for wolf to werewolf

16. Vechten.

(Pov. Luna)

Ik wordt wakker in een vreemde kamer. Tot ik me besef dat dit de kamer van het vakantiehuisje is. Ik kijk naast me op het nachtkastje en zie mijn iphone. Ik pak hem en kijk hoelaat het is. Het is al half drie 's middags. Ik spring uit het bed en val op de grond door de deken die toen ik in slaap viel nog niet om me heen zat. Ik haal de deken snel om mijn benen weg en leg ze netjes op bed. Ik loop de badkamer in met een handdoek. Ik kleed me uit en stap onder de douche. Ik zet muziek op en zing zachtjes mee. Tot coming home er op komt. Ik zing iets harder mee. Als ik klaar ben met douche is het lied ook afgelopen. Ik stap onder de douche weg en droog mijn lichaam en haren. Ik doe de handdoek om mijn lichaam heen en loop de slaapkamer weer in. Ik loop naar de kast en pak er een kort, wit jurkje met kant die strak om mijn kont valt uit. Ik pak ook nog een wit ondergoedsetje die ik aan doe en vervolgens het jurkje. Onderin de kast liggen mijn witte ballerina's die ik ook aantrek. Ik loop de woonkamer in en zie alleen de achterkant van de bank. Op de tafel voor de bank staat de laptop van Evan. Er speelt een horrorfilm op af. Ik loop naar de laptop en zie Evan op de bank liggen. Hij is vast in slaap gevallen toen hij de film keek. Ik klap de laptop dicht en word ineens naar achter getrokken door een arm om mijn middel. "Lekker geslapen?" Zegt de duffe stem van Evan. "Ja, heerlijk zonder nachtmerrie's. Jij ook dufkop?" Zeg ik terwijl ik richting de badkamer wijs. Hij staat zuchtend op en loopt naar de badkamer. Ik loop naar de slaapkamer en pak een zwarte broek met wit shirt waar zijn spieren goed in uitkomen. Ik leg het op het bed en loop de woonkamer weer in. Ik ga het balkon op en kijk of ik nog een leuk plekje zie om heen te gaan. Ik zie het strand al vanaf hier. Het is dan ook dichtbij. Ik kijk nog even de winkelstraat in. Ik zie al allemaal leuke winkeltjes waar ik Evan naar toe ga sleuren. Tja, als je bijna 16 wordt wil je wel de perfecte verjaardagslook. Dan zie ik een jongen van mijn leeftijd rondlopen. Hij valt nogal op bij mij. Als ik iets beter kijk schrik ik en val achterover. Ik kruip snel weer naar binnen en sluit de deur naar het balkon. Ik leun er tegen aan en zak zo naar beneden. Ik leg mijn hoofd in mijn handen en barst in tranen uit. Waarom. Waarom moet hij me nou altijd volgen!? Plots vliegt de badkamerdeur open. Ik veeg snel mijn tranen weg en sta op. Evan komt met een handdoek om zijn middel binnen. "Wat is er?" Vraagt hij. "Niets." Antwoord ik nors. "Jawel Luntje. Ik kan het aan je zien." "Luuc volgt me." Mompel ik snel binnenmonds in de hoop dat hij het niet verstaat. "Wie is Luuc?" Oh boy, hij verstond het. "Mijn tweelingbroer." Evan loopt naar me toe en slaat zijn armen beschermend om me heen. "We kunnen wel gewoon binnen blijven hoor." Zegt hij. Snel schud ik mijn hoofd. "Nee. Ik laat mijn dag echt niet verpesten door dat stomme broertje van me." Zeg ik duidelijk. "Zo ken ik mijn Lunaatje weer." Zegt hij en loopt de slaapkamer in waar hij de kleren aan doet. Als ik er weer aan denk hoe hij me achtervolgt beginnen mijn nagels even te groeien. Maar ze worden vanzelf weer normaal. Ik loop de badkamer in en doe mijn make-up. Een beetje mascara, balm en blush. Mijn haar dat nog een beetje nat is föhn ik droog en ik maak er een schuine vlecht van die ik over mijn rechterschouder doe. Ik loop naar de hal en zie Evan er al klaar staan in de kleren die ik klaar had gelegd. "Ready?" Ik knik en doe de deur open. Gelijk schijnt de zon fel in mijn ogen. "Nee, toch niet." Zeg ik en ren terug de slaapkamer in waar ik een oude maar toch mooie zonnebril pak. Mijn iphone ligt en naast dus die pik ik ook snel mee en doe die in een wit schoudertasje. Ik loop terug naar de hal waar ik Evan met z'n zonnebril zie staan. We lopen naar buiten en doen de huisje dicht. Samen rijden we naar het strand. We parkeren de auto als we er zijn. Ik stap uit en kijk naar het water dat schitterd door het zonlicht. Het is werkelijk prachtig. We lopen samen hand in hand langs het water. Ik leun tegen Evan aan en geniet van het prachtige uitzicht. We praten wel wat, maar niet veel. Dit is geen moment daarvoor. Er komen wat meiden