If we burn, you burn with us ~The Capitol games (NL) ~Finished~

07.

Katniss:

De jongen heette Jake en is nu al dood. Voordat de spelen echt begonnen zijn! Hoeveel mensen kan ik dood laten gaan! Jake's broer en ouders zijn hem net komen ophalen maar de spelmakers hebben bedacht dat nu zijn broer maar moet invallen. Ik heb geprobeerd het tegen te houden, straks gaat hij ook dood! Dan moeten zijn ouders beide kinderen missen. Maar het is niet gelukt. Austin moet meedoen. Ik word weer overspoeld door angst. De angst die ik voelde toen ik de arena in moest voor de eerste keer. De tweede keer was ik minder bang. Peeta moest eruit, niet ik. Ik moest sowieso dood. Was ik maar dood gegaan, denk ik de laatste tijd steeds meer. Dan hadden niet al deze onschuldige kinderen dit moeten doen. Ik besluit even met Haymitch te gaan praten, misschien heeft hij een plan. Misschien kunnen we de kinderen uit de arena halen, net als hij bij mij deed bij mijn tweede spelen.

Als ik bij Haymitch ben begin ik gelijk met praten. Ik zeg 100 keer dat het me spijt dat ik dit heb veroorzaakt. Haymitch snoert me de mond door naar de muren te wijzen. De muren hebben oren... Hoezo? Wij zijn toch 'de baas?' denk ik. Of luistert iemand van het Capitool ons nog steeds af! Ik raak helemaal in paniek en begin met mijn stoel in de rondte te slaan. 'Katniss!' buldert Haymitch en hij grijpt me stevig vast zodat ik geen schade aan kan richten. Als ik weer gekalmeerd ben komt Effie overstuur binnen rennen. Haar pruik zit scheef en haar roze blouse zit niet goed in haar foucciaroze rok gestopt. Dat doet me weer aan Prim denken. Prim met haar eenden staartje. Niet aan denken nu! Ik help Effie haar kleding te fatsoeneren en laat haar haar verhaal doen.

'Jullie moeten Lecilla helpen!' snikt Effie, 'ze is ook jou kind!' Ik aai Effie geruststellend over haar rug. 'Effie, het komt vast wel goed. Ze traint tenminste, dat kan ik van de andere tributen niet zeggen.' 'Echt?' vraagt Effie ongelovig. 'Ja joh, ze maakt wel een kans.' 'Wel EEN kans?' gilt Effie. Ik kijk naar Haymitch maar hij houd zich afzijdig en het lijkt er niet op dat hij me gaat helpen. 'Ja ze is wel een van de kansebers' dit lijkt Effie niet te helpen dus ik doe er nog een schepje bovenop. 'Een van de weinige kanshebbers.' Effie word weer rustiger en uiteindelijk gaat ze weer weg. Ik volg haar voorbeeld snel want aan Haymitch heb ik weinig. Hij is in gedachten verzonken.