Drowning Boy. ||Dutch

- H7 De allerlaatste -

Sam zit nu al een tijdje bij ons aan tafel. Zo'n 6 minuten om precies te zijn. Veel heeft hij nog niet gezegd, ook nu weer was vooral Lori aan de praat. Waarschijnlijk hoef ik niet meer uit te leggen over wie zij het had. Ik kijk vanuit mijn ooghoek stiekem naar hem. Zijn haar zit nog steeds warrig en zijn blik is nog steeds richting de telefoon. Dan werpt hij een blik naar mij. Misschien voelde hij aan dat ik staarde. Snel kijk ik naar voren toe. Vanuit mijn ooghoek zie ik dat hij grijnst. Het staat hem goed, erg goed. 'Wat valt er te lachen? Mick is dan misschien onhandig maar dat is nog geen reden om te lachen omdat hij zo nodig viel, daar kan hij niets aan doen'. Sam richt zich naar Lori die zich blijkbaar een beetje aangevallen voelt. 'Inderdaad, het is niet grappig', zegt hij op een droge, sarcastische manier. 'Dus waar was ik gebleven?'. Beide kijken wij naar Lori en halen we onze schouders op. Dit hadden wij beter niet kunnen doen want ze loopt boos weg. Genegeerd worden, nee daar houdt zij niet echt van. 'Je hebt het dus over mij gehad?'. Verschrikt kijk ik hem aan. 'Ja'. Het was er sneller uit dan ik had gedacht. Ik blijf hem aanstaren want wat ik weet niet wat ik anders moet doen. We kijken elkaar even in de ogen aan en dan grijnst hij weer. 'Oké, interessant'. Een prima antwoord om over te gaan op een ander onderwerp. 'Heb je misschien nog een donald duck die ik kan lezen?'. Hij glimlacht, zijn tanden zijn bloot en er ontstaan kuiltjes. Mijn maag krimpt ineen. 'Hier, dit is een van mijn favoriete', zegt hij terwijl hij eentje geeft die hij uit zijn tas haalt. Er staat een eend op die de krant leest, erg interessant. 'Dankje'. Hij knikt en dan gaat de bel. Snel zie ik Lori ren naar haar toe. 'En hoe liep het af?', vraagt ze. Zij lijkt weer vrolijk. 'Hoezo?'. Verbaast kijk ik haar aan. 'Denk je nou echt dat ik boos was? Ik wist toch dat jullie niet luisterde en dat hij moest lachen om jou of door jou. Ik dacht dit is een prima kans om weg te gaan en de love birds alleen te laten'. Ze heeft een plan bedacht om ons alleen te laten? Wat een idioot.

'Love birds'. Ik grijns en neem een hapje van mijn appel. Ik ken die jongen net een paar dagen. Het zou gek zijn om nu al verliefd te zijn. Ik geloof niet echt in liefde op eerste gezicht want iemand kan een masker dragen. Mijn telefoon trilt en meteen verschijnt er een berichtje op mijn beeldscherm. 'Samore of Elamuel?'. Verward kijk ik naar mijn telefoon die nog steeds aan staat op het berichtje. 'Pardon?'. Nog binnen een paar seconden krijg ik een berichtje terug. 'Welke ship naam vind jij leuker?'. Meteen gooi ik mijn mobiel richting mijn bed met de hoop dat het goed komt, waar ik wel vanuit ga. Ze neemt dit veel te serieus. Ik ga mij niet laten koppelen aan Samuel. En dat ligt niet aan hem, ik ga niet met jongens die ik zo kort ken. Mij niet gezien. Afgezien van het feit dan dat hij aardig is en best schattig. Hij moet trouwens nooit zijn haar gaan knippen. Het is nee, het is zijn imago. Mijn gedachtes worden verstoort door het getril van mijn mobiel. 'Is het zo'n moeilijke keuze?'. 'Denk jij dat ik dit serieus ga nemen?'. Nadat ik dat berichtje heb gestuurd gooi ik mijn mobiel weer op mijn bed. Van deze gedachten krijg ik honger. Ik spring op en loop meteen naar beneden richting de keuken om vervolgens een chocolade reep te pakken, de allerlaatste.

*-*-*

Hallo! Op dit moment is het zaterdagavond, 1:52 's avonds en op dit moment schrijf ik voor jullie een verhaal. Ik moet zeggen dat ik enorm moe ben dus dit is dan ook het laatste hoofdstuk, voor vandaag. Spaties zijn op dit moment een beetje gek, sorry daarvoor. Snel alweer een upje maar ik wou het zo graaaggg! Wat denk jij trouwens van de ship naam? Welke van de twee vinden jullie leuker of hebben jullie zelf een betere?