Drowning Boy. ||Dutch

- H18 Weer terug op school -

Met een hard klap valt mijn kluisje op zijn slot. Stiekem schrik ik van mezelf maar besluit toch gewoon door te lopen. Wat heb ik een hekel aan ochtenden, het is onderhand half 10 en nog steeds ben ik niet (helemaal) wakker. Eigenlijk wil ik mezelf voor mijn hoofd slaan, om mezelf wakker te houden maar dat gaat pijn doen dus ik besluit om het toch maar niet te doen. Wat een rare gedachten op een dinsdag ochtend.

Net wanneer mijn voeten een hoek om willen lopen word ik tegen gehouden. Samuel's hand rust op mijn schouder. Zijn haar zit achter zijn oren verstopt en zijn blik is op mij gericht. 'Wat doe jij nou hier?, is het enige wat ik uit kan brengen, verbaast door zijn aanwezigheid. 'Achteraf zit ik gewoon nog hier op school en mijn ouders vonden dat het wel weer ging dus hier ben ik'. Aandachtig keek ik het aan. Hij zag er inderdaad een stukje beter uit maar dat hoefde nog niet te betekenen dat alles ook beter ging. 'Ik hoorde van iemand dat je chocolade erg lekker vind dus ik heb wat meegenomen voor jou'. Hij reikte zijn hand uit met twee chocolade repen en meteen voelde ik mijn hoofd rood worden. 'Dank je wel', zei ik met een verlegen glimlach. Zijn ogen hadden weer eens oog voor de grond terwijl hij langzaam weg liep.

Met een glimlach liep ik het teken lokaal binnen waar de leraar aandachtig aan het vertellen was hoe schaduwen werken bij het maken van een tekening. Ik heb dus niet veel gemist aangezien ik die uitleg al jaren hoor van verschillende leraren. Ik schuif aan naast Lori die verassend genoeg luistert naar de docent. 'Dit heb ik gekregen van Samuel', vertel ik vrolijk terwijl ik met de chocolade voor haar gezicht zwaai. Meteen kijkt zij om. 'Samuel kwam afgelopen week naar mij toe en vroeg hoe hij jou het best kan bedanken, ik zei dat chocolade jou het meest gelukkig maakt'. Mijn mond valt open terwijl ik voel dat ik weer rood word. Woorden verzamelen zich in mijn mond maar ze komen er niet uit, verslagen zit ik op mijn stoel. Hij wou mij bedanken. Hij wou mij bedanken.

Ondertussen sta ik al een tijdje bij de kluisjes, wachtende op Lori terwijl ik stiekem rond kijk om te zien of Samuel eraan komt. Mijn benen bewegen raar, wat wel vaker gebeurd dus in mijn ogen is het niets nieuws. Het is een tik geworden als ik zenuwachtig ben, en in dit geval ben ik erg zenuwachtig dus mijn been doet rare dingen. Chips, ik knipperde. Zag ik hem nou lopen?

Meteen loop ik de menigte door nadat ik Lori verteld had dat ik nog snel even een brief moest inleveren bij een leraar. Waarom ik niet gewoon de waarheid vertelde wist ik eigenlijk ook niet. 'Samuel!'. Meteen draait een lange jongen om waardoor hij een hairflip maakt, stiekem grijns ik maar dat probeer ik niet te laten merken. Ik loop voorzichtig zijn kant op en vlieg hem dan om zijn hals. Zijn ene hand houdt mijn hoofd vast en de ander winkelt zich om mijn heup. Zijn adem voelt warm aan in haar nek waardoor kippenvel zich verzamelt op haar lichaam. 'Dank je wel'.

-----****-----

Fijne kerst dames en heren, appels en peren. Gisteren geen hoofdstuk omdat ik toen kerst vierde maar vandaar dat ik er nu eentje upload. Sorry dat het uploaden soms zo chaotisch is, soms elke dag en soms 3 dagen niets.