Asi ve Kurt

23.Alea İacta Est

merve_sozen kişisine ithaf edildi.

Diğer hikayelerde buluşalım 🙌🏻

🌙 Düzenbaz (Tarihi Kurgu)
🌙Uyanış (Fantastik)
🌙Karalama Günler

Eleştiri ve yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen.

Amy

Bütün her şey konuşulduktan sonra hazırlıklara başlamanın dışında yapacak bir şey kalmamıştı.

Asi'nin gelişiyle birlikte Kara Kale eski kasvetli havasından kurtulmuştu neredeyse. Kale ahalisi düklerine huzuru getiren bu genç düşesin memnun olması için her şeyi canı gönülden yapar olmuştu.

Büyük seçimler dışında tüm detaylar çoktan halledilmişti. Ama Victoria kendini Kurt'a kaptırdığından gözü hiçbir şeyi görmedi, kulakları ortada dolanan çirkin dedikodulara sağır kaldı. Bunu gözlerimle görmeme rağmen hala inanmakta güçlük çekiyordum. Suya kavuştuğundan beri ateş bir dengeye kavuşmuştu ama suyun yolunu şaşırması ya da alevlerin güçlenerek önüne çıkan her şeyi yutmasından korkmuyor da değildim.

Sabah odasına girdiğimde Asi çoktan kalmıştı. Aynadaki yansımasına gülümseyince hizmetçi kızlarda onun neşesi karşısında kıkırdadılar. Bu sefer onunla konuşmalıydım, kaçmasına izin veremezdim. Davetin olduğu akşam görmemem gereken şeyler görmüştüm, hele ki işittiklerim onlar daha bir beterdi hepsinden.

Sahte bir öksürükle kızlara baktım, bana başlarıyla bir selam verip geriye çekildiler ve leydimin kirli kıyafetlerini çamaşır sepetine koymaya başlamışken meraklı bakışlarını gizleme zahmetine bile girmediler.

Boynundaki safir kolye içinde hapsettiği kızıl bir ateşle parlıyordu, tıpkı öfkelendiği zamanki bakışlarını anımsatıyordu. Fazlasıyla manidar bir hediyeydi bu. Kurttan öngörülemeyecek cinsten hatta. Beni görünce bakışları sertleşti ve gülümsemesi yavaşça soldu. Kızgın bile değildi bana, kırgındı.

Haklıydı.

Yapmamam gerekirdi. Bir cadının kirli ellerine emanet etmiştim Xavier'in canını. Ama karşılığını ödemiştim fazlasıyla. Bende yanıyordum içten içe.

İnsan, sevdiği adamın gözlerinin önünde eridiğini görmek ister mi hiç?

Bende istemedim işte, dayanamadım. Onun canı acırken ben kahroldum her nefesimde. Son çaremdi Kara Orman'a gitmek, bunun sevdiğim adamı kurtaracağını düşündüm. Kurtardı da, karşılığında ödediğim bedelin tüm ağırlığı, tüm sancısı benimdi. Kabul ettim bende. Bunu asla bilmeyeceğini asla benim olmayacağını bilsem bile kabul ettim.

Tek bir an pişman olmadan hemde.

Yüzümden geçen ifadeyi görünce aynadan dikkatle bana baktı. "Sorun nedir?"

Başımı hafifçe yere eğdim ve karşısında reverans yaptım. "Konuşmalıyız."

Tam ona doğru bir adım atmışken odanın devasa kapısı açıldı ve içeriye uşaklar girdi. Victoria hemen dikkatini oraya yöneltti ve kapıya doğru hızlı adımlarla ilerledi.

Adam cam vazoyu alıp yatağın baş ucuna bıraktı. Kırmızı ve mavinin birbirine karıştığı gül buketinin kokusu bütün odayı hapsetti. Clayton'un gülleri her sabah onu evinde hissettirmek için Kurt'un talimatıyla odasına gönderiliyordu. Elbette bununla da sınırlı değildi. Evin en yaşlı uşağı olan James Düşesi saygıyla selamladıktan sonra ceketinin cebinden bir kutu çıkardı ve becerikli parmaklarıyla hemen açıp Asi'nin beğenisine sundu.