The Mafia's Slave Part 1 & 2

-32-

M A X E N E 

"We don't really need to attend school." Marshan said while putting on her block heels. I glance at her while putting on my jacket. 

"Ang sabihin mo, takot ka lang makita ulit si Raven." I teased her. Ngumuso siya sakin at bahagya akong inirapan. 

"Bakit ba ikaw? You're not afraid to see them?" She asked me. Napangiti ako ng mapait at inayos yung pagkakatali ng sneakers ko. 

"I already have the word of Zekovia's, they will not harm us--physically, but it's fine, I already mastered concealing my emotions."

Lumabas na kami ng bahay para sana ihatid si Paeng sa school ng mabungaran namin si Tito Wilson sa entrance ng building. He approached us upon seeing us. Kinuha niya ang bag ni Paeng na nakalagay sa likod niya. 

"Ako na ang maghahatid sa kanya sa school mula ngayon, ako na rin ang susundo sa kanya." He said. Nagkatinginan kami ni Marshan bago kami mapatingin kay Paeng na hinihintay lang kung anong sasabihin namin. 

"You can tell us how you feel about this." I told my brother. Napayuko siya at tumingala kay Tito Wilson before holding his hand. 

"Tara na po Dad, pero may mga kondisyon po ako." He said. Napansin namin ang paglamlam ng mga mata ni Tito Wilson at bahagyang paghigpit ng hawak niya sa kamay ni Paeng. 

"Anything son." He said. May kung anong bagay na bumara sa lalamunan ko.

"Ayoko pong nalelate sa pagpasok sa school, at ayaw na ayaw kong late na sinusundo, ayoko pong naghihintay ng matagal." Paeng said. Naramdaman ko naman ang paghawak ni Marshan sa braso ko. 

"No problem." Tito Wilson smiled faintly. "We have to go, I'll make sure he's safe." He said to us bago akayin si Paeng pasakay sa sasakyan niya. Paeng slightly waved at us at halos nanginginig pa ang kamay kong kumaway sa kanya. 

"Is it really okay Maxene?" Marshan asked me habang naglalakad kami papunta sa sasakyan namin. Muli akong napabuntong hininga. 

"It's fine, Paeng will not leave us, he will always be our brother." 

Nakarating kami ng school. Hindi na kami nagtaka sa biglaang pagbabago ng atmosphere pagkababa namin ng sasakyan ni Marshan, may mga agad na umiwas habang yung iba ngumingiti naman samin at bumabati, maybe they are part of McNeils or other organizations na kakampi namin. 

Gaya ng sabi nila, Zekovia University is a Safe Zone, walang pakealamanan ng organization. Pumasok kami ng classroom at pansin naming kokunti pa lang ang mga nasa loob. 

"We should sit here." Turo ni Marshan sa mga upuan malapit sa door. Yung dati nasa kabilang parte kami sa may bintana. I know she's right, dapat hindi na kami umupo malapit sa kanila. These seats should be fine. 

I started reading some reports tungkol sa mga transactions ng Venoms sa phone ko. Yung mga maliliit na transaction ng Venoms ay pinapaasikaso na nila sa mga ibang members. Hindi rin nagtagal ay dumami na ang tao dito sa loob.