for wolf to werewolf

25. Toekomst

8 maanden later
(Pov. Luna)

Vandaag is de dag van de trouwerij van Damon en mij. Ik heb mijn jurk al aan en strijk hem nog een keer glad waarna ik mijn hand weer op mijn dikke buik leg. Ja, dat heb je goed ik leg mijn hand op mijn dikke buik, Damon en ik hebben na het aanzoek het proces afgerond, tja en dan heb je kans zwanger te raken. 'Damon wil heel graag een jongentje en ik een meisje. Ik heb alleen een echo laten maken omdat Damon het geslacht nog niet wou weten. Dus ik weet al wat het word, nou ja, het, mijn babytje. Ik word uit mijn gedachtes gehaald door een klop op de deur. Ik mompel een korte entree, voor degene waarna de deur opent. 'Dag zussie, ik kom je halen.' Ik draai me om en knik blij naar Luuc. Hij moest van mij bij Evan zijn pack aansluiten wat hij niet wou, dus woont hij bij ons. Maar dat heeft eigenlijk niet veel nut aangezien de Pack van Evan gemengt is met de Clan van Damon en mij. De eerste gemengde Clan en Pack ooit. Maar weerwolven en vampiers kunnen wel beter met elkaar omgaan doordat onze ClanPack bestaat. Weer word ik me door Luuc uit mijn gedachtes gehaald. Hij aait zachtjes over mijn buik. 'Zo, die kleine groeit ook goed door.' 'Tja, die baby zuigt me zowat leeg.' Grinnik ik. Luuc pakt mijn arm vast en legt die over zijn arm heen. Zo begeleid hij me naar buiten de tuin in. De tuin is prachtig versiert met witte bloemen en de stoelen hebben witte strikken. Als ik verderop kijk zie ik mijn toekomstige man bij het altaar staan. Hij staart me met een grote glimlach aan. En kijkt met nog steeds dezelfde verliefde blik als toen ik hem net kende. De bloemenmeisjes komen voor ons te staan, de kleine Grazie is inmiddels alweer 7 jaar en heeft aan haar zijde de kleine Lente, het zusje van Lexy, de mate van Evan. Wanneer de muziek speelt huppelen de twee samen naar het altaar met de mandjes die gevuld zijn met bloemblaadjes. Luuc geeft me een bemoedigend kneepje in mijn hand waarna hij me naar mijn toekomstige man leid. Het lijk wel jaren te duren voor ik eindelijk tegenover Damon sta. Luuc legt mijn hand in die van Damon en fluisterd iets in zijn oor waarna hij gaat zitten. Eigenlijk had mijn vader mij naar het altaar moeten leiden, maar na wat hij Luuc heeft aangedaan heb ik geen contact meer met hem. We hebben hem de grootste deel van zijn roedel afgenomen en die hebben zich dus bij ons aangesloten. De overige zijn gebleven, geloof me het waren er niet veel.

(Ik bespaar jullie een hele preek, laten we verder gaan naar het ja woord!! Whoop whoop!!)
'Neemt u Lun...' 'ja, tuurlijk neem ik hem als mijn man, in voorspoed en tegenspoed, tot de dood ons scheid.' Oke, dat kwam er gemener uit dan ik wou, maar ja mijn hormonen, hè... Damon schuift de ring om mijn vinger en de man praat weer verder. 'En neemt u...' 'Ja, ik neem haar als mijn vrouw, in voorspoed en tegenspoed, tot de dood ons scheid.' Doet Damon mij na. Iedereen ligt in een deuk, oke, zo grappig was het ook niet. Maar nu is het mijn beurt om de ring bij Damon om te doen. 'Dan verklaar ik u nu als man en vrouw, u mag de bruid... Oke, u bent al bezig.' Hij kan niet eens uitspreken of Damon geeft me een lange zoen. 'Ik wil ook zo'n man!' Hoor ik Grazie zeuren, ik grinnik even en dat zorgt ervoor dat de zoen word gestopt. Hij verstrengeld onze handen en steekt zijn hand in de lucht alsof hij heeft gewonnen bij een bokswedstrijd. Ik lach om zijn kinderlijke gedoe en geef hem een kus oo zijn wang. 'Waar is dat feestje?! Hier is dat feestje!!' Roept Damon.

10 jaar later.
Ik ben inmiddels al 32 jaar en Damon 36 jaar. Vandaag is de oudste van de kinderen jarig. Hij is alweer 10 jaar! Wanneer we een auto horen aankomen springt Dallas van blijdschap vanwege de cadeau's al weer op de bank en kijkt uit het raam. 'Nou, wie is er nu?' Vraag ik mijn jarige zoon. 'Het is oom Evan en tante Lexy! En Jamin is ook mee!!' Roept hij hyper. We denken echt dat Dallas en Jamin mate en mine van elkaar zijn, ze kunnen echt niet zonder elkaar. De deurbel klinkt en Dallas gaat rustig op de bank zitten alsof hij niet zo hyper was van wie er nu zou zijn. Ik sta op en loop naar de deur, Sky mijn dochtertje van 8 was me al voor en opent de deur. Jamin vliegt haar om de hals en ze knuffelen elkaar plat. 'Hey, kom binnen' begroet ik ze en laat ze binnen. Ik geef nog even snel Lexy een knuffel en Damon doet hetzelfde bij Evan. 'Ik hoorde dat er hier iemand jarig is? En volgensmij ben jij dat, Dallas, of niet?' Grinnikt Evan en hurkt iets voor Dallas neer. Hij geeft hem een cadeautje en feliciteerd hem nog even waarna de deurbel weer gaat. Ik loop de hal in en open de deur voor Luuc en nog een paar vrienden. 'Mama! Kijk eens wat ik van Evan heb gekregen!' Hoor ik Dallas roepen. Hij spring in mijn armen en ik til hem makkelijk op. Hij laat een telefoon zien en kijkt me vrolijk aan. 'Wat een mooie, heb je Evan al bedankt?' 'Nee, nog niet.' Zegt hij wat beschaamd. 'Doe dat dan maar snel.' Zeg ik hem en zet hem op de grond. Hij rent weer terug de kamer in en ik volg hem. Vanuit de hal kijk ik naar mijn familie en vrienden. Ja, dit is wat ik wou. Een lieve man, die alles voor me betekend, twee kinderen en mijn familie. Ik houd zo erg van de verjaardagen dat iedereen samen komt, heerlijk gewoon. Ik zou er alles voor doen om dit zo te houden.

Hey chickies en guyss, als er uberhaupt jongens zijn die mijn boek lezen... laat me ff weten als je een jongen bent en mijn boek leest... oh dat klinkt ook weer zo seksitisch alsof jongens niet mogen lezen ofzo. Maar btw dit was het aaaaaaaalllllleeeeeerrrrrrllllllaaaaaattttttsssssssttttttteeeeee deel van FOR WOLF TO WEREWOLF. Eigenlijk klopt het niet eens meer. Want ze is nu een vampier dus... maar ik hoop dat jullie het leuk vonden en ervan hebben genoten!! Ik heb er wel van genoten om het te schrijven! Zoals ik eerder al heb aangegeven komt er ook GEEN deel 2. Ik ga dus eerst bezig met een ander boek en daarna misschien weer een weerwolfboekje. Ik heb al ideën voor een weerwolfboek dus ik denk dat die ook komt, maar dat gaat echt jaren duren!