K A B A N A T A 25 //

131 5 2
                                    

Bright side, Dark side

For some reason naging abala ako for the next few days. Tumulong kami ni Raph sa pagpaplano ng kasal at naging unofficial babysitter ako ng anak nina Kuya Zeke. I've been enjoying myself so far and I can tell na nagugustuhan na ni Raph ang Pilipinas. Minsan naiisip ko na iyon nga ang plano nina Kuya eh. Maybe they want us to see how fun it is here so they can get us to stay.

But I really can't.

No matter how simple life is here, may nagsasabi sa akin na kung gawin kong permanente ang pamumuhay dito, things will change. And I've been hating change. I love my life in Cali. I love our little appartment and the beach and the hospital that I work in. I love living our simple life. I like waking up next to Raph and knowing that everything is okay, nothing complicated will happen.

Naabala ang pag-iisip ko noong tinapat ni Raphael ang phone ko sa akin. It had a new message from Aeron. Nakaupo kami sa isang coffee shop at nagmemeryenda. Supposedly, papunta kami ngayon sa Divisoria dahil gusto niya raw maranasan ang magshopping sa mga pamilihan ng Pilipinas.

"You didn't tell me that he's still in touch with you." Sabi niya. "Why is your ex still in touch with you?"

"Hindi ko alam. I don't even know how he got my number but don't worry okay? Hindi ko nirereplyan." I assured him.

"I have half a mind to go beat him up right now." Raph grumbled. Para talagang bata kapag nagseselos. Nakakatuwa.

"Raph," Malambing ko siyang tinawag. Nagpipigil naman ng ngiti ang mokong.

"Okay. Hindi na ako galit. But the next time he texts or if he calls, you give the phone to me. Got it?" He said in a fake stern voice.

"Yes babe." I smiled widely.

Tumango naman siya. He stood up to pay for our coffee tapos we both headed to the car. Roadtrips are fun with Raph. Masiyahin naman siyang tao lalo na kapag type na type niya ang tugtog sa radyo. He began listening to Filipino songs noong sinabi ko sa kanya na uuwi kami ng Pilipinas at nagulat ako dahil type niya rin pala ang OPM.

"Ikaw na ba ang icing sa ibabaw ng cupcake ko~?" He sang and I laughed so hard.

"Raph?! Bakit alam mo 'yang kantang 'yan??"

"It's cute eh! There's this other one I like pero di ko matandaan 'yung song title."

"Ano lyrics?" I was almost too afraid to ask.

"Naniniwala na ako sa forever magmula ng nakilala kita~"

"Oh my god..." I facepalmed.

Nakarating kami sa Divisoria at patuloy pa rin ang pagkanta ni Raph. Mas marami pa nga ata siyang alam na OPM songs kesa sa akin. And my goodness updated siya sa mga pinoy loveteams? Hindi ko talaga inexpect. I was laughing so much na kinailangan naming tumigil sa gitna ng eskinita dahil sumasakit na talaga ang tiyan ko. Para akong ina-appendicitis sa kakatawa.

But believe it or not, Raph and I did not start out this happy.

On the contrary parati kaming nag-aaway dahil sa kawalan ng time. I mean, law and student and med student? 'Yun na ata ang worst combination ever. Busy siya sa paperwork at ako naman ay busy sa hospital. Kapag umaga at may free time siya, tulog naman ako dahil sa sobrang pagod. At kapag ako naman ang free, which is usually around after midnight, tulog na rin siya. Even though chill na tao si Raph, nahihirapan din siya sa paperworks at ako naman, sa dami ng aaralin. This went on for weeks. Finally when we've had enough, nagkita kami sa isang coffee shop.

Cold as IceTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon