for wolf to werewolf

2. we horen bij elkaar

3 weken later

(pov. ?)

ik kijk naar Luna die zonder zorgen in haar prachtige wolven lichaampje. nou lichaampje LICHAAM moet ik zeggen. ligt te slapen naast mijn bed in een ander bed. ik hoop maar dat ze mij accepteerd als mate. dan gaan haar ogen op. morgen liefje zeg ik als ik haar prachtige vel blauwe ogen mij aan zie kijken. was je al lang aan het staren Evan? vraagt ze me. misschien.... beantwoord ik haar vraag. ja dus. ik stap uit mijn bed en ga naar beneden. Luna springt achter me aan en loopt zoals gewoonlijk naast me de trap af. "morgen" zegt mijn moeder tegen mij. als ze Luna ziet schrikt ze. ze moet er nog steeds aan wennen dat er nu een wolf in huis leeft. vroeger was het altijd. niet als wolf naar binnen! kleed je buiten maar om. maar voor haar is een uitzondering. ze kan niet veranderen en we kunnen mijn mate niet buiten laten we horen gewoon bij elkaar. ze is mooi en super lief. ze heeft humor en is super snel. wat ben ik blij dat ze van mij is. maar nou moet ze me wel accepteren. aarde aan Evan!!! je dwaalt weer eens af!!! "sorry" zeg ik gauw. ik doe de koelkast open en pak een pak melk. ik pak een kom een lepel en cornflackes. dan pak ik nog een bord en een groot stuk rauw vlees dat ik gister heb gevangen. ik leg het vlees op een bord en leg het bord voor Luna op de grond. ze schud heftig met haar kop. "is er iets niet goed?" vraag ik. dan loopt ze naar de voordeur en trekt aan de klink met haar poot. terwijl ze dat doet loopt ze naar achter en doet de deur los. als die los genoeg ik rent ze gauw naar buiten.ik ren naar de voordeur en doe hem open als ik zie dat ze er niet meer is wordt ik bezorgt. ik verander en mijn kleren scheuren kapot. ik ren haar zoete geur van chocola en lavendel achterna.

(pov. Luna)

ik ruik die zoete geur van Lieve (mijn zusje) en de ijzerachtige geur van bloed. waar komt het vandaan. ik ren als een gek op de geur af. tot ik een bloedstreep zie. ik minder vaart. ik stop als ik voor me mijn zusje(donkergrijze wolf) zie liggen helemaal besmeurd met bloed. ze kijkt me nog aan met haar ogen vol tranen en dan valt ze weg. ik huil zo hard ik kan. en daar komt Evan heel hard aangerent. hij kijkt me medelevend aan. hij gaat naar de bosjes en pakt daar een deken. hij veranderd en trekt de deken strak om zich heen. hij loopt naar Lieve. dit wil ik niet hij mag haar niet aanraken. ze is mijn zusje ze is nog te jong ik hoef niet te weten of ze dood is het kan niet het mag niet. ik ga voor Lieve staan. hij loopt gewoon om me heen en ik geef hem een lage grom. hij blijft staan waar hij staat en houd zijn handen omhoog alsof er politie voor hem staat. door die grom komen er leden van de roedel op ons afgerent. ze dachten waarschijnlijk dat ik Evan wat aan ging doen want ze sprongen allemaal bovenop me. ik werd tegen de grond gedrukt. ik kon me niet meer bewegen er zaten we minstens 6 leden boven op me om me in bedwang te houden. Evan deed niets. ik liet een zielige piep horen maar hij deed nog niets. ik lag daar geërgert tegen de grond gedrukt en mijn mate stond gewoon naar mij te kijken alsof het allemaal goed was. toen liep hij naar Lieve ik liet een lage grom over mijn lippen rollen. het klonk waarschijnlijk erg angstaanjagend want alle 6 de mannen deinsten achteruit. Evan keek me rustig aan en in zijn ogen was medeleven te lezen. ik ging staat en draaide me om naar de mannen. ze waren alle 6 hard weggerent. ik draaide me weer terug naar Evan. zo eng klonk dat toch niet? eerlijk gezegd wel ja. zei hij droogjes. hij liep steeds verder naar lieve toe ik wou dit niet maar ze moest blijven leven als ze nog leefde. ik ging rustig liggen kijken maar in mij voerde ik een heftige tweestrijd. hij raakte haar aan bij haar poten toe deedt ze haar ogen even los. ze schrok van Evan en kroop achteruit. ik sprong naar voor naar haar toe. toen ze me zag wou ze ook naar mij toe springen maar ze zakte gelijk weg. ik beet in haar nekvel en trok haar mee. het ging niet makkelijk maar ik had moeilijker verwacht. Evan pakte haar in haar armen en legde haar op mijn rug toen ik was gaan liggen. zo rende ik zo hard ik maar kon naar de pack dokter. daar aangekomen krabte ik als een gek op de deur. gelijk ging die open en daar stond de vrouw van de pack dokter. ze haalde mijn zusje van mijn rug. de packdokter kwam er gelijk aan en verzorgde haar. ik bleef mijn zusje tot ik een andere geur bij haar rook. het was niet haar en ook niet het bloed. het rook namelijk naar kokos ik haat kokos. ik rook een heel spoor. ik rende weg en volgde het spoor. toen zag ik een schim vlak bij de plek waar ik Lieve vond. toen zag ik het er liepen iets van 10 tot 15 wolven bij elkaar ze probeerde te vluchten. ik stond even stil van schrik maar toen kwam Evan eraan. ik begon weer op gang te komen maar hij was niet snel genoeg dus rende ik nog harder en kwam dicht bij de andere wolven. toen ik in de staart van de sloomste wolf beet draaide ze zich allemaal om. ook ik draaide me om en rende terug. Evan had ik niet meer gezien terwijl we al verder waren dan de plek waar ik hem achter liet. terwijl ik daar aan dacht werd ik van achter gegrepen. ze beten me in mijn staart en trokken me naar achter. de een beet in mijn heup de ander in mijn poot en weer een ander in mijn schouder. er werden stukken vlees uit me getrokken en zo lieten ze me achter. ik was versuft. mijn smettelose witte vacht was nu niet meer wit maar rood. ik zakte weg want ik kon niet meer. ik moest opgeven. dat deed ik. ik zakte nu helemaal weg. het werd zwart voor mijn ogen. ik hoorde nog wat vogeltje en blaadjes die werden weggeblazen maar toen helemaal niets meer.

