κορμό της και με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω. Δεν μπορούσα να διαβάσω το βλέμμα της. Για εκείνα τα δευτερόλεπτα της ζωής μου ένιωσα τόσο αμήχανα. "Συγγνώμη. Δεν. Δεν ήθελα να πω αυτό που πήγα να πω κατά λάθος και τώρα νιώθω χάλια γιατί δεν έπρεπε και δεν ξέρω τι σκέφτεσαι και με αγχώνεις έτσι όπως με κοιτάς γι'αυτό πες κάτι". Σηκώθηκε όρθια και με πλησίασε. Τα χέρια της με έπιασαν από τη μέση και με τράβηξε στην αγκαλιά της. Στην αρχή δεν μιλούσε, το μόνο που ακουγόταν ήταν οι ανάσες μας. "Θα μου άρεσε να ακούσω τη συνέχεια πριν το διορθώσεις αλλά μου χάλασες την έκπληξη που είχα σκεφτεί", είπε και με φίλησε στο λαιμό απαλά μια φορά αλλά δεν έφυγε από εκεί. Ένιωθα τα χείλη της στο λαιμό μου χιλιοστά μακριά. "Και.. Ποια ήταν η έκπληξη;", ρώτησα όσο πιο καθαρά μπορούσα. Τα χέρια της που ήταν στη μέση άρχισαν να με τρίβουν απαλά στην πλάτη μου. Τα χείλη της ακούμπησαν ξανά το λαιμό μου. Ένιωθα τα φιλιά της απαλά στην αρχή αλλά όσο περνούσαν τα δευτερόλεπτα γινόντουσαν όλο και πιο έντονα. Πήρα μια βαθιά ανάσα απότομα και κατάλαβα ότι χαμογέλασε. "Εγώ περιμένω να μου πεις πάντως", της υπενθύμησα τρευλίζοντας λίγο. "Ναι ναι θα σου πω", είπε και κόλλησε τα χείλη της πιο έντονα στο λαιμό μου. Άνοιξε ελάχιστα το στόμα της και τα δόντια της με δάγκωσαν απαλά στο λαιμό. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα εκείνη τη στιγμή. Είχα χάσει κάθε λογική σκέψη. Δεν μπορούσα να κουνηθώ, να πω το οτιδήποτε. Ήταν σαν τα φιλιά της να με είχαν μαγέψει με το πιο υπέροχο ξόρκι και τώρα ήμουν αβοήθητη στα χέρια της. Συνέχισε να με δαγκώνει απαλά μέχρι που έφτασε στο αφτί μου και τα δόντια της με δάγκωσαν απαλά στο λοβό. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Θα μπορούσα να είχα λυποθυμήσει, θα έκανε πιο εύκολη την κατάσταση γιατί είχε καταφέρει να μου κόψει την ανάσα. Προσπάθησα να μιλήσω αλλά δεν τα κατάφερα. Μόνο η ανάσα μου βγήκε από τα χείλη μου ως χαμηλός αναστεναγμός και σταμάτησε ότι έκανε. Έφερε το κεφάλι της μπροστά στο δικό μου και με έπιασε από το λαιμό. "Κάποια στιγμή θα ήθελα να το ακούσω πιο δυνατά", είπε και με φίλησε πεταχτά στα χείλη και κάθισε στην καρέκλα σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Μου πήρε μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να συνέλθω και έφυγα από την κουζίνα.