Prolog

299 25 4
                                    


Nie wiecie jak to jest być w mojej skórze...
Pewnie teraz sobie myślicie - co ona może wiedzieć o życiu? Mimo, że mam tylko siedemnaście lat i niedługo wkroczę w wiek, na który każdy tak czeka, nie jestem z tego powodu szczęśliwa. Nigdy nie byłam prawdziwie zakochana, nie sprawiłam czyjegoś uśmiechu na ustach, nie żyłam jakby jutro nie miało nadejść nigdy, miałam mało przyjaciół. Szczerze to wcale ich nie miałam. Przyjaźń, w której ja żyłam opierała się głównie na tym, że to ja starałam się powstrzymać ją przed upadkiem. Miłość jaką do tej pory zaobserwowałam wśród moich rówieśników opierała się głównie na tym, że nikt nie patrzył na wnętrze drugiej osoby, tylko na jej wygląd i wyliczyłam nawet długość poprawnego związku - dwa tygodnie, tyle czasu zajmuje chłopakom zaciągnięcie dziewczyny do łóżka , a potem z nią zrywa pod pretekstem, że do siebie nie pasują...
Uważajcie jak narzekacie, że to wy macie najgorzej na świecie.
Gorzej niż ja, nie da się mieć, uwierzcie mi...

~01~ Zaufaj MiOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz