for wolf to werewolf

5. het spookachtige figuur

(pov. Evan)

ik sta daar op de rots naar een spookachtig figuur te kijken. ik verander terug naar mezelf. ergens komen die vel blauwe ogen me bekend voor komen. ik denk goed na en merk dat het Luna is. maar maar Luna is er toch ni-niet meer? het spookachtige figuur krijgt steeds meer vorm en uiteindelijk is het niet meer spookachtig en komt het naar me toe lopen. ze schuift haar witte, harige vest aan de kant en tilt vervolgens haar shirtje op. een grote wond siert haar middel. dat is vast van de zilveren band. ze steekt haar hand uit die ik aanpak en trek haar vervolgens naar me toe. ze is het echt. de tintelingen, haar mooie lach, haar hele slanke figuur en haar blauwe ogen...... maar als ik terug naar haar ogen kijk zijn ze groen. vel groen. als in angstaanjagend groen. we kijken elkaar heel lang diep in elkaars ogen. dan begint het plots te sneeuwen. we kijken naar boven waar de sneeuw vandaan komt en kijken elkaar van weer aan. steeds dichter komen we naar elkaar toe. onze neuzen raken elkaar aan en dan volgen onze lippen. uiteindelijk eindigt het in een passie volle zoen. we gaan naast elkaar zitten op de rots. ik verander terug in Jendro omdat ik geen kleren aan had en ga om Luna heen liggen. zo valt Luna rustig in slaap.

Ik heb een uur bij de slapende Luna gelegen. maar wil nu toch wel mezelf zijn. ik kan Jendro niet meer in houden. ik ren gauw bij Luna weg en ren een struik in waar ik verander en een boxer en t-shirt weg vis. ook pak ik nog gauw een deken mee. Ik loop weer gauw naar Luna en leg de deken om haar heen waarna ik haar op til. Even tilt ze haar hoofd op en mompelt wat. ik geef haar een kus op haar voorhoofd en zeg: "ga maar slapen het is goed."

"ALFA! ALFA!"schreeuwt Jack als hij me ziet. "Luna haar lijk isss..." geschrokken kijkt hij naar Luna die rustig in mijn armen ligt te slapen. "hoe de heks komt ze hier?" "ik weet het ook niet, maar ik zat op de rots te huilen toen ik een spookachtig figuur zag dat mijn Luna bleek te zijn. Maar ze is dus niet dood. En ik zou haar beschermen met mijn leven." zeg ik terwijl ik verliefd naar Luna's slapende gezichtje kijk. Ik loop de verbaasde Jack voorbij en loop richting het huis van mijn ouders. als ik daar ben duw ik met mijn rug de deur die op een kier stond open. ik loop naar de keuken  waar mijn ouders tegenover elkaar zitten te snikken. ik hoest rustig om hun aandacht te krijgen. mijn moeder draait haar naar me toe. ik zie de tranen van verdriet over haar gezicht lopen die al snel veranderen in tranen van geluk als ze merkt dat Luna nog leeft. ze rent op ons af en geeft me een kus op mijn wang en pakt Luna gauw van me over als ze ziet dat ik haar moeilijk vast kan houden. mijn vader loopt met grote passen op me af en aait over mijn haar en loopt achter mijn moeder aan die naar mijn kamer loopt. ik loop snel achter ze aan en zie hoe mijn moeder, Luna in ons bed legt. ik ga bij haar op het bed zitten en ga met mijn hand door d'r haar. ze wordt wakker en tilt haar hoofd omhoog. als  ze me ziet zitten komt ze omhoog en steunt op haar elleboog. "ik ben zo blij dat je nog leeft. zonder jou zou ik geen dag kunnen overleven." "ik ook niet zonder jou Evan." zeg ze terwijl er een traan over haar wang loopt en ze een glimlach op haar gezicht heeft. ik leg mijn hand op haar wang en zijn legt haar hand op mijn hand. Onze voorhoofden raken elkaar. ik voel dat Jendro niet meer te beheersen is. Luna schrikt iets. waarschijnlijk flikkeren mijn ogen van groene mensen ogen naar groene mensen ogen naar blauwe wolven ogen. nu flikkeren ze niet meer maar zijn ze blauw gebleven. dan vraag ik(nou ja, Jendro) aan Luna:"mag ik je marken?" nu beginnen ook Luna haar ogen te flikkeren van groene mensen ogen naar blauwe wolven ogen, en ook bij haar blijven ze uiteindelijk blauw. nou is het wel duidelijk wat ze gaat zeggen. "ja!" zegt haar wolf. dat dacht ik dus al. ik(Jendro) buigt zich naar haar nek. en op dat moment komt haar verstand terug. ze duwt me(jendro) weg, waar ik blij mee ben. "Evan wat doe je!?" zegt ze geschrokken. "ik had je gevraagt of ik me mog marken en jij zei ja." zeg ik(jendro). "ooh..... maar d-daar ben ik n-nog niet klaar voor. s-sorry" zegt ze. ze rent snel de kamer uit. ik(Jendro) rent snel achter haar aan en grijpt haar bij haar pols vast. "je zei dat het mogt dus denk niet dat ik het tegen je wil in ga doen." "dus je wacht tot ik er klaar voor ben?" "ja tuurlijk. ik doe alles voor je!" wow dat Jendro zich zelf in houd. "wat ben je toch een schat!" zegt Luna en geeft me een knuffel. dat was niet zo slim. nu flikkeren haar ogen weer en blijven ze weer blauw. "doe het nu voor dat ze de macht weer over me heeft." zegt Luna. dit komt niet goed. Jendro denkt natuurlijk nu of nooit. maar ik gun haar de tijd. maar dat gaat ze niet meer krijgen omdat Jendro zo gaat toeslaan. ik (jendro) buigt voor over naar haar nek. en op dat moment ben ik blij dat ik hem meestal makkelijk kan overmeesteren. ik word weer mezelf, maar ze moet van ons worden. ik zie haar nek, mijn tanden groeien. "sorry Luna!" is het laatste dat ik kan uitbrengen voor ik haar mark.

heeeey mensen! weer een nieuw deel. ik wou dit deel eigenlijk voor de kerst al af hebben maar ik had geen tijd. dus hier is het 5e hoofdstuk dan eindelijk. ik hoop dat jullie een fijne kerst hebben gehad!🎄❤️💕dag unicorntjuuuhs van me!🦄🦄🦄🦄