I wore my aviators. Nakasout ako ng gray vest na may black long sleeves top sa loob at black pants with black stilettos.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Nandito ako ngayon sa isang hotel sa tapat mismo ng lugar kung saan may meeting ang mga Yakuza ng Hanoi, Vietnam. Mahigpit ang seguridad sa building nila. Lumabas ako sa kwarto kung saan ako nakacheck-in at pumunta sa rooftop. Nagzipline ako papunta sa kabilang building at hindi naman iyon napansin ng mga bantay sa baba.
Nakapasok ako sa building nila ng walang kahirap-hirap. I took out my laptop from my bag at agad na hinack ang security system ng buong building to shut down all the CCTVs.. I wear my transparent gloves para hindi bumakas yung mga fingerprints ko.
Bumaba ako sa floor kung saan sila may meeting.
I pulled my gun at agad na pinaulanan ng bala ang hallway. Patay agad lahat ng bantay. Kinuha ko yung dalawang armalite ng mga bantay. Pumasok ako sa room kung saan sila nagtipon-tipon. At pinaulanan ko yun ng bala until maubos ang bala nito. Naiiwasan ko ang bawat balang tatama sakin. I grab a katana from the weapon stands at nakipaglaban sa mga yakuza.
They are my favorite playmate dahil hindi sila marunong gumamit ng baril. But they are flawless with swords. And I enjoy the sound of the clashing swords. I slashed their bodies into half, I beheaded them and many more. I gave them a sword fight they deserved. Maliit lang naman silang grupo so I can handle them alone. Siguro nasa 50-60 lang sila. I wiped my face after the fight then suddenly I felt the pain on my legs dahil sa nangyari nung nakaraang araw.
After I exterminate them, nagsulat na ko sa white walls ng room. Leaving the mark of our Mafia. Puro dugo na ang favorite vest ko. Malinis at tahimik akong magtrabaho kaya walang nakahalata sa mga nangyayari dito sa floor na ito. Balak ko sanang bombahin ang buong building but no need, they have to see the bodies. Bumalik na ko sa rooftop to update the organization at ibalik ang security system nila.
Nakabalik na ko sa hotel ng nagsidatingan ang mga ambulance at nagkagulo na sa kabilang building.
----------------
Napangisi ako upon checking my bank account. I just got 5 million pesos para sa misyon ko. I withdrew it all at dineposit sa personal savings deposit ko online. Ofcourse, in a very careful manner. I know my brother is tracking me.
"Paeng!!" I called my brother, pagkauwi ko ng bahay.
"Ate!!" He exclaimed and binati ako with a warm hug. It's just so good na kaya na ni Paeng ang sarili that's why I have to make sure na saglit lang akong mawawala.
"Dahil sweldo ko, bibilhan kita ng mga bagong damit." I winked.
"Whoah!" Excited na sabi nito. "Pero diba may work ka ngayon ate? Kina Ate Monique?"
"Nakaleave ako, no worries." I grinned at him. Dumiretso kami sa mall para magshopping ng mga damit namin and other stuffs.
"Hindi ka ba bibili ng kotse para di na tayo naglalakad?" My brother asked me.
"Malapit lang naman yung nilalakad natin."
"For you, but not for me." Irap nito sakin. Nagkibit balikat na lang ako sa kanya. I was about to grab a jacket ng may kasabay akong humawak nun. Nagkatitigan kami, she didn't let go of the jacket kaya mas hinigpitan ko yung hawak ko.
"I'll try it first." She said firmly.
"No, me first." I smirked.
"I'm pregnant, I deserve to be prioritized."
"But you're not obviously pregnant." I raised my brow. Though medyo halata na yung umbok ng tiyan niya, I stayed firm malay ko ba kung bilbil lang niya yun?
"Ate, marami naman silang stock niyan." My brother told me.
"Last stock na po yan." The saleslady said. Mas lalo ko tuloy gustong makuha yung jacket.
"Ate..." Yugyog sakin ni Paeng so I glared at him.
"You should listen to your brother." The lady said to me but I just smirked at her.
"Ate Claire! Andito ka lang--- Maxene!" Nanlaki ang mga mata ko when I saw Christian. So, ito pala yung ate niyang naghahanap ng lomi noon.
"You know this girl?" Her sister asked na tinaasan ko lang ng kilay.
"She's my classmate, and please stop fighting." He hissed at kinuha yung jacket mula sa amin at binigay dun sa saleslady.
"K-Kumusta na pala yung sugat mo?" He asked me shyly. Kumunot ang noo ko.
"Why? Are you disappointed na hindi ako tuluyang nalumpo? Na nakakalakad pa ko ngayon?" I asked him sarcastically. He didn't like how I sound based sa reaction niya.
"We didn't mean to--"
"Talaga? You broke my chair at let me sit on it, common sense naman sigurong pwede akong masugatan dun diba?" Nagsimula ng uminit ang ulo. As far as I wanted to live a normal life, mukhang impossible na dahil sa kanila.
"What did you do Christian?" His sister asked. I glared at him and Christan was just quiet.
"Whatever my brother did to you, pagpasensyahan mo na. I'll buy you this jacket ." My eyes widen sa sinabi nung ate niya.
"Ah n-no--"
"Libre na nga daw eh, aarte pa." Paeng said at mabilis na binigay sa sales lady yung jacket.
"Paeng, nakakahiya ka!" I nagged at my brother but he just rolled his eyes at me.
