Όταν μπήκα στο δωμάτιο κολλησα το αυτί μου στην πόρτα για να μπορω να ακούω... Άνοιξαν την πόρτα και άκουσα αρκετά βήματα και μάλλον δυο ή τρεις άντρες μπήκαν μεσα...
____________________________________
ΑΛΕΞ
Σκεψεις: Ήρθαν.... Τι κάνουμε τώρα? Δεν γίνεται να την παρουν τώρα. Πρεπει να καθηστερισω την προθεσμία...
Α: Γεια σου Ρον...
Ρ: Τι χαμπαρια Αλεξ? Τι γινεσε Σπύρο?
Σ: Απο όσο βλέπεις καλά... Ποιοι είναι αυτοι?
Ρ: Οι σύνοδοι μου...
Α: Μάλιστα... Τι Βέα απο τον αρχηγό?
Ρ: Δεν σας έχω καλά νέα. Θέλει το κορίτσι σύντομα. Μου είπε πως αν δεν το βρειτε και δεν την κάνετε να μιλήσει, θα μπλεξετε...
Σ: Προσπαθούμε να την εντοπίσουμε...
Σκέψεις Αλεξ: Μπράβο Σπύρο, κατάλαβες τον ρολο σου...
Α: Πήγα στο σπίτι αλλά δεν ηταν κανεις...
Ρ: Μάθαμε πως ο πατέρας της πέθανε.. Και η μητέρα της δολοφονήθηκε...
Α: Αυτό δεν το έμαθα...
Ρ: Ναι . Κάποιος την σκότωσε και υποψιαζομαι πως είναι απο τους εχθρούς. Ψάχνουν και αυτοι το κορίτσι. Ο πατέρας της έκλεψε κάτι που ηταν δύναμη για μας. Πρεπει να το παρουμε πίσω...
Α: Θα ψαξουμε το κορίτσι...
Ρ: Ελπίζω να το βρητε...
Σ: Μην ανυ σε ηχεις...
Ρ: Τα λέμε...
Α: Αντίο..
____________________________________
Σκέψεις Μαίρης ( κατα την διαρκεια της επισκεψης): Τι είναι όλα αυτά που λένε για μένα? Δηλαδή ο Αλεξ δεν ήρθε απο μόνος του αλλά τον έστειλαν μάλιστα και να με βρει κο αι αυτοί ποιοι είναι... Ποιοι εχθροι και τι πήρε ο πατέρας μου...?
Όταν άκουσα πόρτα να κλείνει ανακουφηστικα... Τα παιδιά ήρθαν και μου ξεκλειδωσαν... Ειδα στα ματια τους φόβο... Ή θα ηταν απο αυτους τους τύπους ή που θα τους βομβαρδισω απο ερωτήσεις...
Μ: Τι ήραν όλα αυτά?
Α: Θα σου εξηγήσω αλλά θα πρεπει να είσαι ψύχραιμη...
Σ: Δεν μπορείς να τις τα πεις όλα..
Α: Πρεπει να ξερει. Η δική της ζωή κινδυνεύει...
Σ: Οκ τοτε αλλά με τροπο...
Μ: Εεε, είμαι και εγώ εδώ...( είπα διακόπτοντας τον διάλογο τους)
Α: Πάμε στο σαλόνι να καυσουμε να σου τα πούμε..
Μ: Οκ
Πήγαμε στο σαλόνι, εγω καθισα στην πολυθρόνα και τα αγόρια απέναντι μου στον καναπέ...
Α: Λοιπον, τι θες να μάθεις ρωτά πρωτα και τα υπολοιπα θα σου τα πουμε εμείς... Ξεκινά...
Μ: Για από ποιο λογο μιλαγατε για μένα?
Σ: Καλύτερα να τις τα πούμε εμείς απο την αρχή γιατί... θα τα μπερδέψει...
Μ: Ωραία μιληστε...
Α: Αντε ρε μιλά..( και σκουνταει τον Σπύρο)
Σ: Εσυ ήθελες να της τα πεις.... Άντε ξεκινα...
Α: Κοιτα α Μαίρη εμείς... δηλαδή εγώ και ο Σπύρος είμαστε... βρικόλακες...
Μ: Τι ? ( Είπα και άρχισα να γελαω) Σοβαρεψου...
Α: Αλήθεια λέω ...
Μ: ΤΙ?(Είπα σοβαρά και τώρα πια πίστευα)
Α: Το ξέρω σου φενεται λίγο περιεργο... Λίγο .. έως πολύ... φανταστικό... Ένας μύθος... Έτσι?
Μ: Ναι... Είναι εντελώς πραγματικό?
Α: Όπως σε βλέπω και με βλέπεις.
Μ: Μάλιστα και πως θα μου το αποδείξεις?
Α:Κοιτα (είπε και άνοιξε το στομα του και μου έδειξε τους κυνόδοντες του που είχαν μακρινοί).
Μ: Μάλιστα...( είπα και σηκωθηκα αλλά λυποθημησα).
