ΑΛΕΞ
Κατεβηκαμε κάτω. Κοίταζα τον Σπύρο χωρίς να το καταλαβαίνει. Ηταν πολύ θλιμμένος... Εκείνη φταίει. Μακάρι να πεθανε με αργό και βασανιστικο θάνατο...
Είδαμε την Μαίρη να περιμένει στην πόρτα .
Μ: Πάμε?
Α: Ναι.
Σ: Άντε, προχωρήστε για να κλειδωσω...
Μ: Υποτηθετε πως αυτό είναι δικό μου σπίτι ,έτσι?
Σ: Ναι αλλά εγώ έχω τα κλειδιά...
Μ: Καλα οκ...
Μπήκαμε στο αμάξι. Η Μαίρη στη θέση του οδηγού (μιας και ηταν η μονη που ήξερε που ηταν το σπίτι της Ζωής ) , ο Σπύρος συνοδηγος και εγώ πίσω.
Φτάσαμε απ'εξω απο ενα μεγαλο σπίτι με κήπο... Η Μαίρη βγήκε οπως και εγω για να κατσω στην θεση του οδηγου... Καθως πηγε να με προσερασει την επιασα απο την μεση και την φιλησα πεταχτά.
Μετα μπήκα στο αμάξι και πήγαμε με το Σπύρο σε μια καφετέρια εκεί κοντά και κατσαμε.
____________________________________
ΜΑΊΡΗ
Μπήκαμε μέσα με την Ζωή και ανεβήκαμε στο δωμάτιο της. Ηταν όπως το θυμομουν απο τα παιδικά μας χρόνια. Ανοιχτοχρωμους ροζ τοίχους, το ταβάνι γαλάζιο γεμάτο με αστεράκια που φωσφορίζουν το βράδυ, οι τοίχοι αφίσες, αυτοκολλητα με πριγκίπισσες και (χαχαχα) μια τεράστια αφισα πανω απο το κρεβάτι με μια φωτογραφια μας στην πρωτη και μια που ειμασταν στο τέλος της περσινης χρονιάς , η οποία δεν βρισκόταν εδώ την τελευταια φορά που ήρθα στο δωμάτιο...
Μ: Ζωή!?
Ζ: Ναι?
Μ: Τι είναι αυτό?
Είπα δείχνοντας την αφίσα...
Ζ: Αφίσα? Λέω εγώ τώρα έτσι...
Μ: Ασε τις ειρωνίες και πες μου ποιος την έφτιαξε...
Ζ: Η μαμά μου...
Μ: Σίγουρα?
Ζ: Τσου...
Όλοι αυτήν την ωρα φωναζαμε... Μας άκουσε μάλλον όλη η γείτονα...( Νταξει μωρέ δεν πειράζει.) Και τώρα είχε παλι ενα κουταβισιο βλέμμα και δεν αντεξα, άρχισα να γελαω... όπως και εκείνη.
Μ: Έχουμε πολύ πλάκα όταν είμαστε μαζί...
Ζ: Μου ελειψες , βλαμενο.
Μ: Και εσύ, ατρόμητο γυφτακι...
Ζ: Ιιιιιι που το θυμηθηκες αυτό?
Μ: Τι σε νοιαζει εσένα?
Ζ: Μην το πεις παρά έξω και γίνω ρεζίλι. Εγώ πως σε φωναζα?
Μ: Δεν σου λεω...
Ζ: Καλά... Θα μου πει το ημερολόγιο μου...
Είχα ξεχάσει πως η Ζωή κράταγε ημερολόγιο. Πήγε και το πήρε απο την βιβλιοθήκη της , που είχε γύρω στα 10 ημερολόγια γεμάτα φωτογραφιες, αφιερώσεις, αυτοκολητα και χίλια δυο αλλά πραγματα. Ξεκίνησε να γράφει απο Β δημοτικού... Έφερε ενα το οποίο απο όσο θυμαμε ηταν στην Στ δημοτικού... Έψαχνε κάτι στις σελίδες.... και μάλλον το βρήκε.
