for wolf to werewolf

3. Een weerwolf..?!

(pov. Luna)

ik doe mijn ogen open. meteen schijnt het velle licht in mijn ogen wat ik heel erg naar vind. ik doe mijn ogen gelijk weer dicht. dan knipper ik een paar keer.als mijn ogen gewend zijn aan het licht hoor ik iemand naast me huilen. ik kijk wie het is. het is Evan. ik leg mijn hand op zijn been. WACHT!! WATT!? SINDS WANNEER HEB IK HANDEN!!? hij kijkt mij met rode ogen aan. "Wat heb je met me gedaan?" zeg ik teleurgestelt. "Je leeft. Je leeft! JE LEEFT!" "ja ik leef. MAAR IK BEN EEN MENS!" zeg ik boos met mijn Luna stem. even krimpt hij ineen van mijn Luna stem. maar dan recht hij zijn rug weer. "eigenlijk ben je een weerwolf. maar ik deed dit zodat je bleef leven. en je Luna begint zich al te ontwikkelen." "maar je zou het alleen doen als ik het goed vond. maar ik vind het ook lief van je. je doet het voor mijn leven. en ja ik ben al ontwikkelt." zeg ik een beetje lachend. ik sla mijn armen om hem heen. hij gaat al snel mee in de knuffel en slaat zijn armen om me heen. Hij geeft me een kus op mijn haar. eerlijk gezegt ben ik ook wel blij nou kan ik hem ophelsen wanneer ik wil. nou niet alijd hoor. grapt hij. "hahaha heel grappig."

2 weken later

(pov. Luna)

