Drowning Boy. ||Dutch

- H26 Samuel. -

Vooroverbuigend kijk ik hem aan, afgezien van de blik in zijn ogen ziet hij er nog redelijk goed uit. Mijn hoofd schud ja, niemand hoeft het te weten. Daarna neem ik nog een slokje van mijn thee die ondertussen wat kouder is geworden, ben ik de enige met die probleem? 'Ik moet gaan, sorry', zeg ik terwijl ik mijn jas van de stoel graai. Het enige wat zijn mond verlaat is een diepe zucht en wat gebrabbel waar ik verder niet op in ga. 'Ik zie je morgen weer op school en niet zo piekeren hé, staat je niet', schreeuw ik nog snel door het cafeetje.

Mijn tas gooi ik op de bank en plof meteen erachteraan. 'Gaat het liefje?', mijn moeder verschijnt om de hoek, volgens mij heeft ze weer zo'n kook fase helaas aangezien ze niet echt een goeie kok is. Mijn vader en ik doen altijd alsof we het erg lekker vinden maar stiekem is dat een klein leugentje maar we doen alleen maar om haar te zien lachen. 'Volgens mij ben ik de therapeut van al mijn vrienden'. Mijn moeder komt dichterbij en geeft een aai over mijn hoofd. 'Er staat wat restjes taart in de koelkast'. Meteen sta ik op, waarschijnlijk heeft ze het niet zelf gemaakt maar doet ze toch van wel. Het beste is om dat te accepteren anders krijg je heibel. Voordat ik het weet zit mijn hoofd in de koelkast, eigenlijk wil ik geen eens moeite doen om de taart uit de kast te halen en het op een bordje te leggen maar toch doe ik het, dat is wel zo netjes.

Na de taart maak ik mijn tas open om een poging te doen om huiswerk te maken. Ik leg mijn Nederlands boek open en kijk een paar seconden naar de tekst die voor mij ligt. Nou, ik heb wel weer genoeg gedaan voor school voor vandaag. Plotseling begint de tafel lichtjes te trillen en mijn ogen focussen zich op mijn telefoon. Er verschijnt een berichtje van Mattie. Opeens begint mijn lichaam een beetje te zweten en mijn handen trillen een beetje. Hou op, het is maar een berichtje van een jongen (die totaal niet stabiel is en redelijk knap is). Sorry sorry, Mattie. Een paar seconden kijk ik naar mijn telefoon, om eerlijk te zijn heb ik geen zin om te antwoorden maar ik heb het gelezen nu dus ik zal wel moeten. Toch leg ik mijn telefoon weg, ik heb hier eventjes geen trek in om eerlijk te zijn. Weer trilt mijn mobiel, wat ben ik toch populair. Eventjes twijfel ik of ik zou kijken maar dan klikt mijn duim al op het berichtje, nu kan ik niet meer terug. Kijk naar buiten.

Met een volle maag, lopend als een koe doe ik de deur open. 'Heyhallotjes, kies links of rechts'. Verbaast kijk ik naar Lori die voor mijn deur staat, ik dacht dat zij naar dansles ging? 'Rechts, duh'. Haar hand komt naar voren met een briefje erin. Snel doet ze het andere briefje in haar broekzak en vouwt dan het briefje open. Samuel. Er staat in sierlijke letters Samuel. 'Wat is dit?'

----****----

Ohoh, wat kan ik zeggen? Ik was druk, ziek en had weinig inspiratie maar jaja na lang wachten een nieuw hoofdstuk en ik wil graag weer de draad oppakken. Wie is ook druk bezig met examens?!