KOD ADI SERİSİ-1 KIRMIZI

EKİP LİDERİ

multimedyada Yeliz var....

İNCİ

Spor salonuna gelmemizin üzerinden neredeyse yarım saat geçmişti ama hala görünürde kimse yoktu. Sözde ekip liderimiz sekizde herkesi spor salonunda görmek istediğini söylemişti. Ama daha kendisi teşrif edememişti. Cidden kendini efsane falan sanıyordu galiba. Bu ne kendini beğenmişlikti böyle? Bizi bekleterek ne elde ediyordu acaba? Zaten olduğundan şüphe duymadığım egosunu bizi bekleterek daha da mı şişiriyordu anlamıyordum doğrusu. Burada üst kademe olmak ve kendini beğenmişlik eş zamanlı olarak artıyordu anlaşılan. Dün ki olanlardan sonra bu gecikme bana bunun doğruluğunu kanıtlamıştı.

Sinirden bir sağa bir sola yürüyüp duruyordum." Kara meleğim," dedi Oğuz beni sakinleştirmek için. Şu an oldukça kızgındım. O yüzden Oğuz'un sakinleştirici dokunuşları bile bana iyi gelmiyordu. Madem bekletecekti bari haber verseydi değil mi?

" Melek mi?" dedi yan taraftan biri. Dönüp konuşan kıza baktım.

Zaten sinirliydim bir de üstüne bu alaylı ton hiç hoşuma gitmemişti. " Pardon ama bir şey mi dedin?" diye sordum anlamamış gibi davranarak.

İki kızda gülümseyerek yanımıza geldi. Sanırım beklemekten onlarda sıkılmıştı ve çatacak yer arıyorlardı. " Arkadaşın sana melek dedi de ona güldük. Daha önce bu kadar vasat bir melek görmedik." Nedense hiç kızmamıştım. Aksine mutlu olmuştum. Vakit geçirecek bir şeyler bulmak sevindiriciydi. Kızları tepeden tırnağa süzdüm. Kıyafetlerimiz aynıydı. Sonuçta bunları kurum vermişti. Ama saç ve yüzlerimiz ayrıydı. Onlar sanki gezmeye gelmişçesine saçlarını açmış ve makyaj yapmışlardı. Ben ise duruma uyun olduğunu düşündüğüm şekilde saçımı toplamıştım ve gerekmedikçe yapmadığım gibi şimdide makyaj yapmamıştım. Yani alay edilmesi gereken kişi ben değil onlardı.

" Ah doğru... Biz eğitime değil de tatile gelmiştik değil mi?" dedim üzerime bakınarak. " Haklısınız... Ben oldukça uygunsuz giyinmiş durumdayım" dedim alayla.

Elini saçlarına götürüp geriye doğru savurdu." Güzellik yer ve zaman gerektirmez. Bakımlı kadın her yerde bakımlıdır." Dedi hiç bozuntuya vermeden.

Başımla onayladım." Tabi canım... Doğru diyorsun... Burada savaş çıksa siz silahla değil göz kalemiyle savaşırsınız artık. Güzellik her yerde olmak zorunda. Makyajınız bozulduğunda da durun makyajım aktı bir koşu düzeltip geliyorum dersiniz."

" Bunu anlamanı beklemiyoruz zaten. Bu şekilde hiçbir erkeğin dikkatini çekememen normal" dedi diğeri. Bunun beni kızdıracağını ya da daha iyisi üzeceğini düşünmüş olmalıydılar. Ama yanılmamışlardı. İşte buna kızmıştım.

Kıza doğru tehditkâr bir adım attım. Dünden beri zaten sinirliydim, üstüne birde ekip arkadaşlarımın alaylarıyla uğraşamayacaktım. " Sizin oradan bakınca, buraya koca bulmaya gelmiş bir kız gibi mi duruyorum?" diye sordum sakince. İkisi birbirine bakıp bana geri döndüler. Cevap vermemeleri akıllıcaydı. Bu sayede çabuk sakinleşirdim. " Bakın kızlar, farkındayım benim gibi sizde sıkıldınız ama burada birbirimize çatarak vakit geçiremeyiz değil mi? Biz bir ekibiz sonuçta. Bundan sonra hep beraber olacağız. Bu şekilde davranarak işleri zora sokuyorsunuz. Bizim tartışmaya değil kaynaşmaya ihtiyacımız var."

Ellerini göğsünde birleştirip alaylı bir ifadeyle bana bakıyorlardı. Onlara şiddet uygulamayacağıma emin olduklarından rahatlamışlardı. " Çok komiksin. Kendini ne sanıyorsun ki? Şunun dediği gibi melek falan mı? Bize ekip ruhu aşılamak sana mı kalmış?"

Sabır... Sabır... Cidden ben elimden gelen her şeyi yapmıştım. Onlara uzlaşma teklif etmiştim. Ama ısrarla kavga çıkarmak istiyorlardı. Tam ağzımı açıp bir şey söylemek üzereydim ki, merdivenlerden sesler gelmeye başlamıştı. Arkamızı dönüp sesin geldiği yöne baktım.