for wolf to werewolf

11. Party!

(Pov. Evan)

Eindelijk zijn we weer terug. Luna ligt lekker te slapen in ons bed. Ik zit nu zelf in de keuken. Ik drink even een kop koffie en ga dan ook naar bed toe aangezien het midden in de nacht is. Als de koffie op is loop ik naar boven. Ik stap onze kamer binnen en zie Luna in haar ondergoed bij de kast van mijn shirts staan. Ze haalt een zwart shirt uit de kast en trekt die aan. Wanneer ze me door heeft loopt ze op me af. Ze houd een beetje afstand. Dan komt ze plots dichterbij en slaat haar armen om mijn nek. Ik geef haar een kus op haar voorhoofd en leg mijn armen om haar middel. Met de punten van mijn voeten druk ik tegen de punten van Luna haar voeten, zodat ze achteruit loopt. Zo lopen we rustig richting het bed. Luna laat zich vallen en trekt mij met zich mee. Ik lig nu bovenop haar en geef haar een kus. Ze vraagt toestemming die ik vrijwel direct geef. Ze heeft een arm om me nek en de andere in mijn haar, dat ze nu uit model brengt, maar oke. Plots stopt ze en krijgt een grijns op haar gezicht. Oké, dit is echt eng. "Dat blonde haar staat je eigenlijk toch wel goed!' Zegt ze met nog steeds de grijns op haar gezicht. Ergens in haar ogen zie ik dat ze het meent. Ze kruipt onder me vandaan en gaat liggen aan haar kant van het bed. Ik sla de deken over haar heen en ga ook liggen onder de dekens. Ik leg mijn armen om haar heen en trek haar stevig tegen me aan. Ik hoor hoe haar ademhaling langzamer wordt, het teken dat ze slaapt. Ik leg haar hoofd op mijn borstkast en val vervolgens zelf in slaap.

(Pov. Luna)

Volgende ochtend.

Ik word wakker met een leeg gevoel. Als ik merk dat Evan er niet is paniekeer ik helemaal. Ik begin te huilen en te gillen. De deur slaat open. Maar door mijn tranen kan ik niet zien wie het is. Eerlijk gezegt boeit het me niet ik wil Evan! 2 gespierde armen slaan om me heen. "Ssshh, stil maar. Er is niets aan de hand. Ik ben bij je en ik bescherm je." Hoor ik de stem van Evan zeggen. Ik gooi mijn armen om hem heen. En knuffel hem stevig. "Ik was bang dat je dood was!" Zeg ik. "Tuurlijk niet! Ik blijf voor altijd bij je. Wees niet bang." Zegt hij weer. We nemen iets afstand en hij zet zijn handen op mijn wangen. Met zijn duimen veegt hij de tranen weg. Hij plant nog een kus op mijn voorhoofd en trekt me van het bed. "Neem maar even een warme douche. Dan kun je even wakker worden." Ik doe wat hij zegt en loop naar de kast waar ik het blauwe jurkje van de avond pakte. Ik deed het shirt van Evan uit en gooide hem richting Evan die me aanstaarde. "Omdraaien of uit de kamer!" Commandeerde ik lachend. Hij bleef gewoon staan maar kreeg een grijns op zijn gezicht. Die ik te vaak heb gezien. Snel vlugt ik naar de douche terwijl ik nog snel een handdoek mee gris. Ik trek de deur dicht en nog geen seconde later hoor ik een bonk er tegenaan. Ik hoor teleurgesteld gemompel aan de andere kant en laat een geamuseerde lach over mijn lippen rollen. Ik zet de douche aan en doe mijn ondergoed uit. "Luna....." Hoor ik Evan aan de andere kant zeggen. Ik weet al wat hij gaat vragen en antwoord gelijk terug: "nee! Je mag niet bij me onder de douche!" Ik hoor een zachte grom en een deur die dicht knalt. Ik stap al giechelend onder de douch. Na een minuut of 15 ben ik al klaar met douchen. Ik droog mijn haar en lichaam en werp mezelf in het jurkje. Ik ga voor de spiegel staan, borstel mijn haar wat ik vervolgens in een watervalvlecht doe en doe een beetje make-up op. Ik loop de slaapkamer weer in en zie geen Evan meer. Ik stap snel in mijn goude sandaaltjes en doe de armbandjes en riem weer om. Ik loop de kamer uit naar beneden de keuken binnen. Evan zit aan de keukentafel te eten van zijn pannekoeken met chocolade en een muffin. Ik lach zachtjes en loop naar hem toe en sla mijn armen om zijn nek. Ik leg mijn kin op zijn schouder. Hij draait zijn hoofd naar me toe en geeft me een kusje op mijn neus. Ik giechel zachtjes en ga tegenover hem zitten kijkend naar hoe hij eet. Dan stopt hij even met eten. Ik kijk hem vragend aan. Dan plots stromen er wat meiden binnen. Ze pakken me vast bij mijn armen en sleuren me de trap op. Wat is dit?! Evan kijkt me even grijnzend aan en wordt vervolgens ook opgehaald door Stefan en Jurgen. Ik kijk de groep meiden rond. Twee van de meiden ken ik als de beste. Sylvana en Melanie. "Wat heeft dit te betekenen?!" Roep ik verward. "Verrassing van Evan! Meer mogen we niet zeggen!" Roepen alle vier de meiden. De andere twee meiden zien er bekent uit. Ik zou wel vragen wie ze zijn. "Wie zijn jullie?" "Herken je ons niet meer? Dat is Esmay en ik ben Sanne!" Roept het bruinharige meisje hyper. Oooooh, hun. "Het spijt ons nog van toen." Zegt Esmay een beetje beschaamd. "Ach, maakt niet uit! Jullie wisten het toch niet!" Gelijk tovert er op de gezichten van Sanne en Esmay een glimlach. Als we in mijn slaapkamer staan duwen ze mij in de stoel van de kaptafel. Sanne dekt de spiegel af met een doek. "Waarom doe je dat?" Vraag ik. "Omdat je niet mag zien wat we gaan doen." Zegt ze op een duh-toontje. Even zijn alle meiden weg. Maar ze komen al snel terug met grote tassen. Een vol met make-up. Een andere met haarspullen waaronder een krultang, föhn, haarlak etcetera etcetera. En nog een tas vol met jurken. Waarvoor is dit in hemelsnaam?! Gelijk wordt ik door de meiden onder handen genomen. Sanne en Melanie doen mijn make-up, Esmay mijn haar en Sylvana kiest de kleding.