ik lig rustig in bed samen met Evan een film te kijken. wat ben ik blij dat hij ook van romantische en dramatische films houd. maar af en toe wil hij ook wel eens horror. maar dat wil ik ook wel eens. maar nu keken we The Hunger Games. soms zielig maar ook spannend. Evan zat met zijn arm om me heen geslagen. en ik met mij hoofd tegen zijn borstkast aan. toen de film was afgelopen bleven we nog een poosje zo zitten. ik luisterde rustig naar zijn hardslag dat erg rustgevend was. toen stond hij even gauw op en draaide zich om naar mij. hij stak zijn hand uit en ik pakte hem aan. hij trok me gelijk naar hem toe. we keken elkaar recht aan in de ogen. ik keek naar zijn volle lippen. ik verlangde naar hem en zijn lippen. ik keek hem weer aan in zijn ogen en toen keek ik weer naar zijn lippen. ik ging steeds dichter naar hem toe en kuste hem. hij ging helemaal mee in de kus waar ik blij mee was. toen vroeg zijn tong toestemmig aan mijn mond. ik liet hem gelijk in. onze tongen gingen heel snel om elkaar heen. het voelde goed om dit voor het eerst te doen in plaats van altijd die vluchtige kussen van hem elke keer op mijn kop. toen kwam mijn zusje binnen gewandelt wat we niet door hadden. "AAAWH" zei ze ontroert(ja ze is ook een weerwolf geworden). toen ik haar zag stak ik gauw mijn middelvinger naar haar op en verliet ze onze kamer. "serieus?!" zeg Evan terwijl hij de kus stopt. "stak je nou net je middelvinger naar haar op?!" "ja...?" "het is je zusje!" "sorry..." zeg ik verdrietig. hij trekt me in een knuffel en plet me bijna. "Luna het was maar een grapje. wees niet verdrietig en boos." ik kijk hem lief aan. dan stopt de knuffel en lopen we hand in hand naar beneden. "wat wil je eten? een tosti of cornflackes?" vroeg hij toen we in de keuken stonden en ik op een barkruk zat. "TOSTI!" riep ik blij. "oke een tosti voor mevrouw!" grapt Evan. hij maakt gauw een tosti voor me en legt het op een bord, die hij vervolgens voor mijn neus neer zet. "alstublieft een tosti voor mevrouw. heeft u nog een voorkeur voor sauzen." zegt hij terwijl hij 3 verschillende sauzen voor mijn neus zet. ik denk vlug en zeg dan:"allemaal!" een voor een doet hij het op mijn bord. "eetsmakkelijk madame!" "ik was toch mevrouw?!" "nee hoor, je bent mijn prinses!" zegt Evan liefdevol. ik sta op van mijn barkruk en loop naar Evan die zijn armen om mijn buik heen wikkelt. ik wikkel mijn armen om zijn nek en het volgende moment staan we te zoenen in de keuken. hij laat zijn handen zakken naar mijn heupen. dan komt Evan's vader de keuken binnen. gelijk stoppen we met zoenen en kijken zijn vader nochalant aan. als hij ziet dat we aan het zoenen waren zegt hij grinnikent: "verstoor ik jullie momentje." "ja. eigenlijk wel." zegt Evan grinnikent. zijn vader loopt gauw de keuken uit en ik kijk Evan met een boze blik aan. "wat? het is toch zo?" zegt hij nonchalant terwijl hij zijn armen om mijn heupen wikkelt en mij naar zich toe trekt en weer verder gaat met de zoen, zonder op antwoord te wachten. ik sla mijn armen maar weer om zijn nek en zoen ook weer verder omdat ik weet dat ik toch niet kan antwoorden op zijn vraag. dan plots stopt Evan de zoen en ik kijk hem verbaasd aan. "wat is er?" vraag ik. "ik wou je eigenlijk nog iets laten zien." zegt hij en trekt me mee naar zijn kantoor dat van zijn vader was toen die Alpa was. hij gaat op de bureaustoel zitten en ik naast hem. hij haalt dan een schets uit zijn la en legt die op het bureau. ik kijk erna en zie dat het een schets van een huis is. het is echt een mooi maar ook heel groot huis. ik kijk hem verbaasd aan. "wil je samenwonen?!" vraag ik hem verbaasd. hij knikt enthousiast. dan wikkelt hij zijn armen om mijn afgeslankte heupen en trekt me op zijn schoot. hij kijkt me met grote ogen aan. verward vraag ik hem: "wat is er?" "je bent afgeslankt!" "ja, nou?!" "je gaat nu meer eten!" ik rol met mijn ogen door zijn reactie. "rol niet met je ogen naar me!" zegt hij op alfa toon waar ik dus zo niet bang van word. "als jij belooft niet met alfa toon tegen me te spreken!" zeg ik op Luna toon waar hij door in elkaar duikt. als hij zijn rug weer recht en niets meer zegt, ga ik van zijn schoot af. hij grijpt me bij mijn pols maar ik trek me los uit zijn greep en ren huilent weg. Ik ren Sara (Evan's moeder) voorbij. ze roept me nog na: "luna wat is er?" maar ik negeer het en ren richting de voordeur. als ik hem open en vliegensvlug naar buiten wil sprinten knal ik tegen iemand op. het is Jace (zoon van een van de oude jagers). door de harde knal lig ik nu boven op hem. "oh dus zo wil je laten zien dat je van mij houd en niet van de alfa." "houd je bek!!" snauw ik hem af. dan zie ik dat er bloed uit mijn neus loopt. ik sta gauw op en sprint weg naar het bos. ik houd mijn duim en wijsvinger op mijn neus en zorg er zo voor dat het bloeden stopt. naar een paar seconden is het gestopt. ik ga achter een boom staan. ik kleed me uit en bind mijn kleren aan mijn been. ik ga om handen en voeten staan en verander in mijn witte wolf. dan sprint ik verder het bos in. als ik bij mijn favorite plekje ben stop ik. ik verander en doe snel mijn kleren aan. ik ben nog aan het snikken. ik laat mijn voeten over de rand van het meer hangen zodat ze kunnen ofkoelen. dan bedenk ik me wat er net allemaal is gebeurd. hij praatte tegen me op alfa toon. het klonk ook zo dominant. hij is niet mijn baas. dan wordt ik uit mijn gedachte gehaalt door een hand die op mijn schouder wordt gelegt. door de tintelingen te voelen weet ik dat het Evan is. ik ruk mijn schouder uit zijn hand waarna hij mijn schouder weer vastpakt maar deze keer beter. "WAT!?" snauw ik hem toe. terwijl ik hem niet aankijk. hij voelde waarschijnlijk dat ik mijn spieren aan spande want hij ging met zijn andere hand rondjes maken op mijn rug. "het spijt me ik had nooit met alfa toon tegen je mogen praten." " nee, inderdaad!" "wees alsjeblieft niet boos." "ik ben wel boos dat zul je nu maar moeten accepteren het waait vanzelf wel over. maar laat me nu alleen." zeg ik terwijl ik mezelf probeer in te houden om niet gelijk te gaan schreeuwen. hij haalt zijn hand van mijn schouder en al gauw hoor ik wat struiken bewegen. ik kijk achterom en zie dat hij weg is. mooi zo, denk ik. ik kleed me uit en verander. wat ben ik blij dat ik ook mezelf kan zijn. dan zie ik een konijn aan de andere kant van het meer langs springen. ik spring in het water en zwem naar de overkant. ik schud het water uit mijn vacht en ren zo snel ik maar kan achter het konijn aan. ik ben gelukkig sneller. ik haal hem in en draai me om om hem vervolgens met mijn bek te pakken. ik ren terug naar het meer. spring erin en maak het konijn schoon. vervolgens zwem ik naar de overkant en ga daar liggen met het konijn tussen mijn poten. dan zie ik dat het konijn een grijse gloed om zich heen draagt. ik laat het konijn los en ren op mijn kleren af. ik pak het in mijn bek en ren zo hard ik kan weg. het was een fribtin. ik ren zo hard als ik kan. en dan hoor ik keihard lawaai achter me. alsof het een kudde olifanten is. het achtervolgt me. ik moet hier weg. ik ren richting het territorium van
Evan. Dan zie ik een hele groep fribtins achter me aan komen. Als ik me bedenk dat ik ze nu naar onze pack lijd ren ik gauw een andere richting op. Ze volgen me. Ik ren naar een grote, hoge, steile rots en begin met mijn klauwen te klimmen wat niet bepaald lukt. Ik ga tegen de rots aan zitten en verander terug. Ik bedek mijn naakte lichaam en houd mijn handen beschermend voor me uit. Met m'n ogen dicht wachtend op de klap. Ik denk aan Evan die de pack zonder mij moet beschermen. Naar een minuut voel ik nog steeds geen klap. Ik dow voorzichtig mijn ogen open en zie iets wat nog raarder is voor mij, dan voor een mens die net achter het bestaan van de weerwolf komt.

HAHA CLIFFHANGER!!!!