AŞK İŞİ | TAMAMLANDI

Bölüm 22 : Nemrut Adam

Düzenlenmiştir.

İrem'den

"Kekleri aldın mı?" gözlerimi devirerek ayağımla kapıyı kapattıktan sonra, kucağımdaki kek kutusunu düşürmemek için topuklular üzerinde ekstra efor sarfederek merdivenden inmeye başladım.

"Aldım, onu da aldım!" nihayet merdivenlerin sonuna geldiğimde Ayça'nın paketleri bagaja yerleştirdiğini görüp hızla yanına ilerledim ve elimdekileri bagaja koydum.Bugünlük spor ihtiyacımı da kutuları taşıyarak giderdiğime göre rahatlıkla arabaya binebilirdim.

Sürücü koltuğunun yanındaki koltuğa yerleştikten bir süre sonra Ayça el mecbur sürücü koltuğuna oturup arabayı çalıştırmış, işyerine gitmek için yola koyulmuştuk.

"Murat ve Yağız Bey'e vereceğiz değil mi bu paketleri?" açıkçası sadece öylesine sorduğum bir soruydu.Ben Murat'a verecektim sabah kollarımda indirdiğim kutulardan birini.

"Bakarız." cevabıyla yavaşça ona dönmemi sağlayan Ayça, beni tınlamadan arabayı kullanırken kaşlarımı çattım.

"Sensin bakarız!İyice babama benzedin yahu!" yine bana laf yetiştirme çabasına girmeyen Ayça elini müzik çalara uzatıp arabayı Sezen Aksu'nun güzel sesinin doldurmasına izin verdi.

"Sezen çıkmasaydı görürdün sen!"

***

"Tamam ben birini aldım işte, geri kalanını sen götür." arabada yaptıklarından dolayı Ayça'ya bir nevi gıcıklık yaparak elime aldığım kutuyla şirkete kapısından içeriye girdim.Etrafta gördüğüm birkaç kişiye baş selamı verdikten sonra hızla asansöre yöneldim.Bu sırada kutu elimden düşmesin diye iyice kollarımla sarmıştım.

"Günaydın." asansörün kapısı açıldığı anda duyduğum ses ile sağ tarafa çevirdim başımı.İçimde bir yerlerde keşke Murat olsaydı diye düşünürken kader bana çelmesini takmış, bugünün 'hayaller, hayatlar!' konu başlığını sabahın ilk saatlerinde yanıma gönderivermişti.

"Günaydın Çetin Bey!" tekrar önüme döndükten sonra hızla asansöre girip sırtımı arka tarafa yasladım.Bu sırada Çetin Bey de arkamdan asansöre binerek yanıma yerleşmişti.3. katın tuşuna bastıktan sonra kapanmaya başlayan kapıdan içeriye uzatılan el ile tekrar kapı açıldı ve Murat Bey asansöre bindi.

"Günaydın Çetin Bey." Murat Bey'den sonra Çetin de onu selamlamış, asansörün kapıları tekrar kapanmıştı.

"Sana da günaydın İrem." yüzüme gülerek bakarken hızla cevap verdim.

"Günaydın Murat Bey." bakışlarını yüzümden indirdikten sonra elimdeki kutulara çevirdi.Tam kutudakileri ona getirdiğimi söyleyeceğim sırada asansörde yalnız olmadığımızı hatırlayıp sustum.

"Ne var o kutuda?Yoksa bana bir şeyler mi yaptın?" Çetin'den gelen soruyla panikle gözlerimi asansörün içinde dolandırıp kutuyu biraz daha sakladım kollarımda.

"Şey için bu..şey!" konuyu kıvırmaya çalışırken Murat ellerini, kollarının arasından geçirip kutuyu kendi eline aldı.

"Benim için!" Çetin Bey şaşkın gözlerle bize bakarken ben de Murat'ın ani çıkışına hayret ediyordum.Bu adamın ya 6. hissi çok kuvvetliydi ya da beni kurtarmaya yönelik küçük bir operasyondu yaptığı şey.

"Ben..Neyse size iyi çalışmalar!" açılan asansör kapısından sonra hızla yanımızdan uzaklaşan Çetin Bey koridorda kaybolduğunda derin bir nefes aldım.Bu sırada asansörün kapıları tekrar kapanmış, ve bir üst kata gelince yeniden açılmıştı.Asansörden çıkıp bir kaç adım attıktan sonra duraksayıp arkamı döndüm.