Α: Φτάνουμε στο νοσοκομειο. Θα κατεβεις εσύ ή εγώ?
Σ: Κατεβαινω εγώ... Δεν θα αργησω.
Α: Οκ...
Ο Σπύρος κατέβηκε και μπήκε μέσα... Ο Αλεξ γυρίζει και με κοιτάει κάπως περίεργα...
Μ: Τι?
Α: Τίποτα απλα είσαι πολύ όμορφη.
Μ: Ευχαριστώ...( χαμόγελο)
Α: Τα βρηκατε με τον Σπύρο...
Μ: Ναι . Τελικά δεν είναι έτσι όπως νόμιζα...
Α: Δηλαδή?
Μ: Να... όταν τον γνώρισα νόμιζα οτι ηταν... εεμ.. κάτι σαν ψυχακιας...
Α: Το 'χει αυτό ο αδερφός μου...
Μ: Και οτι... ηταν γκέι...
Α: Χαχα...
Μ: Βασικά αυτό ακόμα το νομιζω...
Α: Μην του το πεις...
Μ: Δεν θέλω να πεθάνω ακόμα...
Α: Και όχι απο τα δικά του χέρια, πίστεψε με...
Είπε και αρχίσαμε να γελαμε...
____________________________________
ΣΠΥΡΟΣ:
Πφφφφ... Μπαίνω, τα παίρνω και βγαινω... εύκολακι.... Πάμε με το τρια... Ενα, δυο, τρια....
Μπαίνω μέσα τόσο γρήγορα που δεν με κατάλαβε κανείς... Μόνο που την ωρα που θα τα παίρνω να μην με δουν.. Λοιπον, που έχουν το αίμα τώρα? Ε ρε μπελάς...
Σ: Κοπελιά?
Κ(οπελα):Μάλιστα... Μπορω να βοηθήσω?
Σ: Κοιτά με στα ματια...
Κ: Μάλιστα...
Σ: Λοιπον μετα απο την συζήτηση μας δεν θα θυμασε τίποτα εντάξει?
Κ: Εντάξει..
Σ: Που έχουν το αίμα για τους ασθενείς?
Κ: Σε αυτον τον διάδρομο τριτη πόρτα αριστερά....
Σ: Σε ευχαριστώ...
Πήγα εκεί που μου είπε και πήρα 10 σακουλάκια αίμα... Έχουμε δουλεια στο σπίτι της Μαίρης... Θα μου ανοίξει η όρεξη... Βγαινω απο το νοσοκομειο και πηγαίνω προς το αυτοκίνητο... Και ιου φιλιούνται παλι... Ανοίγω την πόρτα και μπαίνω...
____________________________________
ΜΑΙΡΗ:
Γελαγαμε για λίγη ωρα και μετα μου έδωσε ενα απο τα υπέροχα, ονειρικά, παθιασμένα φιλια του... Του ανταπεδωσα το φιλί... Αλλά τότε ανοίγει η πόρτα και μπαίνει... ποιος άλλος?... ο Σπύρος...
Ο Αλεξ απομακρυνεται απο εμένα και κοιτάζει λοξά τον αδερφό του με ενα ποσο-μαλάκας-εισαι-που-μας-διεκοψες-ΠΑΛΙ βλέμμα...
Σ: Το ξέρω είμαι και πολύ...
Α: Ευτυχώς που το παταδεχεσαι πάντως... Κανείς άλλο ενα βήμα προς την ενηλικίωση...
Σ: Έχω ενηλικιωθεί εδώ και περιπου 200 χρόνια...
Μ: ΠΌΣΑ??
Α: Δεν σου έχουμε μιλήσει για εμας γιατί θα σου έρθουν όλα μαζί και θα πεσεις σε κώμα...
Σ: Χαχαχα...
Μ: Μην γελάς... Ποσο είστε ακριβως?
Σ: 219
Μ:Μάλιστα....
Α: Μην σοκαρεσε...
Μ: Ποιος εγώ δεν έχω σοκαριστει... (λέω διθεν άνετα)
Α: Μπα καθόλου...
Μ: Ξεκινάμε?
Έβαλε μπροστά και ξεκίνησα με για το σπίτι.... Φοβάμαι... Τι θα βρούμε? Επίσης είμαι και λυκάνθρωπος... Τι είναι αυτό πάλι?
