Our Story Will Never End // Harry Potter (Dutch)

CHAPTER 25

GINNY'S POV

Tijdens het bijpraten komt het natuurlijk ook op het onderwerp 'de verloving van Harry en mij'. Er gaat een klein applausje en wat felicitaties door de zaal. Cho zucht even en vraagt met een geïrriteerde stem "Zijn er nog meer nutteloze mededelingen?" Ik voel de woede al weer door mijn lichaam stromen. "Kan je niet een keer je commentaar voor je houden?" Harry pakt mijn hand vast en fluistert "rustig maar ze is alleen maar jaloers, trek je er niks van aan." Ik wil wat terug fluisteren maar de heldere stem van Loena klinkt opeens door de zaal. "Marcel en ik zijn getrouwd!" De zaal verstomt en alle ogen zijn gericht op Loena. Marcel, die nooit echt al van aandacht hield, word knalrood maar er is toch iets van trots te zien op zijn gezicht.

Opeens begint iemand te klappen. Ik beweeg mijn hoofd richting het geluid en ik zie dat Daan degene is die het geluid veroorzaakt. Steeds meer mensen beginnen te klappen en de gespannen sfeer is weg. We horen gekuch en het geklap sterft weer weg. Anderling was degene die had gekucht en nadat ze Loena en Marcel heeft gefeliciteerd kondigt ze iets aan "Het is nu tijd voor een speech in de grote zaal." zegt ze. Ze staat op en wij volgen haar naar de grote zaal. Even moet ik terug denken aan toen ik als 11 jarige meisje voor de eerste keer door deze grote deuren liep. Het gevoel was onbeschrijfelijk. Nu 8 jaar later loop ik er opnieuw door heen met hetzelfde gevoel. Deze plek zal altijd mijn thuis blijven

Terwijl we allemaal een plekje zoeken aan de lange eettafels, gaat Anderling voor de bekende standaard staan. Ze schraapt haar keel en begint te vertellen. "Zoals jullie misschien wel gemerkt hebben zijn er vandaag wat oud-studenten aanwezig in onze school. Normaal gesproken is dit ongebruikelijk maar deze dappere jonge mannen en vrouwen hebben zich met veel moed en kracht verzet tegen de slechte krachten die dit kasteel probeerde in te dringen. Ik wil ze nogmaals enorm bedanken, de strijders van Perkamentus!" Geklap stijgt op uit de menigte kinderen. Natuurlijk zitten er ook minder enthousiaste reacties tussen, van bijvoorbeeld kinderen die belangrijke familieleden of vrienden zijn kwijt geraakt aan de oorlog of andere gevechten. "Laten we stil staan bij de verliezen die mensen hebben geleden maar niet vergeten dat we nog een lichte toekomst tegemoet gaan!"

"Maar nu weg met de bedrukte zaken en laten we feest vieren!" Op magische wijze zijn alle schalen gevuld en zie ik de ene lekkernij naar de andere. Ik weet het nog wel mijn eerste feestmaal, ik was zo ontzettend zenuwachtig. Al mijn 6 broers in Griffendor, dus ik wilde perse ook bij hen komen. Blijkbaar zit ik zo in mijn gedachtes verzonken dat ik nog niets heb opgeschept want Hermelien zit al bezorgd voor mijn ogen te zwaaien. "Er is niks hoor Hermelien, ik zat alleen even aan vroeger te denken." stel ik haar gerust. Ik schep snel wat aardappelpuree, worstjes en kippenpootjes op. Tijdens het eten halen we herinneringen op en vertellen we grappige verhalen.

Mijn oog valt op Ron, zijn bord is nog bijna helemaal vol wat mij zorgen baart aangezien hij normaal heel veel eet. Ik stoot Harry aan en fluister "Wat is er met Ron aan de hand?" Harry kijkt me vreemd aan en werpt dat een blik op Ron die lusteloos in zijn eten zit te prikken. Harry trekt een wenkbrauw op en mimt "ik vraag het zo wel." Ik glimlach naar hem en vervolg het gesprek met Hermelien en Simon.

HARRY'S POV

Nadat ik Ginny gerust had gesteld en mezelf had verteld dat er waarschijnlijk niks mis was kwamen de toetjes. Toen die ook op waren gingen de leerlingen een voor een naar bed. Wij bleven maar gewoon zitten omdat Anderling ons geen slaapplek toe had gewezen. Uiteindelijk waren we de enige in de zaal, Anderling stond op er wenkte ons. We liepen het kasteel door en kwamen uit bij de Kamer van Hoge Nood. Anderling stond een paar tellen stil en draaide zich toen om. "Ik heb nog een kleine verrassing voor jullie." Ze opent de Kamer van Hoge Nood maar van plaats een enorme ruimte zien, zien we een lange gang.

Ik doe als eerste een stap richtig de gang en kijk op het papiertje op de dichtstbijzijnde deur. Verbaasd lees ik de herkenbare tekst.

Jongens slaapkamer Griffendor - Harry Potter, Ron Wemel, Marcel Lubbermans, Simon Filister en Daan Tomas.

Ik open de kamer en zie een vertrouwde ronde kamer met 5 hemelbedden staan. De kleuren rood en goud zijn in alles aanwezig, de gordijnen, de dekbedden en zelfs het tapijt is rood-goud gekleurd! Ik glimlach en trek mijn hoofd terug uit de kamer. "Het is geweldig Prof.. ik bedoel Minervra! " Anderling glimlacht en de rest komt nu ook aangesneld en al snel zit iedereen op zijn 'oude vertrouwde' bed. Daan gaan lang uit liggen en zucht.

"Man wat heb ik dit gemist joh." Ik geef een instemmend geluidje net zoals Marcel en Simon. Ron daarin tegen blijft doodstil. Misschien is dit wel het beste moment om te vragen wat er nou precies aan de hand is met Ron. Ik schraap mijn keel. "Ron?" geen reactie. "Ron!" vraag ik nu wat harder. Ron schrikt op "Huh..wat?" zegt hij vaag. Ik zucht en stel mijn vraag opnieuw. "Is er wat aan de hand want je doet raar?" Ron begint zenuwachtig te grinniken. "Nee joh, er is helemaal niet aan de hand, ik voel me geweldig, niks aan de hand, alles top, niets aan de hand." ratelt hij snel. Ik kijk hem aan en hij word rood en houd op met praten.

"Er is dus iets waarmee ik in mijn hoofd zit maar ik weet niet hoe ik het moet doen en of het goed gaat " zegt Ron vaag. Ik zucht en sla mijn ogen ten hemel. Waarom is die jongen zo ontzettend vaag... "Ron zeg gewoon wat je wilt doen en zeg het duidelijk anders kunnen we je niet helpen!" zeg ik nadrukkelijk.

"Ik wil Hermelien ten huwelijk vragen."