Drowning Boy. ||Dutch

- H5 Verdriet en the fault in our stars -

Het is eindelijk weekend. Geen school maar toch blijven mijn gedachten hangen bij Sam, of ik het nou wil of niet. Ik steeds voor mijn ogen hoe hij de gang in loopt, zijn zwarte haren die zijn ogen verbergen, hoe hij naar de grond staart. Het is een verlegen jongen met waarschijnlijk een heel levensverhaal of zijn levens is juist heel erg saai. Stiekem wil ik het wel weten maar vragen durf ik niet. Het is alsof je naar een kaars kijkt die brand, wachtend tot het op is, het zich 'overgeeft'. Maar om nou vergeleken te worden met een kaars is nou niet echt iets leuks denk ik, nee dat is wel zeker.

Mijn handen grijpen naar een zakje m&m's die half open gescheurd op de tafel liggen. Met mijn andere hand probeer ik mijn mobiel te zoeken die voor de zoveelste keer in de bank is gevallen. Na een tijdje zoeken en een licht, geërgerd gevoel vind ik het dan eindelijk. 'Hebbes'. 3 berichten van Lori. Dat meisje heeft blijkbaar veel aan der hoofd. Ik klik haar naam aan en er verschijnen in capslock de volgende woorden, 'Mick en ik hebben ruzie gehad'. Mijn ogen lezen verder. 'Hij is er vandoor en kwaad op mij'. Dan vallen mijn woorden op de laatste zin. 'Bel mij alsjeblieft, ik heb je nodig'. Ik had het erger verwacht, dat ze op straat was gezet ook al wonen ze dan niet samen. Of dat ze is geslagen, maar Mick is niet zo'n jongen. Hoop ik dan maar. Na die gedachten klik ik meteen de bel toets aan en binnen 38 minuten (aangegeven op mijn mobiel) hebben al weer een heel gesprek gehad. Het ging van Mick naar schapen en het eindigte in een chocolade feest. Geen idee hoe het gekomen is maar met haar heb ik altijd van die gekke gesprekken. Zo hadden wij het samen een keer over dat stel de leraren ineens op een tafel staan te dansen, op baby van justin bieber met een appel als microfoon in hun hand. Het klinkt gek maar het was een geweldig gesprek, ik heb nog nooit zoveel gelachen en gehuild (van het lachen natuurlijk!). Ik had Lori gezegd dat ik langs zou komen met een grote zak chips, chocolade en een jank film. Daar kon ze geen nee tegen zeggen en zo stond ik dus alweer 15 minuten ongeveer later aan haar deur.

Mijn hand reikt naar de deurbel als ineens de deur open wordt gezwaaid. Met rode ogen en haar pyjama aan staat daar Lori. God, ze moet wel houden van die jongen. Waarschijnlijk zit hij zijn verdriet weg te drinken terwijl wij the fault in our stars gaan kijken. Ik heb de film al meerdere keren gezien maar Lori nog niet dus daar stond ik dan in de kou met mijn handen vol. Mijn ogen glijden nog een keer van top tot teen naar Lori en wacht tot zij mij eindelijk binnen laat. Ik vertel haar dat zij maar op de bank moet gaan zitten terwijl ik het eten en drinken klaar maak. Eenmaal klaar loop ik de woonkamer in en zie dat ze toch al een zak chips heeft op gemaakt. 'Dat kan ook natuurlijk', zeg ik zachtjes. Voorzicht met het drinken in een hand loop ik naar haar toe en plof daarna neer op de bank. 'Laten wij ons maar lekker vol proppen tot we niet meer kunnen. En op de fault in our stars', zeg ik terwijl ik mijn glas met cola pak en die tegen die van haar aan tik.

--***--

Wie heeft The fault in our stars nog meer gezien? En wie moest er ook huilen?  *steekt hand op*