Porwanie

1

Jestem Kara, mam 17 lat i jestem normalną nastolatką, która prowadzi normalne życie.
Mój tata nie żyje, zmarł kiedy miałam 8 lat. Pamiętam jak razem ze mną się bawił, zabierał mnie na jazdy konne i choć ciężko i do późna pracował zawsze miał siłę i czas dla mnie.

Któregoś dnia bardzo długo go nie było. Czekałam na niego, ale on nie wracał. I już nigdy nie wrócił.

Długo nie mogłam się po tym otrząsnąć. Spytacie pewnie co z matką? Moje matka to dziwka. Tak, potrafi dać dupę każdemu kto jej zapłaci. A te pieniądze wydaje na alkohol, papierosy i narkotyki. Mnie nic nie daje.

W ogóle sądzę, że ona nie wie o moim istnieniu. Ciągle jak ją widzę to jest nawalona.

Dlatego zmuszona jestem gdzieś pracować, a dokładnie w barze, gdzie przychodzą różne obrzydliwe typy. Ale nie mam wyboru to jedyna praca do której mnie przyjęli, i która jest w miarę dobrze płatna.

Oprócz tego muszę jeszcze chodzić do szkoły i się uczyć. Na razie daje rade.

Nie dość, że wracam do domu w nocy z pracy to jeszcze zawsze muszę uważać bo przez matkę jestem narażona na różne niebezpieczeństwa. Ostatnio jak wracałam z pracy cały czas czułam się obserwowana. Ale tłumaczyłam to jako moja wyobraźnia.

Boje się wychodzić z domu, nie wiem co moja matka mogła nagadać w burdeli, do którego chodzi, ale nie sądzę żeby były to przyjemnie rzeczy. Jeśli któregoś dnia przyjdą po mnie to się nie zdziwię. Zresztą chyba długo nie będę musiała czekać.