The Mafia's Slave Part 1 & 2

-12-

May meeting ang buong member ng committee dito sa Auditorium. 

"I feel like a loser for being group with you." Biglang may isang babaeng tumulak sa balikat ko. I heard Monique gasped. Sila na naman. Yung tatlong babaeng kung makaasta parang ang laki-laki ng kasalanan namin sa kanila.

"Yeah, bakit ka pa kasi dito?! You're an eyesore!" Sabi pa nung isa. 

"Ano bang pinagsasasabi niyo?!" Monique said. 

"What? We're just telling the truth! At isa ka pa eh! Dikit ka ng dikit kay Christian! Desperada!" She spat. Dun na napantig ang tenga ko at nagpipigil na lang talaga ako. Tinignan ko ng masama yung tatlong babae pero matatapang sila at hindi nagpatinag. 

"Oh ano? Lalaban ka loser?" She smirked at tinulak-tulak ako sa balikat. Hindi umaawat yung ibang students dahil mukhang natatakot din silang makealam. 

"Ano ba?! Stop that! Wala siyang ginagawang masama sa inyo!" Monique grabbed her hand. My eyes widen ng bigla nilang sunggaban si Monique. Tumama pa siya sa mga upuan dito sa Auditorium. 

Dun na nagdilim ang paningin ko. There are three of them. I pulled them off Monique. I kicked them, slapped them, binalibag ko sila sa semento. Yeah, I pulled them up at binalibag sa semento. I didn't gave them the chance to scream 'cause I'm choking them. Sakal-sakal ko sila while punching their faces. 

There are three of them pero para lang insektong madaling patayin sakin. Naramdaman ko na lang na may umawat na sakin. I clenched my jaw and looked at them, duguan na sila at halos hindi na makabangon. 

"Touch her again at sisiguraduhin kong wala ng makakakilala sa inyo." I hissed. Nagpumiglas ako sa pagkakahawak ng mga umawat and glared at them. Agad naman silang umatras papalayo sakin. Lumapit ako kay Monique na iniinda yung sakit ng katawan niya. 

Hindi pa magaling ang injury niya, nakita na nga nilang may cast tapos sasaktan pa nila. I pulled her up and brought her to my back. Naririnig ko ang paghikbi niya at maya't-mayang pagdaing. I carried her palabas ng auditorium. Dinala ko siya sa infirmary. 

Humahagulgol na siya ngayon at awang-awa na ko sa kanya. 

"Tell me, saan yung masakit?" Tarantang tanong ko. Mapapatay ko talaga sila!! D*mn it!!

Umiiyak lang siya, lumapit yung school doctor and asked me what happened. I told her everything, and I know she knows about the gang fight. 

"Dadalhin na ba natin siya sa hospital?" I asked her. 

"It's okay, she's fine. Kakalma din siya mamaya." She said. Kumunot ang noo ko. How could she say that by just looking at her. She smiled at me. Hindi nga nagtagal nakatulog na si Monique. 

CHRISTIAN'S POV

Nakahinga ako ng maluwag when I saw Monique sleeping peacefully. Wala akong gusto kay Monique, it's just that I have this urge to protect her dahil nakikita ko sa kanya yung kakambal kong matagal ng nahiwalay sakin. I don't even know if she's alive or not. 

Nahagilap din ng mata ko si Maxene na nakaupo sa couch at tulog din. Paano kaya siya nakakatulog na ganyan ang posisyon niya? Hindi nakasandal yung ulo niya. She's sitting straight and nakatungo. 

Napabuntong hininga na lang ako. I don't wanna be rude to her kaso ayaw sa kanya nina Waldrin at Raven. I have to unlike her, too. 

"How is she?" Napalingon ako kina Waldrin at Raven nauna lang akong makapasok dito sa infirmary dahil nagtatakbo ako papunta dito. 

"She looks fine." I said. 

"Let have our lunch, may pupuntahan pa tayo." Raven said. Aalis na sana kami ng mapansin naming nakatitig si Waldrin kay Maxene. Then, naglakad siya papalapit kay Maxene. Nanlaki ang mga mata namin ni Raven when he suddenly held her chin at iangat ang mukha niya to meet his gaze. 

Waldrin touches no one. Makakapatay yan kapag may sumagi lang sa kanya. 

Nagmulat ng mga mata si Maxene. She gasped and pushed Waldrin pero nahawakan ni Waldrin yung braso niya. 

"We're going somewhere." Waldrin hissed. 

"May lakad tayo Waldrin." Puzzled na sabi ko sa kanya. 

"She's coming with us." 

Dun na kami nagkatinginan ni Raven. Plano kasi naming magpatahi ngayon ng suit para sa party. 

"D-Don't tell me..." I gasped. Halos hindi ko na masabi yung sasabihin ko when I realized. For the first time, may isasamang date si Waldrin... 

"Yeah, she'll be my date." Waldrin said to us coldly. 

"W-What?" Raven reacted. 

"I didn't agree to that! Ayoko! So, let me go!" Piniksi ni Maxene yung braso niya then glared at Waldrin. Naglabanan lang sila ng titigan at halos hindi kami makapaniwala ni Raven sa nakikita namin. 

"I'll let you go this time, pero sa susunod, hindi ka na makakatakas." Waldrin hissed. "Let's go." He told us at lumabas na kami ng infirmary. 

"What was that?" Raven asked Waldrin. 

"Of all people why her?" Tanong ko naman. 

Kunot noong tumingin samin si Waldrin, "'Cause I know, ipapahiya siya ni Lola." He smirked. Nagkatinginan kami ni Raven. 

Halos lahat kami takot kay Madam Zekovia, maging si Waldrin takot sa Lola niya. She can speak insults casually to the point na marami ng nagpakamatay dahil sa mga insultong naririnig nila mula sa kanya. 

Yes, she can kill with just words. 

"You really hate her? I mean, niligtas niya tayo last gang fight. Why do we have to be still mean to her?" I asked them. Natigilan silang dalawa sa paglalakad at bumaling sakin. 

"Why? Kailan ba tayo naging mabait?" Waldrin said coldly. I clenched my jaw and sighed. 

"Don't be too soft Christian, ienjoy na lang natin ang entertainment na inihanda ni Waldrin para satin." Raven smirked at inakbayan ako.