Drowning Boy. ||Dutch

- H16 'Het komt goed' -

Ik weet niet hoe het kon en hoe ik er kwam maar ik was er toch echt. Met mijn ogen vol verbazing keek ik naar een groot huis. Langzaam liep ik naar de deur waar een bordje bij hing. Luciene Nichols, Samuel de Witt, Manon de Witt. Mijn ogen bleven hangen bij de naam van Samuel. Mijn hand reikt zich uit naar de bel als opeens de deur word opgezwaaid. 'Hallo'. Op mijn gezicht verscheen een glimlach. Voor mijn neus stond een heel klein meisje met twee vlechtjes in haar donker bruine haren, sproetjes waren verspreid over haar gezicht en met grote, bruine ogen keek zij mij aan. Dit moet vast en zeker Manon zijn. Ik wist niet dat Samuel een zusje had. 'Is je grote broer thuis?'. Ze knikte zachtjes naar mij en liep toen de gang in. Na een tijdje kwam zij terug met Samuel, hand in hand. Samuel keek mij lachend aan met zijn zusje verstopt achter zijn benen. Hij groette mij en liet mij binnen. Zijn zusje rende een kamer in, waarschijnlijk de woonkamer terwijl Samuel mij naar zijn kamer leidde. 'Dit is mijn mancave'. Ik probeer mijn lach te onderdrukken. 'Is het de bedoeling dat je de vloer niet meer zit in je mancave?'. Hij keek mij lachend aan en knikte. 'Ga maar zitten hoor, wil je misschien wat te drinken?'. Ik nam plaats op iets wat op een stoel leek. 'Zou ik misschien wat cola mogen?'. Hij knikte en liep toen de trap af.

Terwijl mijn ogen de kamer bestudeerde zag ik een klein schriftje liggen. Als je dit leest ben je dom. Meteen werd ik nieuwschierig en pakte het schriftje, het leek op een dagboek. Woensdag 9 december 2015 dit is de zoveelste dag dat ik wakker lag, kijkend naar mijn plafond. Vandaag was een uitzondering, dit keer lag ik niet huilend in bed haha. Deze dagen moet ik veel huiswerk inhalen.

Voetstappen bevinden zich op de trap en meteen sla ik het boekje dicht en probeer het zo netjes mogelijk op de juiste plek te leggen. Samuel reikt mij de cola aan en hij neemt plaats op zijn bed, starend naar zijn cola. 'Hoe gaat het met je?'. De woorden kwamen zachtjes uit mijn mond, ik twijfel of hij mij wel heeft gehoord. 'Goed hoor, het gaat beter'. Stiekem probeer ik zijn gezicht af te lezen maar het is moeilijk dan ik had gedacht. 'Weet je het zeker? Je haar zit wild, je hebt nog steeds wallen onder je ogen en ik zie in je ogen dat je verlangt naar een knuffel?'. Hij kijkt recht in mijn ogen terwijl hij moet lachen. Ik zet mijn glas neer en loop dan zijn richting op. Mijn lichaam raakt nog maar net het bed aan en hij pakt mij vast. Hij voelt uitgeput, zijn lichaam rust tegen dat van mij aan en zijn gezicht verstopt zich in mijn haren. Zijn tranen dansen zich een baan naar beneden en laten zich in mijn haar vallen. 'Het komt goed', fluister ik in zijn oor. Hij schud langzaam zijn hoofd. 'Dat komt het niet, ik ben gesloopt. Mijn lichaam eet zichzelf op van binnen'. Die woorden schieten door mijn hoofd heen. Ik wist niet dat hij gesloopt was, uitgeput was het enige waar ik aan kon denken. 'Ik ga je helpen, ook al wil je het niet. Ik ga je leren zwemmen om zo uit die put te komen'. Even frons ik, dat klonk raar. 'Dank je wel'. Is het enige wat ik kan verstaan vanwege zijn gesnotter.

We laten elkaar los en kijken elkaar aan. Zijn haar zit wild, zijn ogen zijn rood en hij straalt verdriet uit. Ondanks dat ziet hij er sexy uit. Vervloekte gedachtes en gevoelens.

-----****-----

Ik heb helemaal geen zin om 3 of 4 dagen te wachten om een verhaal te uploaden. Ik kan zelf ook niet tegen wachten dus ik post gewoon mijn verhalen wanneer ik denk dat het, het beste uit komt en vandaag heb ik zin om er twee te uploaden dus here you go. Het was niet echt de bedoeling om het zielig te maken maar uiteindelijk ben ik er wel tevreden meee ;)