Twins {5sos Fanfictie} √

H.37

P.o.v Esmee

'Hoe ga jij ze shippen' hoor ik een stem zeggen, ik beweeg nog niet en luister het gesprek af. 'Eske!!' Roept sabine blij. 'Of lusmee maar Eske klinkt leuker' ik grinnik zacht echt weer wat voor sabine om mensen gelijk te shippen. 'Kom sabine we laten ze nog even slapen' mompelt Calum. Als de deur dicht klapt open ik gelijk mijn ogen. Als ik opkijk zie twee blauwen ogen mij aankijken. 'Hoorde jij dat ook?' Vraagt Luke Ik knik, 'gelijk mensen ship namen geven, nu we het daar toch over hebben wat is de ship naam van Sabine en Michael??' 'Jah je heb gelijk, alleen kan ik echt geen shipnamen bedenken dus je moet niet bij mij zijn' ik knik 'geef me een uurtje of korter en ik heb er een' mompel ik. Opeens gaat de deur open en loopt er een dokter binnen. 'Esmee, omdat het nu in twee dagen heel erg vooruit gaat, kan ze mischien naar huis. Als ze zich niet te druk maakt' zegt de dokter. 'Zeg nog niks tegen de rest' mompel ik. Hij knikt en speel met mijn haar. Als de man weg is roep ik ineens 'MIBINE IS HUN SHIPNAAM' luke lacht, 'hey' zeg ik nep verdrietig. Ik duw hem van het bed en begin zelf te lachen zijn houding is echt goud waard, helemaal dat gezicht dat hij erbij trekt. 'Kom pak je spullen in, en kom mee' luke trekt me het bed uit en zet me op een stoel. 'Ik denk dat ik een rolstoel nodig heb' jammer ik,  Luke stapt de deur uit en Lana komt binnen. 'Mag je weg' 'jah waarom vraag je dat' 'omdat je zo eindelijk moet sporten' 'ik moet niks' opeens verschijnt het mes weer in haar handen. 'Dat. Moet. Je. Wel' zegt ze langzaam komt ze naar mij toe gestapt en schuif ik steeds verder weg, opeens raak ik de muur en begin ik te gillen. 'ESMEE, wat is er' met trillende handen wijs ik Lana aan. 'Ik zie niks' zegt hij om zich heen kijkend. 'L.. Lana' stotter ik, gelijk komt Luke naar me toe en slaat veilig zijn armen om mij heen, ik begin te huilen en te zeggen wat Lana allemaal zij. 'Kom, de rolstoel is er en in je tas zitten alle spullen' fluistert Luke, als ik opkijk zie ik een natte plek in zijn t-shirt 'jank niet zo' 'sorry' mompel ik. 'Waar voor' 'voor alles' ik leg mijn hoofd op zijn borst en luister naar het kloppen van zijn hart.

'kom je, dan gaan we' fluisterd Luke in mijn oor, ik knik en Luke rolt me naar de lift. Als de lift stopt rol ik naar de balie en meldt me af bij de receptie. 'Als je uit die rolstoel bent dan ga je echt gelijk weer trainen' 'rot op' 'wat zei je' roept Lana, 'ik zei rot op, kom maar terug als ik beter ben' 'vieze vuile-' 'doeei' roep ik en rol naar Luke zijn auto, 'hier ga zitten' luke tilt me op en zet me op een bijrijders stoel, en klapt de rolstoel in.

'Luke?' Vraag ik na een tijdje. Hij knikt 'mag de muziek aan' hij knikt en zet de muziek aan en richt zich dan op de weg. Ik neurie mee met Young Blood van Bea Miller en als ik stop merk ik dat we er al zijn. 'Hoe snel rijd jij gek' mompel ik. 'Geen idee 200' ik zucht jongens toch altijd. Luke stapt uit en pakt de rolstoel 'eigenlijk is het lady's First luke' grinnik ik. 'Ik heb nog een kans bij de deur...'

Omg we hebben de 1K gehaald in een focking week, dat betekend zo de vragen voor Q_A -wat nog vaker word geupdate-