If we burn, you burn with us ~The Capitol games (NL) ~Finished~

14.

Katniss:

Ik ren mijn kamer in en stort mezelf op mijn bed. De tranen rollen langzaam over mijn wangen. Ik dacht dat ik hard was geworden door de spelen en alles maar blijkbaar niet. Ik moet de laatste tijd veel huilen. Allemaal om nutteloze dingen, wat kunnen mij die kinderen uit het Capitool nou schelen! Altijd als ik verdrietig ben denk ik aan mijn vader, en meestal brengt dat troost. Deze keer niet. Ik kan alleen maar aan erge dingen denken.

Zoals de dood van mijn vader. Ik heb dat nog nooit aan iemand verteld. Mijn vader ook aan niemand, zelfs niet aan mijn moeder. Ik was zeven en we gingen samen naar het bos. Hij liet me een paar eetbare planten zien en waar zijn boog lag, met de zelfgemaakte pijlen. We liepen door het bos en ik was vrolijk aan het huppelen. M'n vader liep door en ik riep hem om een plant te laten zien. Ik wilde vragen of hij eetbaar was. Mijn vader keek achter om en bleef met zijn voet achter een boomstam haken. Een seconde daarna vloog er een pijl vlak lans hem heen. Als hij was blijven staan en niet was gevallen had de pijl hem geraakt. Waarschijnlijk recht in zijn hart. Mijn vader was heel erg geschrokken en ik ook. Hij had gezien dat het een zelfgemaakte pijl was van hem, dus iemand moet zijn pijl en boog hebben gepakt en hem dood hebben willen schieten.

Ik pak de deken en druk mijn hoofd er stevig in. Ik wil aan niks denken, aan helemaal niks. me afsluiten voor de wereld en alles vergeten maar ik weet dat dat niet gaat lukken, ik zou dit, deze spelen, mezelf waarschijnlijk nooit meer vergeven.