Twins {5sos Fanfictie} √

H.24

P.O.V. Sabine
Mijn telefoon scherm licht op, al voor de 1000ste keer ofzo. Ik durf niet te kijken, ik ben te bang dat ik iemand pijn doe. 'Bitch, jij doet iedereen om je heen pijn!' 'Luister niet naar die sukkel, iedereen houdt van je en is bezorgd om je.' 'Waarom doet Esmee niks dan, en waarom gaan de jongens je niet zoeken?' 'Waarschijnlijk zijn ze allang aan het zoeken, en Esmee worstelt met haar eigen problemen.' HOUDT JULLIE BEKKEN DICHT, ALLEBEI. Roep ik in mijn hoofd terwijl ik aan mijn haar trek. Het is stil, het begint te regenen. Ik zit hier, helemaal alleen, in Hawaï. Hopend op de dood ofzo? Nee, eigenlijk hopend op een lichtpuntje. Een helpende hand die me uit deze eindeloze put haalt. Iemand die mij helpt met mijn problemen op te lossen, en dat allemaal zonder naar een kliniek te hoeven. Is het niet zo dat Ashton ook heeft gesneden? Is hij daar uit gekomen zonder de kliniek? Ik weet het niet, ik kom het alleen te weten als ik met hem praat... Maarja, die kut stemmen houden me tegen. Naar die winkel ga ik sowieso niet. Ik ga die man niet lastigvallen.

Ik sta op en klop mijn broek af, ik pak mijn telefoon en doe hem aan.

-34 gemiste oproepen van: calpal
-23 gemiste oproepen van: pizza boo
-64 gemiste oproepen van: Ash

-346 berichten van: calpal
-122 berichten van: pizza boo
-211 berichten van: Ash

Niks van Esmee? Wat is er toch de Laatste tijd met haar aan de hand? Ik lees de berichtjes niet maar ik druk Calum zijn nummer in. Gelijk word hij opgenomen.

S-Sabien C-Calum

C:SABINE, KOM NU NAAR HUIS. WAAR ZIT JE WE ZOEKEN AL UREN NAAR JE!
S:Sorry... Waar is Esmee?
C:THUIS, KOM NU NAAR HUIS SABINE, IK BEN DOODONGERUST. BEN JE GEWOND?
S:ik kom eraan, ik had gewoon rust nodig... Ik leg het uit. Ik beloof het.
C:ik hou van je boo, en de jongens ook!
S: sorry dat ik niks van me liet horen, hou ook van jullie...

Ik druk de telefoon uit en loop richting de villa. Ik moet Esmee spreken! Ik moet haar alles vertellen en haar helpen. Zoals we elkaar al hadden beloofd we helpen elkaar hierdoor heen! 'Jij verteld niks, stomme boer.' Nee, blijf weg! Asjeblieft. Straks krijg ik die paniek aanvallen weer.... 'Rustig sweetie, ga nu naar huis, je broer is ongerust.' Ik knik en loop weer verder. 'Nee, thuis ga je je opsluiten in de badkamer en ga je mooi tekenen op je arm. Met een mes!' Ik trek aan mijn haar, ik begin bang te worden. Het monster gaat me overheersen, het krijgt de macht over mij en mijn lichaam. 'Rustig, ik ga je helpen, ga nu naar huis!' Ik begin te rennen, ik ren weg, maar ook direct richting mijn problemen. Ik ren weg voor het monster in mijn hoofd, maar ik ren richting Ash en Mikey. Ik raak in paniek en bons op de deur van de villa. Gelijk word hij opengegooid.

Huilend en schreeuwend val ik in de armen van Ashton. "ZE KOMEN ME HALEN, ALWEER.... HELP!" Calum komt aan rennen en geeft me een knuffel en fluistert lieve woordjes in maar het helpt niet. 'Bitch dit doen ze alleen omdat ze willen dat je je kop houdt.' Ik gil in een stuk door, Esmee komt aangerend. "Ze zijn terug, erger dan ooit Esmee. Haal me hier weg asjeblieft." Roep ik naar haar. Ze pakt mijn hoofd vast. "Sabine, adem door je neus in en door je mond uit. Doe met me mee." En samen zitten we daar heel raar te ademen. Ik wordt langzaam kalm en ik kijk haar dankbaar aan. "Ze zijn terug, het zijn er twee." Zeg ik zacht tegen haar. "Wij gaan je helpen. Ga nu maar slapen." Ik kruip bij Calum in bed, ik voel me veilig bij hem.