His Sex Slave

XLV

Ahem, Hindi ko po kinakawawa si Miles dahil masama ang loob ko sa kanya, whatsoever chorva. May dahilan ang lahat ng bagay. Things should be unfold one by one. ;)

____________________

May naririnig si Miles na kung anong mahihinang bulungan. Kumunot ang noo niya dahil nahihirapan siyang huminga. She slowly opened her eyes and the murmurings stopped.

"She's awake, tatawagin ko na sila."

Nanatiling nasa kisame ang tingin ni Miles. Nasa kwarto siya pero hindi naman ito ospital. Nasaan ba siya?

"Miles," nalipat ang tingin niya sa mukha ni Keith na nasa tumatakip sa pagtingin niya sa kulay asul na kisame.

Keith...

Awtomatikong nabasa ang mga mata niya at napapikit siya kasabay ng pagdaloy ng mga alaala sa kaniya.

"Bab―"

"I think you better go out first, Keith." ani Mike.

May ilang sandali rin na may katahimikang dumaan sa pagitan nila bago bumukas ang pintuan ang pabalibag na isinara ito.

Miles bit her lower lip kasabay ng paghikbi niya. Naamoy niya ang pamilyar na pabango ni Mike nang lumapit ito sa kaniya. Sinubukan niyang idilat ang mga mata niya at tumingala kay Mike. Tiningnan siya nito ng may ilang sandali bago bumuntong hininga at tumingala si Mike.

Mike can't believe na naging ganito ka-miserable ang lagay ni Miles. Her brown-blonde hair looked so messy in a tied up messy bun, namumula ang mukha nito dahil sa pag-iyak at namamaga rin ang mga mata nito na pulang-pula na rin dahil sa walang humpay na pag-iyak.

Maski kanina na natutulog ito ay may mga luha pa ring tumutulo mula sa mga mata nito. God! Mike don't know what to do anymore. Gusto niya lang naman na sumaya si Miles kaya pinabayaan niya ito sa mga kalokohan at pantasya nito kay Keith na gusto na nito noong college pa ito. Pero kung ganito rin lang ang kahihinatnan ng mga pagpapabaya niya edi sana ay pinigilan na niya si Miles! What's gotten unto Keith's mind para saktan ng ganito si Miles? Bakit kailangan pang si Miles ang masaktan? Kung nalilipat lang ang lahat ng sakit, ipapa-transfer niya sa kaniya ang sakit. Ayaw niyang nasasaktan si Miles kaya pwede bang siya nalang ang masaktan?

"Mike," kasabay ng pagtawag sa kaniya ni Miles ay ang pagbangon nito ng kaunti.

Umupo siya sa tabi ni Miles at niyakap ito ng mahigpit.

"Mike, ang sakit..." pumikit si Mike para pigilang maiyak. Mas lalo lang iiyak si Miles pag nalaman nitong mas nasasaktan siya dahil nasasaktan ito. "Why does it have to be me?"

"You're not worth him, Miles." He said in a serious tone.

"Mike, I don't think that I deserved anyone other than Keith." Miles chuckled dryly, "I don't even know what I am deserved of. I don't even know if I've became a good person to deserve anything." Mike wanted to interfere and say that Miles is a good person and that she deserved the best but she added, "I don't even know if I worth enough for Keith pero I love him, Mike." Naramdaman niya ang mas lalo pa nitong pagyakap sa kaniya at ang pagkabasa ng dibdib niya dahil sa luha nito. "I love him so much that it feels like killing me." Her voice broke.

"Miles, magtira ka naman para sa sarili mo. Too much love can really hurt you so much. Ipinatong niya ang baba niya sa ulo ni Miles habang nakayakap pa rin dito. He took a sharp breath to keep himself from crying, too.

"Nasusukat ba yun, Mike?" Miles chuckled, "May nabasa ako noon na lahat daw ng bagay na ginagawa natin ay first and last natin dahil wala namang kasiguraduhan ang second chance. Kaya dapat daw ay ibigay natin ang lahat." She paused as she took a deep breath,para siguro hindi garalgal ang boses nito, "I am giving my best, Mike. You know that Keith's my first love. May not be my first kiss but he's my first. I love him more than words can express, Mike... "

Napahagulgol na naman si Miles kaya mas diniinan ni Mike ang pagkakapikit para kahit papaano ay hindi tumulo ang mga luha niya. But it didn't helped. Kapag talaga sobra na ay umaapaw.

Napahugot siyang muli ng malalim na hininga at dumilat kahit na umiiyak na nga rin siya. Mabilis niyang pinalis ito and gritted his teeth to keep his tears from flowing. Nang medyo kumalma na siya ay marahan niyang itinulak si Miles.

"You need to calm down, Miles." Pinunasan niya niya ang mga pisngi ni Miles na basang basa ng luha pero nabasa lang din ito ulit. Pinunasan niya ulit pero paulit-ulit lang na nabasa ng luha. Ngumiti si Mike ng tipid, "Kailangan mong magpahinga. Ang sabi ni Doctor Mondragon ay dala raw iyan ng stress at kawalan ng enough na tulog." Ani Mike na tinutukoy ang family doctor nila.

Nanlaki ng kaunti ang mga mata ni Miles kahit na patuloy lang ang pagdaloy ng luha sa mga ito. "Nandito si Tito kanina?"

Tumango lang si Miles at iniiwasang mapatingin sa mata ni Miles kaya nakatingin siya lagpas sa balikat nito. Nakatulala lang siya sa unan na nasa likod ni Miles.

"Inumin mo yung gatas na nasa sidetable, pinadala niya ni Tita Alice kanina." Utos nya kay Miles.

"That... " napatingin si Mike kay Miles na nakatingin na sa baso ng gatas na nakapatong sa lamesa na nasa tabi ng kamang kinahihigaan niya. "Wala naman sigurong sleeping pills iyan, diba?" Lingon nito kay Mike.

Napahugot ng marahas na hininga si Mike nang makitang patuloy pa rin sa pag-iyak si Miles kahit na nagsasalita ito. Napatayo siya at napatalikod sa direksyon ni Miles. Napatingala siya kasabay ng paghawak at pagmasahe sa batok niya para pigilan ang sarili niyang makagawa ng kahit anong ingay.

"Mike," pinigilan niya ang sarili niyang lingunin si Miles nang tawagin niya ito, nahihirapan siyang pigilan ang mga luha niya. "Alam mo namang ayoko ng pills, diba?"

Mike chuckled, "Ikukuha nalang kita ng bago."

"Bilisan mo!" She had that teasing voice but Mike knew better. Naglakad na siya papalabas. Binuksan niya ang pintuan at isinara bago napasandal dito. Ilang sandali pa at tumama nga ang hinala niya, minadali siyang lumabas ni Miles dahil iiyak na naman ito. Dumiretso siya ng tayo at pumikit pa bago pinalis ang mga luha sa mukha niya. Lumakad na siya pababa para kumuha ng bagong gatas ni Miles. He needs to act normally dahil ayaw niyang maapektuhan pa pati ang mommy ni Miles kapag nalaman nitong halos ma-dehydate na si Miles sa kakaiyak.

"Mike," napalingon siya nang marinig ang pamilyar na boses na iyon.

"Lhan," nag-igting ang mga bagang niya nang makita ito.

One of the reason for Miles suffering, he thought.

"We need to talk." Anito matapos siyang obserbahan ng ilang sandali.

"We don't have anything to talk about." Tumalikod na siya para bumaba na ulit at kumuha ng gatas para kay Miles.

"It's about Miles. I know you'd be interested, Michael. She's your cousin afterall."

_________________________

**next