If we burn, you burn with us ~The Capitol games (NL) ~Finished~

10.

Mia:

'Dit word niks' zegt Marcella voor de 30ste keer tegen me als ik alweer van mijn hakken afval. Ik irriteer me echt rot aan haar. Dan loop ik weer niet recht, dan dit weer niet en dan dat. Tegen zulke mensen kan ik echt niet. Ik probeer rustig te blijven maar van binnen kan ik echt wel haar hele gezicht open krabben. Hopelijk weet Gino me straks een goede interview techniek bij te brengen, en kan ik dat een beetje. Want nog 2uur deze onzin aan te horen over hoe fout ik het allemaal wel niet doe red ik echt niet. Ik denk aan mijn zusje, die nu gelukkig thuis is. Eigenlijk moest ze ook, en gelukkig zei Jenelle dat ze haar plaats in wilde nemen. Anders had ik er helemaal niet tegen gekunt. Eerst een beetje ons vertellen dat wij de arena in moeten en dan mij en mijn zusje laten gaan. Zonder dat ik me aan kon bieden omdat ik zelf al gekozen was. Maar waarom Jenelle dat deed, weet ik echt niet. Ik kende haar nauwelijks. Volgens mij is mijn zusje een vvriendin van haar zusje maar ik weet het nog niet eens zeker. Waarom zou ze zoiets doen? 'Je bent hopeloos!' roept Marcella. 'Ga maar weg ik kan je niet meer aan zien.' Ik jou ook niet, zou ik willen zeggen maar toch doe ik het niet. 'Ga maar naar Gino. 'Oké' antwoord ik en ik doe blij de knellende schoenen uit, ze zijn nog een maat te klein ook. Vrolijk dat ik weg kan bij Marcella ga ik naar Giro, hopelijk is hij wel aardig. Als ik binnen kom bij Giro kijkt hij me chagarijnig aan. Gezellig, denk ik gelijk. 'Wie was hier net?' vraag ik geíntereseerd. 'Paco' zegt hij nog chagarijniger dan hij al keek. 'Zeker weer zijn geduld verloren?' dat was hij ook bij de training. Opeens begon hij met van alles te smijten. Ik doe snel mijn haar vast met een elastiekje maar opeens zegt Gino wat. 'Doe je haar weer eens los!' roept hij opgewonden. IK doe wat hij zegt en laat mijn haar vrij. Gino schud zijn hoofd. 'Kan je het vlechten? vraagt hij. 'Uhm ja.' zeg ik. Ik doe mijn haar in een schuine vlecht en Gino knikt enthousiast. 'Hou maar zo. Ik weet al wat we met je interview gaan doen! We maken je schattig.' Ik glimlach beleeefd naar hem. Schattig... Hoe komt hij erbij. Ik wil wel aardig gevonden worden maar toch niet schattig?! Maar ja, als Gino het zegt zal het wel. Dan krijg ik meer sponsors. Na een tijdje kom ik erachter dat schattig doen niet eens zo erg is, en Gino heel aardig. Gelijk lijken de spelen een stuk minder erg, ook al weet ik dat ze dat wel zijn. Ik probeer die gedachte gewoon weg te stoppen.