op ons, of beter gezegt Evan af. Ze vragen aan hem of hij meedoet met beachvolleybal. De meiden negeren me volkomen. Met een bezorgde blik kijkt Evan me aan. Ik knik geruststellend waarna hij gelijk word meegetrokken door de meiden. Ik loop rustig achter ze aan en ga naast het veld staan. Er komen dan wat jongens op mij af. "Heb je zin om te zwemmen, schoonheid?" Ik schud eigenwijs mijn hoofd en kijk verder naar het volleybal voor me. "Het was eigenlijk geen vraag.","jongens neem haar maar mee. We gaan even lekker zwemmen." Zegt dezelfde jongen. Een andere jongen tilt me op over zijn schouder. "Laat me los! Ik zei toch nee!" Roep ik. "Mij boeit niets wat andere vinden of zeggen." "Dat heb ik gemerkt. Maar zet me nu weer neer!" "Nee." Zegt de jongen wat me flink laat irriteren. "Ik. Zei. Laat. Me. Los!" Roep ik kwaad. "Nee." Krijg ik weer als antwoord. "LUISTER! NAAR! HAAR! EN! LAAT! HAAR! LOS!" Hoor ik nu Evan zijn stem. "En waar bemoei jij je mee?" Zegt de irritante jongen. "Met mijn vriendin!" "Dan heb jij even pech! Want ze is nu mooi van ons!" "Nee dat is ze niet!" Roept Evan kwaad. Ik kan mog net Evan zijn ogen zien die bijna gaan veranderen. "Evan beheers je! Breng je zelf niet in gevaar!" "Ja Evan breng je zelf niet in gevaar." Zegt de jongen met een hoge piepstem. Mijn nagels groeien en ik snijd de jongen die me vast heeft over zijn rug. Schreeuwent laat hij me vallen. "Oh sorry, deed het pijn? Had je maar, moeten luisteren, Eikel!" Met iets gegroeide nagels kom ik op de jongen af die me de hele tijd zo irriteerde. Ik kan zien hoe Evan zich niet meer kan beheersen. "GA! EVAN! GA!" Gelijk rent hij weg. "Oh, gosh, heeft hij je in de steek gelaten." Zegt de vervelende stem. "Nee." Zeg ik rustig waarna ik hard op mijn vingers fluit. Een pikzwarte wolf komt achter een auto vandaan. Mensen rennen gillend weg. Behalve ik en de jongen. "Dus jij denkt mij te kunnen intimideren met een zwarte hond?! HA! Laat me niet lachen." Evan gromt gevaarlijk naar mij en de jongen. Zou hij mij niet herkennen? Rustig zak ik door mijn knieën. Met mijn ene knie op de grond en de ander van de grond kijk ik naar het zand. Langzaam verander ik mijn ogen. Ik kijk Evan weer aan en zie hoe hij rustig gaat zitten. Ik maak mijn ogen donkerder en hij gaat liggen. Als mij ogen weer lichter worden gaat hij weer zitten. Plots begint hij hard te huilen. Wat doet hij! Dan doe ik ook zo mee dat weet hij! En het is te laat. "Ahoeeeew!" Klink uit mijn mond. De jongen valt op de grond van het lachen. Als we allebei zijn gestopt staat de jongen ook op. Ik sta ook op en kijk naar mijn tenen. Mijn ogen verander ik weer naar wolvenogen. Ik kijk de jongen aan en zie dan pas een beetje angst in zijn ogen. Ik kijk Evan aan en knik. Dreigend stapt hij op hem af. Ik kijk om me heen en zie dat iedereen al is verdwenen. Ook ik stap dreigend op hem af. Ik grom ook. Niet normaal hoe laag. "Kun je nu zien wat ik met die beesten doe? Ik heb ze in mijn macht!" Zeg ik terwijl ik een hele lage grom laat horen. De jongen draait zich om en rent schreeuwend weg. Ik barst in lachen uit en Evan rolt over de grond. "Kom we gaan." Zeg ik. Ik loop naar de auto en zie verschillende mensen mij verbaasd aankijken. Ook wanneer ik instap en de passagiersdeur open houd voor een wolf. Evan springt in de auto en gaat zitten. Ik rijd weg en Evan veranderd wanneer niemand in de auto kan kijken. Uit het handschoenenvakje haalt hij een boxer, broek en blouse. Hij trekt het allemaal aan terwijl ik de weg naar het huisje vervolg. We lachen ons nog helemaal lam door het gezicht van de jongen. Je moet nooit een wolf uitmaken voor een hond. En een weerwolf al helemaal niet. Maar ja, hoe kon hij het weten. "Die zou voorlopig geen meiden meer onder ogen willen komen." Grapt Evan. Gelijk barsten we in lachen uit. Als we weer terug zijn maak ik het huisje los en loop naar binnen. We lopen naar de woonkamer en doen de laptop aan. We starten een leuke film en gaan die dus ook kijken. Ik pak wat te drinken en te eten terwijl hij de film volgt. Hij ligt languit op de bank en ik ga voor hem liggen met een deken die ik om ons heen sla. Hij slaat zijn arm om mijn middel en trekt me naar zich toe. Hij geeft een kus op mijn haar en ik val in slaap.

