for wolf to werewolf

4. Luna :(

(pov. Evan)

Luna en ik hadden ruzie. ik weet niet meer hoe dit ooit tot stand is gekomen. ik was achter haar aan gegaan. maar ze schreeuwde tegen me. ik probeerde rustig te blijven toen ze zo schreeuwde wat ook aardig lukte. volgens mij merkte ze het niet eens. maar ze zei tegen me dat ik weg moest gaan. wat ik uiteindelijk ook deed. maar nu zit ik hier achter mijn bureau met mijn rechterhand mijn hoofd ondersteunend op mijn bureau en met mijn linkerhand in mijn haar. er wordt op de deur geklopt. "binnen..." zeg ik zuchtend. mijn vader stapt binnen. "hé jongen. wat is er?" mijn vader is er altijd voor me als er iets is. maar nu heb ik er even geen zin in. "niks laat me even alleen wil je." het klonk meer als een bevel dan een vraag. maar hij ging er niet op in en verliet mijn kantoor weer. Dan voel ik angst. ik ben niet bang. waarom zou ik angst voelen. ben je nou echt zo dom?! luna is bang sukkel. we moeten haar helpen! zegt Jendro (mijn wolf).

(pov. Luna)

Ik ga tegen de rots aan zitten en verander terug. Ik bedek mijn naakte lichaam en houd mijn handen beschermend voor me uit. Met m'n ogen dicht wachtend op de klap. Ik denk aan Evan die de pack zonder mij moet beschermen. Naar een minuut voel ik nog steeds geen klap. Ik doe voorzichtig mijn ogen open en zie iets wat nog raarder is voor mij, dan voor een mens die net achter het bestaan van de weerwolf komt. al zeg ik het zelf. op mij heen is een grote koepel van water ontstaan. de fribtins buiten de koepel staan me verbaasd aan te kijken. terwijl ik zelf ook verbaasd ben. een paar keer proberen ze door de koepel te gaan. maar elke keer dat ze het proberen vliegen ze een meter of 25 van me af. ze snappen dat ze er toch niet langs komen, dus ze draaien om en rennen weg. ik wacht 5 minuten. ik weet wel zeker dat ze weg zijn en laat mijn armen slap naast mijn lichaam hangen. ik ben moe en laat de duisternis over me heen vallen.

(pov. Evan)

Jendro heeft gelijk. ik verander en gelijk scheuren mijn kleren. ik race mijn kantoor uit langs mijn ouders die in de keuken aan het kletsen zijn. ik negeer ze en ren de deur uit. ik ren naar het meertje waar ze net was. tot mijn schrik is ze er niet meer. ik ruik in het rond. gelijk vang ik haar geur op die ik vervolgens snel volg. als ik bij wat rotsen aankom schrik ik. Luna ligt daar ik verander en pak een zwembroek die achter een boom ligt, die ik vervolgens aan doe. ik snel naar haar toe. en ik leg mijn hand op haar hoofd. ze gloeit! dit is niet goed gast! tuurlijk is dit niet goed! stuur ik Jendro boos terug waarna hij zit te piekeren. dan beweegt ze plots. als ze me ziet slaat ze snel haar armen om haar heen. dan zie ik plots een tattoo tussen haar armen door die op haar buik zit bij haar navel. ik vraag haar later wel over die tattoo. het ziet er niet uit. ik ren naar een bosje en haal daar vervolgens een deken weg. ik ren weer terug naar Luna doe deze om haar heen en draag haar in bruidstyle terug. als ik eindelijk een paar meter van de pack dokter af ben begin ik te rennen. dan wordt ik tegen gehouden door een meisje. een meisje dat ik te goed ken en eigenlijk niet wou kennen. het is cathelijne de slet van de pack. met haar nepwimpers en dikke laag make-up probeert ze alle jongens te versieren. maar alleen de slimste trappen er niet in. "WAT MOET JE!?" snauw ik haar toe. "dat weet jij heel goed! ik wil jou. en welke slet heb je daar in je armen!!?" kirt ze met haar valse stem uit precies op het moment dat Luna weer even bij komt. Luna gromt zo hard ze nu nog maar kan en zet al haar energie in. en dan zakt ze weer in in mijn armen. "dit is Luna en ze is mijn mate dus ik zou je mond maar houden!" zeg ik zo kalm mogelijk waarna ik om haar heen ga en haar negeer. ze noemt mijn prinses dus nooit meer een slet of ik zal haar eens een maand of 6 in de gevangenis gooien! "m-m-maar d-dat kan t-toch niet!? IK BEN JOU MATE!!! Evan geef toch toe je voelt ook die tintelingen wel bij mij!" hoor ik haar valse stem zeggen. ik negeer haar en ren door. ik mindlink de packdockter zodat ik gelijk naar binnen kan en alles klaar is. als ik er ben storm ik naar binnen en leg haar op een van de ziekenhuisbedden die de packdockter al klaar had gezet. Jack(de pack dockter) rent hard met het ziekenhuisbed naar een onderzoekskamer. ik ren naast het bed mee terwijl ik haar hand vast houd. ik wil haar echt niet verliezen. ze is mijn alles!

