Twins {5sos Fanfictie} √

H.10

P.O.V. Sabine
"Oke Ash, kom op! Je weet toch wel hoe GTA V werkt?" Vraag ik met frustratie in mijn stem, dit is namelijk al de zoveelste keer dat ie mij neerknalt. "Ik zit bij jou in het team, je moet die andere dude's neerknallen... NIET MIJ DUS!" Roep ik. Hij kijkt me met een nep bang gezicht aan. "Je wordt agressief van GTA Sabien!" Zegt hij met een bang stemmetje. Ik kan het niet laten om te lachen. "Kom op guys, verder! Ik kan dit niet in m'n uppie..." Zegt Calum. Ik glimlach en richt me op het beeld. Esmee en ik zijn pas twee dagen ofzo bij de jongens, en we zijn nu al onscheidbaar. Eigenlijk wel raar dat mijn ouders echt niks hebben gezegd, waarom adopteerde ze niet gewoon een kind. Ze hebben me eigenlijk gewoon gestolen...

'Game over'. "Ashton! Gamen is niks voor jou! Volgende keer doet Michael gewoon mee." Zeg ik terwijl ik Calum aankijk, hij knikt instemmend. Ashton kijkt ons met een pruillip aan. "Ah, kom op. Jij bent goed in andere dingen!" Zeg ik terwijl ik hem een 'vriendschappelijke stoot op z'n arm geef'. Even lijkt het alsof hij teleurgesteld kijkt, maar dat heb ik me vast verbeeld want je verbeeld wel meer dingen als je met jongens in een bus samenleeft. HET IS ZWAAR! GELOOF ME! De gesprekken tussen Michael, mij en Esmee gaan meestal over unicorns. Ik ben volgens hun een regenboog unicorn... Jup, dat zijn de mensen waar ik mee omga.

"Clifford! Komen!" Schreeuw ik, ik heb namelijk super veel zin in een potje Pokemon. Ik ben verslaafd aan Pokemon.... Dankjewel Esmee! Michael komt schreeuwend binnen. "PINK FLUFFY UNICORNS DANCING ON RAINBOWS, PINK FLUFFY UNICORNS DANCING ON RANBO... POKEMON!!!!! DIT KEER WIN JE NIET MEER!" Schreeuwt hij terwijl hij op de bank neerploft en een controler pakt. "Nee meneer, ik zal u dit keer niet meer verslaan. Anders kunt u miet slapen vannacht." Zeg ik overdreven netjes. "Zo moet ik het horen... Wacht je maakt me belachelijk he?" Vraagt hij, ik haal mijn schouders op en begin te lachen.

Na een paar potjes (gewonnen) Pokemon zit ik random te dansen met Calum, Michael en Ashton. "Waar zijn Esmee en Luke eigenlijk?" Vraag ik, ik heb ze namelijk al de hele middag niet gezien. Iedereen stopt met dansen en kijkt om zich heen. Michael gaat op Calum zijn schouder hangen als 'Steuntje',  even komt mijn fangirl naar boven en ben ik weer malum girl. Ik sta volgens mij met een 'Ahw gezicht' want de jongens kijken me vreemd aan. "Je dacht toch niet... Je bent toch geen....  Ooh, Malum girl?" Vraagt Michael. Ik knik beschaamd. "Nu niet meer maar m'n fangirl kwam naar boven...." Zeg ik lachend, "maar serieus, waar zijn die dude's?". "Ik bel Luke wel even." Zegt Calum terwijl hij zijn telefoon uit z'n broekzak pakt. Hij staat met een serieus gezicht tegen de deurpost aan geleund. Na een tijd van stilte haalt hij zijn telefoon van zijn oor. "Telefoon uit ofzo..." Zegt hij. "Ik bel Esmee wel even." Zeg ik bezorgt, ik toets het nummer van haar in en druk de telefoon aan mijn oor.

Alleen piepjes, hij gaat wel over. Maar ze pakt gewoon niet op, misschien staat haar bel toon uit. Maar iets in me zegt dat er iets anders is. "We gaan zoeken!" Zeg ik terwijl ik naar mijn jas loop. "Straks is er iets ernstigs!" Ik open de deur en loop richting het park. Michael, Calum en Ash komen naast me lopen. "Hebben ze wel een bodyguard mee? Straks worden ze opgegeten door fans ofzo?" Zeg ik als grap. Ik zie twee mensen op een bankje zitten, ze praten. Ik zie al snel dat het hun zijn, ik weet zeker dat als de jongens dat zien dat de rust wordt verpest. "Kom, we gaan pizza eten." Zeg ik terwijl ik me omdraai en gewoon wegloop.