KOD ADI SERİSİ-1 KIRMIZI

SAHA ARAŞTIRMASI

Güzel yorumlarınızı bekliyorum

GÜNEY

Artık içimde tutmakta zorlandığım tüm duyguları dışa vurmak sandığımdan da rahatlatıcıydı. İnci'yi yeniden kaybetmek istemiyordum. Ondan uzak durmak istemiyordum. Aslında Yeliz bilmeden bana büyük bir iyilik yapmıştı. Eğer İnci'ye o tuzağı kurmasalardı, ben asla bu kararı almayacaktım. Ondan uzak, acılar içinde kıvranıp yaşantıma devam edecektim. Ama şu an her şey değişmişti. İnci artık tüm gerçekleri biliyordu. Ve tüm olası tehlikelere göğüs germeye hazır gözüküyordu.

Elbette bu onu tehlikeye atacağım anlamına gelmiyordu. Onu tüm canım pahasına korumaktan geri durmayacaktım. Ondan uzak dururken iyi olacağına o kadar inanmıştım ki, onun basit bir tuzağa düşmüş olması aklımı başıma getirmişti. Ondan uzak durmuş olmasaydım üstelik bu tuzağa düşmezdi bile. Öyle ya, beni kullanarak onu o depoya çekmişlerdi. Bu da yaptığımın ne kadar saçmalık olduğunu görme neden olmuştu ve bende tüm ipler kopmuştu. Bu tuzak benim bahanelerimin sonu olmuştu. Ve şimdi düşününce sanırım bu felaket bana çok büyük bir iyilikte bulunmuştu. İnci'yi bana vermişti.

Aslında İnci'yi ikna etmenin daha kolay olmasını beklemiştim ama onu sandığımdan daha fazla yaralamıştım. Acı çekmekten korktuğunu defalarca dile getirmişti. Aslında haklı da sayılırdı. Ona çok acı çektirmiştim. Gözünün önünde başka bir kızla ilişkim olduğunu göstermiştim. İki gündür ne yaptıysa fazlasını hak ettiğimi biliyordu. O yüzden sessizce ona boyun eğmiş ve pes etmemiştim. Onun benden başkasını sevmesine tahammül edemeyeceğimden bana yaptıklarına tahammül etmiştim. Pişman mıydım? Şöyle bir düşününce, yaptıklarının yüz mislini yapsa da boyun bükecek kadar âşıktım.

Ama sonunda olmuştu işte. Aramızdaki duvarlar yıkılmıştı. Dün geceden sonra İnci benimdi. Bunun aksini iddia edecek olanı gömmeye olukça hevesliydim ve ilk kurbanımı dün gece seçmiştim. Her ne kadar İnci onun hayatını kurtarmak için didinmiş olsa da ben onu aklıma yazmıştım bile. En küçük bir hareketinde, onu artık öldürecektim. Bunca zaman İnci'nin etrafında rahatça dolanmıştı ama o devir artık kapanmıştı. Artık İnci benimleydi. Ve bunu yakında herkes öğrenecekti.

Kum torbasını bırakıp kendimi duşa attım. Terden sırılsıklam olmuştum. Bu gün o kadar iş vardı ki, sporu sabah yapmak en mantıklısı olmuştu. Gece kaçta geleceğimizi bilmiyordum. Dün Zehir Cem'i takip etmiş ve sürekli gittiği mekânlardan birini keşfetmişti. Bu gün oraya İnci'yle gidecektik. Onu görmesi, hareketlerini analiz etmesi gerekiyordu. Okulların açılmasına az bir süre kalmıştı. Ve buradaki süremizin sonuna yaklaşıyorduk. Bu gün üçüncü gündü ve hala İnci, hedefiyle karşılaşamamıştı bile. Buraya oyun oynamaya gelmemiştik. Yakında oldukça ciddi ve büyük bir işe başlayacaktık. İnci bu duruma ne kadar çabuk adapte olur, olayın ciddiyetini kavrarsa o kadar faydalı olurdu. Ancak biz iki gündür kendi sorunlarımızla uğraşmak dışında hiçbir şey yapamamıştık.

Suyu kapatıp havluyu belime sararak odaya girdim. Dolaptan kıyafetleri seçmek için arka taraf yöneldiğim sırada kapı çalındı. " Evet." Dedim.

" Müsait misin?" diye soran sesi duyunca, geriye dönüp sırtımı dolaba yasladım. Kapıdaki İnci'ydi. Başkası olsa cevabım hayır olurdu ancak o İnci'ydi. Düne kadar sevdiğim kız, dün itibariyle benim sevgilimdi. Yani bu açıdan bakınca müsaittim sanırım.

" Evet gelebilirsin." Dedim gülmemeye çalışarak. Sesim ona ulaşırsa şüphelenir ve girmezdi. Cidden bir ajan sevgili yapmak zordu. Ne bir şey saklayabilirdin ne de yalan söyleyebilirdin. Kapı kolu yavaşça aşağıya doğru eğilirken, hiç kıpırdamadan olduğum yerde duruyordum. Kapı sonunda açıldığında, İnci bir an afallamıştı. Gözleri gözlerimden yavaşça aşağıya doğru kayarken, keyifle onu izliyordum.