(Pov. Evan)

Luna is in slaapgevallen tijdens de film. Ik heb hem afgekeken. Hij is nu dus ook afgelopen. Ik klap de laptop dicht en til Luna op. Ik loop naar de slaapkamer waar ik haar in bed leg. Ik geef haar een kus op haar voorhoofd. Ik loop terug naar de woonkamer pak de laptop en berg die op. Ik neem nog snel even een douche en doe dan alleen een boxer aan. Terwijl Luna gewoon door slaapt ruil ik haar jurkje om met een shirt van mij. Ik stap ook in het bed en leg haar hoofd op mijn borstkast. Ik sla mijn arm om haar heen en tuur naar het plafond. De hele tijd denk ik aan de Luuc. Kon hij niet gewoon niet bestaan? Dan was alles beter. Maar dan was Luna waarschijnlijk nooit hier geweest. Uren zit ik hier over te piekeren. Ik kan ook maar niet in slaap komen. Ik stap het bed uit en zie vanuit mijn ooghoek haar gitaar tegen de muur staan. Ik loop en heen en pak het op. Langzaam strijk ik over de snaren. Vanzelf komt de muzikale mij in me los. Ik speel het eerste beste nummer dat in me op komt. I won't give up. Want dat is wat ik doe. Nooit opgeven. Nooit!

Heeeey mensen. Alweer een nieuw deel. Ik vond het laatste stuk eigenlijk best wel mooi. 'I won't give up. Want dat is wat ik doe. Nooit opgeven. Nooit.' Laat me even weten wat jullie ervan vonden.