KOD ADI SERİSİ-1 KIRMIZI

OYUN BİTTİ

  Kasayı bulduğumu hepsi biliyordu. Ancak açmaya fırsatım olmadığını ve içinde ne olduğunu bilmediğimi de ekleyerek hepsine rapor vermiştim. Bu geceyi bu kadarla sonuçlandırmak kimseyi tatmin etmemiş olsa da elden başkası gelmediği için konu yarına kadar kapanmıştı. O kasayı açma fırsatını bulsaydım bu görev şu an bitmiş olabilirdi. Ancak olmamıştı. O karmaşada Selim Kuzey'in aklına odası nasıl geldi anlamamıştım. O gelip fenerimin ışığını fark etmemiş olsaydı belki de o kasayı açacak zamanı bulabilirdim. Gizem Cem'i oyalayacak bir şeyler uydururdu. Ama Selim Kuzey tüm planımı boşa çıkarmıştı.

Şimdi o eve yeniden gitmem gerekecekti. Ve bu gidişim son gidişim olacaktı. Bu kez oradan istediğim şeyi almadan çıkmayacaktım. Bir kez daha elim boş olarak geri dönmeyecektim. Selim Kuzey'i yakalamanın bir yolunu bulacak ve hak ettiği yere onu gönderecektim. Bu benim ailem için yapabileceğim tek şey olacaktı. Tıpkı onlar gibi, suçluları hak ettiği yerde görecektim. Çünkü ben onların kızıydım.

Son bir haftayı o eve yeniden girmenin yollarını arayarak geçirmiştim. Güney eve baslın yapmamızı istiyordu. Ancak eğer o kasa da holding kasası gibi boş çıkarsa bunu nasıl açıklayacağımızı bir türlü açıklayamıyordu. Bu yüzden beni dinleyerek beklemek zorundaydı. O eve yeniden girip bir çözüm yolu bulana kadar sakince bekleyecek ve zamanın gelmesini bekleyecektik.

Ama o zaman benim beklediğimden daha çabuk gelmişti. Selim Kuzey beni arayıp evine çay içmeye davet ettiğinde, buna balıklama atlamıştım. Bir haftadır hepimizin istediği fırsatı Selim Kuzey elleriyle bana vermişti. Beni tanıdığı o liseli kız olarak düşünüyordu. Şu derslerden başka bir şey düşünmeyen, başarıya odaklı, kazanma hırsıyla dolu ve hedeflerini sonuna kadar gerçekleştirmek için uğraşan kız olarak görüyordu. Bir yere kadar bunlar hala geçerliydi. Ancak şu an ki hedefim kendisiydi. Selim Kuzey'in ta kendisi. Ve o kendi elleriyle kendini avcıya teslim etmişti.

" Bu işi artık bitirme zamanı geldi. Gerçeklerle yüzleşmeye çok az kaldı." Dedim kulaklıktan. Hepimiz bu ani davet için yeni plan yapmak üzere bağlanmıştık. Gergindim bunu inkâr etmiyordum. Ancak Gizem'den başka bunu bilen yoktu. Çünkü diğerlerine yansıtmamaya çalışıyordum. Eğer benim gerildiğimi hissederlerse, göreve olan inançları biterdi. Planın esas karakteri korkarsa diğerleri de korkardı. Bu yüzden gizlemem ve onlara yansıtmamam gerekiyordu. Ancak kum torbası için bu geçerli değildi. Tüm stresimi üzerinde boşaltıp kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum.

Gizem tam karşımda duruyordu. Sırtını duvara yaslamış benim gergin ve rahatlamaya çalışan halimi izliyordu." Umarım her şey yolunda biter de bu işten kurtuluruz." Gizem, artık bıktığını gizlemiyordu. Ona hak veriyordum. Ancak Oğuz'la görüşebildiği halde bu denli bunaldıysa ben ne yapabilirdim ki? Sevdiğim adama değil yaklaşmam bakmam bile yasakken, yanımda başka bir adam sevgilim sıfatını üstlenmişken ben ne yapabilirdim? Ben de istiyordum bu oyunun atık sonuçlanmasını. Ancak zamanı gelmemişti. Umarım o zaman bu gün gelecekti.

" Bitecek sevgilim. İnci'nin elinden kim kurtulmuş ki Selim Kuzey kurtulsun. Oraya yarın gidecek ve o kasayı açacak, sonrada bu iş burada bitecek." Dedi neşeli bir halde. Hiç kaybetmediği bir neşesi vardı onun. Ne durumda olursak olalım beni gülümsetebilen biriydi.

" İnci..." Güney'in sesini duyunca yumruğumu kur torbasına indirmeye ara vermiştim. Nefes nefese bir haldeydim.

" Efendim."

" Yine kum torbasıyla uğraşıyorsun. Tamamen gerginsin anladım. En azından sargı bezi kullanıyor musun? Onu söyle bana..." kum torbasıyla çalıştığımı anlamasına şaşırmadım. Kulaklıktan sesi yankılanmış olmalıydı. Ama gerginken bunu yaptığımı bilmesi beni şaşırmıştı ne yalan söyleyeyim. Bu denli detaylara dikkat ettiğini bilmiyordum. Sargı bezi bile bağlamadığım ellerime baktım. Kıpkırmızı olmuşlardı. Bu beni güldürmüştü.