(half uur later)
daar zit ik dan. van buiten ben ik heel kalmpjes maar van binnen ga ik helemaal kapot van verdriet. Luna ligt in een onderzoekskamer. ze willen weten wat de oorzaak is van dat ze zo ontzettend moe en slap elke keer is. dan komt Jack naar buiten gerent. met een bleek gezicht vertelt hij dat er iets mis gaat, goed mis. ik ren naar binnen en zie dat Luna allemaal spastische bewegingen maakt op de grond. haar ogen staan weid open. dan zie ik het er zit een zilveren band op haar middel. dan zou ik dat ook doen. met 1 harde ruk trek ik eraan. de zilveren band schiet los en Luna blijft doodstil op de grond liggen. dan voel ik iets branden in mijn hand. "Auw!" ik had de zilveren band nog vast. ik laat hem snel los en snel naar Luna. ik houd haar pols vast en voel of ik haar hardslag nog kan voelen. wat ook het geval is. "HOE KOMT HET DAT ER EEN ZILVEREN BAND OM HAAR MIDDEL ZAT!!!" het klonk meer als een dreiging dan een vraag. hoewel ik mijn best deed zo rustig mogelijk te blijven wat niet bepaald lukte waardoor ik Jack bij zijn keel greep en hem tegen de muur drukte. Jack kleurde paars bij. toen voelde ik een hand bij mijn rug. door de tintelingen te voelen was het Luna. het maakte me rustig dus ik liet Jack op de grond vallen. Luna was naar me toe gekropen en had haar hand op mijn blote rug gelegt. ze was rustig op gestaan zo te zien. toen ik zag dat ze erg bleek was schrok ik. ik tilde haar op en legde haar op de onderzoekstafel. Jack stond snel op en liep met een boog om me heen. hij tilt de deken zo op dat hij haar buik kan zien. "sorry alfa maar dit is te ernstig ze gaat dit niet overleven." "GODVERDOMME!!! WAAROM MOET DIT ALTIJD MIJ WEER OVERKOMEN!!!" "Het spijt me alfa" zegt Jack terwijl hij een hand op mijn schouder legt om me te kalmeren. Ik loop naar een stoel en plof er op neer. met mijn ellebogen op mijn benen en mijn hoofd in mijn handen rustend barst ik in huilen uit. "WAAROM! waarom! Ze mag niet dood! ze is een Luna! een geboren Luna!" Er volgt een lange stilte na mijn woorden. maar dat wordt verbroken door de hartmonitor die als maar harder gaat piepen. ik sta snel op er loop naar Luna die er vredig bij ligt. ik haal een prachtige blauwe roos uit een vaas en stop die in haar handen die ik vervolgens op haar buik leg. dan pak ik nog een blauwe roos en stop die in haar haar. de tranen lopen nog over mijn wangen. ik geef haar een kus en sluit haar prachtige vel blauwe ogen. de tranen stomen nu nog harder en vallen op haar gezicht. ik draai me om en loop naar buiten waar ik de kirtende Cathelijne tegen kom. "Hey Evan!" ik negeer haar en loop weg. ze loopt me achterna en trekt me aan mijn schouder zodat ik me omdraai. ze geeft me een zoen. ik duw haar achteruit waardoor ze valt door haar hoge hakken. ik verander in de pikzwarte Jendro en geef een lage grom waarna ik me omdraai en weg sprint. ik ren naar de rots waar ik Luna aantrof en daar verander ik en klim vlug naar boven waar ik vervolgens weer verander in Jendro. ik ga op het topje van de rots staan en laat een luide huil horen vol van verdriet. die wordt beantwoord door gehuil van de roedel. ze snappen niet wat er aan de hand. en dat begrijp ik. ze kende hun Luna nog niet allemaal. maar sommige wolven zoals mijn beta en gamma(omega, derde in de lijn) en hun mates kende haar. dan zie ik een spookachtig figuur..... wie is dat!?

whoehaha cliffhanger......
wat ben ik gemeen. sorry voor het lange niet updaten, had te veel te doen. wat vaker zou kunnen gebeuren.