The Mafia's Slave Part 1 & 2

-14-

"Let me." Sabi ko dun sa lalaking student na nahihirapang buhatin yung mga boxes. 

"Huh? No! Hindi naman toh gawaing pambabae." He said. 

"Hindi mo na nga mabuhat." Irap ko sa kanya. Bahagya ko siyang tinulak and picked up the boxes here sa store room. Puro speakers kasi yung mga laman kaya mabigat. 

"K-kaya mo ba?" He asked. 

"Yeah, saan ba dadalhin?" 

"Sa main hall. Halika alalayan na kita." He said. He was talking to me on our way to the hallway. And I found out his name is Clark. Well, I saw it on his ID. 

"Nagwe-weightlifting ka ba?" He asked. Tumaas ang kilay ko sa tanong niya. "Ang lakas mo kasi." He said at bahagyang nagkamot ng batok. It's a good thing na hindi siya masyadong naiintimidate sakin. And I find him cute though. 

I know how to appreciate beauty, of course, kaso minsan yung outer beauty hindi bumabagay sa inner beauty ng isang tao. Parang dito sa tatlong nakasalubong namin ngayon. 

Yeah, they're handsome. Girls are head over heels for them, pero yung ugali--basura. Binangga ako sa balikat ni Raven kaya napaatras ako. Hindi naman ako pinansin nina Waldrin at Christian. 

I glared at him and he glared back. 

"Tsk bakla." I hissed. Nadapa ako ng biglang may tumulak sakin. Tumilapon pa yung hawak ko na sana hindi nasira. 

"M-Max--" Hindi na naituloy ni Clark ang pagtawag sakin because Raven glared at him. 

I immediately stood up at itinulak si Raven na napaatras ng ilang hakbang. "What's you're problem?" I hissed. He grab my jacket and I grab his collar. 

"Ikaw! Ikaw ang problema ko!" He shot. 

"What did I do to you?!" 

"Nakakainit ka ng ulo everytime I see you, hindi pa ba sapat na rason yun?" He smirked. 

"Then, magdusa ka." I pushed him kaya nabitawan niya yung jacket ko. I picked up the box. Hindi ko na sila tinapunan pa ng tingin. They're too childish. Naglakad na ko papuntang Main hall ng maramdaman kong nakasunod sakin si Clark. 

"Hindi ka ba natatakot sa kanila?" He asked. 

"Mukha ba kong takot?" I asked him. Nakarating kami sa Main Hall. We checked first the speaker kung gumagana  pa at buti naman gumagana pa. Buti na lang may styrofoam sa loob. Kaya hindi yun nasira nung bumagsak. 

Nakahinga ako ng maluwag, kapag nagkataon may babayaran na naman ako. 

"Buti na lang hindi nasira, tara marami pa tayong bubuhatin." Clark called me. Sumunod naman ako sa kanya pero bigla siyang natigilan ng biglang may mabasa sa phone niya. Bahagya ko siyang sinilip and horror is written all over his face while reading the message.