If we burn, you burn with us ~The Capitol games (NL) ~Finished~

25.

Austin:

De wereld verdwijnt langzaam steeds verder uit het zich en ik steeds verder het water in. Slapen, ik wil slapen. Ik sluit mijn ogen en laat me gaan.

Dan komt de realiteit weer voor ogen. Ik spartel en trappel net zo lang tot ik weer boven water ben. De helse pijn negeer ik. Ik kijk op en zie Anderson huilend langs de kant zitten. Paco zit er naast en kijkt doelloos voor zich uit. Wat is er gebeurd? Ik voel een raar gevoel in mijn buik als ik opnieuw naar Anderson kijk. Een gevoel wat ik nog nooit eerder heb gehad. Mijn gevoel word weer overstemd door de steken in mijn rug. Ik beweeg mijn hand naar mijn rug en wrijf erover. Mijn hand tast in een gat en wat zompige huid. Een warm straaltje loopt langs mijn hand. Ik haal mijn hand met moeite weer naar voor en zie dat die helemaal rood is van het bloed. Ik laat mijn hoofd naar achter vallen en merk nog net dat mijn hoofd boven water uitkomt. Dan word weer alles zwart...

Als ik weer bijkom zie ik Paco's hoofd boven me hangen. Hij slaakt een opgewonden gilletje als ik mijn ogen open doe. Anderson duwt hem gelijk opzij en kijkt naar me. Ik probeer te praten maar er komt niet veel uit.

'An-and.... rug, m ruug....' weet ik er uit te brengen.

'Ja je rug' zegt Anderson. Het klinkt net alsof hij tegen een baby praat maar het klinkt geruststellend. 'We hebben je rug verbonden, met mijn shirt' als hij dat zegt merk ik pas op dat hij geen shirt draagt. 'Gaat het weer een beetje?' vraagt Paco ongerust. Ik knik zwakjes.

'Dennis die hoort niet meer bij ons' zegt Anderson. 'Hij is gewoon gevlucht toen Paco aangevallen werd dus als we hem zien kan je hem gewoon vermoorden hoor.' Paco glimlacht, 'tenminste, als je weer wat kan.' Ik grinnik zachtjes. Alles doet pijn op het moment.

' Ik ga eten maken' zegt Paco en hij loopt weg.

'Ga nog maar even slapen' fluistert Anderson en ik zak gelijk weg.