(pov. Evan)

Luna rende te hard weg dat ik haar niet meer bij kon houden. toen ik haar niet meer zag rook ik haar ook niet meer. ik dacht dat ze vanzelf wel terug zou komen. zover zou ze niet gaan. maar toen ze halverwege de middag nog niet terug was werd ik toch echt bezorgt. ik ben maar gaan kijken. ik vond haar nergens. ik heb alle roedelleden ingelicht. we hebben gezocht en gezocht maar niemand vond haar. 's nachts kon ik niet in slaap komen maar toen ik eenmaal sliep werd ik ook gelijk weer wakker. er kwam een ijzerachtige geur van bloed in mijn neus. ik was bang dat Luna onder bloed zat omdat ik ook haar heerlijke geur van chocola en lavendel rook. ik ben maar naar buiten gegaan. ik ben de geur gaan volgen. het was wat minder ver dan de plek waar ze me toen achter liet. ze zit helemaal onder bloed. er ligt ook een hele grote plas bloed om haar heen. ze is waarschijnlijk dood gebloed denk ik. toch neem ik haar mee. ik breng haar naar de packdokter. hij doet niet open als ik aanbel. dan geef ik een grom en geen halve minuut later ligt Luna daar in de operatiekamer. ze heeft inderdaad veel bloed verloren en ze moest nog even wachten of ze was er niet meer. ik ben blij dat ik haar gevonden heb. ze is mijn lieve mate. alleen een lieve mate die veel bloed heeft verloren en vleeswonden heeft maar ze gaat het redden. ik weet het zeker. ik blijf in de wachtkamer wachten. dan komt de packdokter haastig de wachtkamer in. geschrokken kijk ik hem aan. "je moet haar een weerwolf maken dan gaan haar wonden sneller genezen en dat weet jij ook maar anders gaat ze dood en dat wil je toch niet?!" "wat!?" "maak haar nou maar een weerwolf of ze red het niet." "maar ik had haar beloofd het niet te doen alleen met haar toestemming." "wil je haar niet meer bij je hebben ofzo?!!" zei hij boos. hij liep naar de operatiekamer. ik liep toch maar gauw achter hem aan. toen ik haar zag voorde ik me niet goed. ze was echt erg zwak geworden. als ik het nu niet doe kan het nooit meer. ik loop naar haar toe en kijk even goed. en dan worden mijn tanden scherp en bijt ik.

heey mensen bedankt voor het lezen trouwens Luna is de wolf op de voorkant van het boek. en de wolf van Evan zie je hier boven.