The Mafia's Slave Part 1 & 2

-1-

"Paeng baon mo." Iniabot ko sa kapatid ko yung topperware na balot sa supot pagkahatid ko sa kanya sa school nila.

"Sige ate salamat." He smiled. I messed his hair at ngumiti sa kanya. Pinanood ko siyang nagtatakbong pumasok sa loob ng gate at may mga kausap siyang mga kaibigan.

My brother is 10 years old at sinisikap kong pag-aralin siya sa isa sa mga pinakamagandang school dito sa Pilipinas.

Kahit halos umabot na sa 1 million ang tuition niya sa isang school year pinagsisikapan kong pag-ipunan yun, he deserves the best. The best that I can never have.

Tinaas ko yung hood ng jacket ko sa ulo ko at nagsimula ng maglakad papasok sa eskwelahan.

Our apartment is 20 minute walk to school. Tapos hinatid ko pa si Paeng so estimatedly, 30 minutes akong maglalakad.

Naramdaman ko ang pagvibrate ng phone ko.

Kuya Spencer calling...

I encrypted my phone. I know he's tracking us. At ayaw kong malaman nila kung asan ako. Galit si Lolo sakin dahil ayaw niyang tanggapin si Paeng.

We are all orphans. Ako, si kuya Spencer, si Marshan at Paeng. But Lolo doesn't want Rafael, galing daw ito sa pamilyang kinamumuhian niya. Inampon niya kaming lahat kahit hindi kami magkakapatid.

"Kuya.." I answered.

"The f*ck Maxene! Where are you?! And will you stop encrypting your phone!" Singhal nito sakin. Napangisi na lang ako.

"Magtratrabaho pa rin ako para sa Mafia kuya, you can't take Rafael away from me."

"Max, come home. I'll provide you shelter, food and everything!"

"I can do that for us kuya, I'm an underground fighter baka nakakalimutan mo."

"F*ck! I told you to stop fighting and racing! Where the hell exactly are you?! Halos galugadin na namin ang buong Europe!"

"You can never find me kuya. Not until Lolo accepts Rafael." I sighed and ended the call.

I am 18, an underground fighter, car racer, and a mafia assassin. Nabubuhay kami sa malaking perang nakukuha ko sa pangangarera at pakikipaglaban.

We left Europe a month ago at dito kami sa Pilipinas napadpad. Life here is f*cking great.

I know they can't imagine me living in a third world country. Ako na apo ng isang mafia lord? That's why I know we are safe here.

Agad namang umiwas sakin ang mga nakakasalubong ko dito sa school. They say I have this very dark aura na parang papatay na ko sa tingin pa lang. But I just shrugged it off, wala akong pake sa kung anong sasabihin nila.