Λιγα λεπτα αργότερα φτάσαμε εξω απο το σπίτι μου... Μπήκαμε και κοίταξα το χώρο στον οποίο πριν λίγες μέρες υπήρχε ένα πτώμα... Της μητερας μου... Ενα δακρυ κύλησε αλλά το σκουπισα γρήγορα για να μην το δει ο Αλεξ.... Πολύ αργά το είδε και ήρθε να με αγκαλιάσει...
Α: Είσαι καλά?
Μ: Ναι... Καλύτερα να ανεβουμαι πανω στο γραφείο και να αρχίσουμε να ψάχνουμε...
Σ: Καλη ιδέα... Πάμε...
Ανεβήκαμε τις σκάλες... Πρωτα τα αγόρια και μετα εγώ... Μπήκαμε στο γραφείο που ηταν τελείως ακατάστατο... Μάλλον εκείνος ο άνδρας να έψαχνε ακριβώς αυτό που ψάχνουμε και εμείς...
Αρχίσαμε να ψάχνουμε για διάφορα παράξενα βιβλια ή χαρτιά όταν το μάτι μου έπεσε πανω σε ένα καδρο που απηκονιζει ενα βιβλιο με περίεργα γράμματα... Το κατέβασα και το γυρισα ανάποδα... Και τοτε βρήκα ενα γράμμα που έλεγε το όνομα μου..
Μ: Παιδιά βρήκα κάτι...
Α: Τι είναι?
Μ: Ενα γράμμα απο τον πατέρα μου...
Σ: Διαβασε το...
Μ: " Αγαπημένη μου κόρη,
Αν όλα πήγαν καλά και δεν σε έχουν πάρει ακόμα αυτό σημαίνει οτι αυτό το γράμμα είναι στα χέρια σου... Θα σου πω τα παντα σχετικά με την πραγματική καταγωγή σου αλλά πρωτα θα σου πω πως σ'αγαπώ... Είχε το μονο άτομο που μου έδινε πραγματική χαρά, που άξιζε όλη μου την αγάπη, όλη μου την φροντιδα, όλη την στοργή που μπορουσα να δείξω σαν πατέρας... Πριν γνωρισω την μητέρα σου ήμουν ενα τέρας, ένας άνθρωπος χωρίς καρδιά, χωρίς συναισθήματα... Όταν την γνώρισα άλλαξαν τα παντα... Και όταν γεννήθηκε είδα την ζωή απο την θετική της πλευρα... Ήσουν ενα μικρο πλασματακι που αγαπούσα και ακόμα αγαπάω παρα πολύ... Θα ήθελα να σε δω να μεγσλωνεις και άλλο, να παντρεύεται, να κανείς δική σου οικογένεια και παιδιά αλλά οι συνθήκες τα έφεραν έτσι...
Λοιπον... Είναι καιρός να σου πω όλη την αλήθεια ... Είσαι λυκάνθρωπος... Αυτό σημαίνει πως κάθε πανσέληνο θα μεταμορφωνεσαι σε λύκο, αφού ενεργοποιήσεις την κατάρα... Πρόσεχε μην σκοτώσεις καταλάθος κανέναν... Έστω και απο ατύχημα... Πρόσεχε... Η αγέλη τώρα μετα το θάνατο μου θα ψάξει να σε βρει για να σε πάρει ... Πρεπει να βρεις προστασία... Ξέρω όμως πως θα τα καταφέρεις... Για τα ξόρκια θα πας στο πατέρα της Ζωής... Είναι μάγος όπως και η Ζωή... Θα σε βοηθήσουν και θα σε προστατέψουν... Μην ανυσηχεις για μενα μια χαρά είμαι εκεί που πάω τώρα... Εκεί πάνω... Και εγώ και η μητέρα σου... Σου ζητώ συγνώμη που δεν σε προστατεψαμε όσο έπρεπε.. Σ'αγαπω κόρη μου...
Ο μπαμπάς σου"
Καθ' όλη την διαρκεια που το διάβαζα εκλεγα... Ο Αλεξ με πήρε στην αγκαλιά του και με κουνουσε πέρα δώθε για να ηρεμησω... Αλλά δεν μπορουσα... Περασαν απο το μυαλό μου όλες οι στιγμές με τον πατερα μου πριν το θάνατο του... Τη σιωπή διέκοψε ο Σπύρος...
Σ: Αλεξ κοιτά...
Του είπε και το έδωσε ενα γράμμα που έγραφε...
"Θα σε βρω... Δεν γλιτωνεις"...
