Drowning Boy. ||Dutch

- H14 Brett Chun -

-sinds een tijdje ben ik fan van BTS (een groep) en vooral van JungKook dus vandaar dat hij een rolletje erin speelt. Hij is de jongen op de foto- 

----****----

'Met Samuel'. Na het berichtje van Samuel heb ik hem meteen gebeld, hij nam alleen eerst niet op, luiaard. 'Ik zag je berichtje, wat is er aan de hand?'. Ik hoor wat gekraak aan de andere kant van de telefoon. 'Ik ben lichtelijk gebroken van binnen maar ik kan het niet zomaar delen. Het enige wat ik op dit moment nodig heb is een knuffel van jou'. Die laatste woorden kwamen langzaam uit zijn mond, hij klonk erg verlegen. Bij het woord knuffel maakte mijn hart een klein sprongetje maar dat wilde ik niet laten merken. 'Is mijn stem niet genoeg?'. Ik kreeg meteen spijt na die woorden, ik had liever gezegd dat ik hem ook wil knuffelen maar dat het nu niet kan omdat ik nog steeds mijn lelijke pyjama aan heb en ik wil niet uitgelachen worden ook al mag hij dan verdrietig zijn. 'Je stem is prima, je klinkt erg kalmerend'. Ik draai mijn gezicht weg, Lori hoeft mijn rode wangen niet te zien. 'Dank je wel'. Zeg ik zachtjes en een beetje lachend. Nadat wij een tijdje hebben gepraat en Samuel zei dat het beter ging hebben we allebei opgehangen. Hij wenste mij nog een fijne avond en een welterusten. Ik moet zeggen dat ook ik mij een stuk beter voel. Maar dat veranderde nadat ik naar een bak ijs keek, of een bak zonder ijs. Lori had blijkbaar uit wanhoop zelf de bak ijs opgegeten.

--*--

'Waarschijnlijk hebben vele van jullie hem al gezien. Er is een nieuwe jongen in ons midden. Hij zal zichzelf even voorstellen', zegt Meneer van der Laken, ons Nederlands docent, tegen ons. 'Ik ben Brett Chun en ik kom uit Korea maar ik woon al een paar jaartjes in Nederland. En nog steeds is het te koud'. Een paar meisje in de klassen beginnen te giechelen. Hij schenkt hun verder geen blik. 'Nadat mijn ouders zijn gescheiden ben ik met mijn moeder meegegaan, dus hier ben ik.'. Hij neemt plaats op een stoel en de docent begint verder te praten nadat hij een keertje knikt naar Brett. Brett is niet mijn type maar hij lijkt mij een aardige jongen voor zover ik kan oordelen. Sommige meisjes blijven hem langer aanstaren.

'Hij vangt wel veel blikken'. Lori zucht diep. 'Veel blikken? Zoals cola en casis bedoel je zeker'. De grap leek toch beter in mijn hoofd. Stiekem kan ik mezelf wel voor mijn hoofd slaan maar gelukkig moet Lori er toch om lachen. 'Wat een humor', de sarcastische opmerking komt van iemand die achter ons zit, Brett. Blijkbaar is hij achter ons gaan zitten. Meteen word ik rood, dit is al de tweede keer dat ik mezelf voor mijn hoofd kan slaan. Mijn lichaam draait zich naar hem toe. 'Zit jij ons af te luisteren?'. Hij schud zijn hoofd. 'Er is een verschil tussen iemand die afluistert en meisjes die hard praten'. Mijn mening over hem is veranderd, wat een pannenkoek. Lori lacht stiekem, al probeerd ze het te onderdrukken. Dat kan ik zien aan de manier waarop zij een gezicht maakt, het wordt meteen raar, een beetje lelijk om eerlijk te zijn.

-------*****-------
Ik hoop ook deze keer dat jullie het een leuk hoofdstuk hebben. Ik ben trouwens een beetje benieuwd, ik probeer zelf altijd lange hoofdstukken te maken maar uiteindelijk is het erg kort in mijn ogen, wat vinden jullie ervan? Ondertussen ben ik trouwens moe, dus ik ga maar richting mijn lover genaamd 'Bed' <3

Ik kon trouwens niet wachten met uploaden dus hier is weer een hoofdstuk! En ik ben ook wel benieuwd wie er mijn verhaal leest, dus twijfel zeker niet om een reactie achter te laten <3