Russian Roulette

Chapter 12

    "Camz..", μου είπε και σταμάτησε. Έφερε το αριστερό της χέρι στο κεφάλι μου και με χάιδεψε απαλά στο λαιμό μου. Ήμουν σίγουρη ότι έκανα λάθος. Ακόμη και αν υπήρχε κάτι μεταξύ μας, ήταν πάρα πολύ νωρίς για να το εκδηλώσουμε. "Συγγνώμη. Δεν. Δεν ξέρω τι με έπιασε. Δεν θα ξαναγίνει. Τα λέμε", είπα απότομα και σηκώθηκα από το παγκάκι και άρχισα να περπατάω γρήγορα προς την άλλη έξοδο. Κοίταξα το ρολόι στο χέρι μου. Λογικά προλαβαίνω το τελευταίο λεωφορείο για να γυρίσω σπίτι. Άκουσα τη Lauren να φωνάζει το όνομα μου αλλά δε γύρισα να την κοιτάξω. Άρχισα να τρέχω προς τη στάση για να φτάσω στην ώρα μου και πρόλαβα το λεωφορείο την τελευταία στιγμή. Μπήκα μέσα και ο οδηγός έκλεισε τις πόρτες. Όταν γύρισα και κοίταξα προς το νοσοκομείο, είδα τη Lauren που έτρεχε αλλά μόλις είδε ότι μπήκα στο λεωφορείο σταμάτησε. Για λίγα δευτερόλεπτα κλείδωσαν τα βλέμματα μας αλλά ο οδηγός έστριψε στο επόμενο στενό και την έχασα. Έβγαλα την ανάσα που κρατούσα με ένα δυνατό θόρυβο, χτύπησα το εισητήριο μου και κάθισα σε μία από τις θέσεις. Σε όλη τη διαδρομή για το σπίτι σκεφτόμουν το φιλί μας, το πιο υπέροχο που έχω ζήσει. Η αντίδραση της ήταν φανερή, δεν ήθελε και λογικό. Υπάρχουν πολλοί λόγοι. Το πιο λογικό είναι να μην της αρέσουν οι κοπέλες, όχι ότι εμένα μου άρεσαν, μια συγκεκριμένη μου έχει κάνει ζημιά. Μπορεί να την ενοχλεί η διαφορά ηλικίας αν και νομίζω πως τα τρία χρόνια δεν είναι κάτι. Ίσως πάλι απλά να μην θέλει γιατί είναι η καθηγήτρια μου. Μπορεί να χάσει τη δουλειά της αν μαθευτεί.

Έφτασα σπίτι μου και όλοι κοιμόντουσαν. Πήγα στο δωμάτιο μου και έκανα τις ετοιμασίες μου για να ξαπλώσω να κοιμηθώ. Ήμουν αρκετά κουρασμένη. Όταν μετά από λίγο βρέθηκα κάτω από τα σκεπάσματα όμως, το μυαλό μου άρχισε πάλι να σκέφτεται τη σημερινή μέρα. Και τότε σκέφτηκα κάτι που δεν θα το τολμούσα αν το σκεφτόμουν σήμερα. Όμως έπρεπε να γίνει για να διορθωθεί το λάθος που έκανα. έπρεπε να της δείξω ότι δε σήμαινε τίποτα το φιλί αν και ήταν τα πάντα για εμένα. Οπότε ναι, αποφάσισα να το κάνω κι ας μην μου άρεσε καθόλου η σκέψη.

Και κάπως έτσι κύλησαν οι μέρες, οι βδομάδες. Δεν μιλούσαμε καθόλου πέρα από τα απαραίτητα για το μάθημα. Ξέρω ότι ήθελε να το συζητήσουμε αφού την πρώτη εβδομάδα με ρωτούσε συνέχεια, κάθε φορά που είχα μαζί της μάθημα να μιλήσουμε ιδιαιτέρως όμως το απέφευγα. Η Dinah ήταν πολύ υποστηρικτική και δεν το περίμενα. Συνήθως θα σχολίαζε και θα με γέμιζε το μυαλό με ελπίδες ωστόσο δεν ήμουν έτοιμη να ακούσω κάτι τέτοιο. Και το σεβάστηκε και με βοήθησε στο να το ξεπεράσω. Και νομίζω πως σιγά σιγά, μετά από δύο μήνες έχω καταφέρει να την ξεπεράσω. Το φιλί μας παραμένει χαραγμένο στη μνήμη μου όμως προσπαθώ να ξεχάσω τα συναισθήματα μου γι'αυτήν. Και μετά από τον πρώτο μήνα τα παράτησε και αυτή. Δεν προσπαθούσε πλέον να με πλησιάσει, να μιλήσει για το περιστατικό μας. Δέχθηκε το γεγονός πως δεν ήθελα και κατά κάποιο τρόπο τη συγγνώμη μου σε γενικές γραμμές. Ήθελα να της αποδείξω ότι δεν ήταν κάτι για εμένα κι ας ήταν στην αρχή όμως έχω φτάσει σε ένα σημείο που μπορώ να πω πως την έχω ξεπεράσει. Τελικά όντως ήταν όπως είπε η Dinah, απλά ένα ενδιαφέρον, ένας ενθουσιασμός. Και αφού κατάφερα να μην τη σκέφτομαι, πήρα την απόφαση να προχωρήσω στη ζωή μου και κανονίσαμε με τα κορίτσια να βγούμε για βράδυ. Να περάσουμε καλά. Άλλωστε είχαμε καιρό να βγούμε έξω, δύο μήνες. Με τον καιρό δεθήκαμε πολύ μαζί τους και όταν άρχισα να τις εμπιστεύομαι, τις εξήγησα την όλη κατάσταση με τη Lauren και ήταν αρκετά άνετες και υποστηρικτικές.