Our Story Will Never End // Harry Potter (Dutch)

CHAPTER 9

LOENA'S POV

Ik open mijn ogen, Marcel en ik zijn net verschijseld in een donker straatje in Parijs. Ik loop het steegje uit en sta op een plein, alles is prachtig verlicht. Overal zijn mensen, ondanks dat het al bijna 8 uur is. "Kom je, dan gaan we naar het hotel." Zegt Marcel en hij pakt mijn hand vast. Ik loop met hem mee en kijk ondertussen verwonderd rond. Na een kleine tien minuten zijn we bij het hotel. Onze kamer is groot, met een aparte badkamer . We pakken onze spullen uit en besluiten nog wat te gaan drinken bij een café die we onderweg hadden gezien.

GINNY'S POV

"HARRY, ZET ME NEER!" roep ik lachend. Hij heeft me op zijn schouder getild en 'ontvoert' me naar ik-weet-niet-waar. Ik geef een paar loze stompen op zijn rug, in een poging dat hij me weer neerzet. Dan gooit hij me op iets zachts, ons bed. Hij springt bovenop me en drukt mijn polsen in het bed, zodat ik nergens meer heen kan. Hij brengt zijn gezicht naar dat van mij, ik voel zijn adem op mijn wangen en verdrink in zijn felgroene ogen. Dan druk ik mijn lippen op die van hem. Zijn handen rond mijn polsen ontspannen, ik haal mijn handen weg en leg ze in zijn nek. Dan laat hij los en rolt van me af. Hij vlecht zijn vingers door die van mij. "Ik hou van je." fluistert hij. Ik glimlach en pak zijn kin vast. "Ik ook van jou." zeg ik zacht. "Ik kan echt niet wachten tot we hier kunnen intrekken." zeg ik en ik zucht. "Ik ook niet, kan ik lekker elke dag bij jou en Teddy zijn." zegt hij. "Laten we dan maar snel verdergaan!" zeg ik en ik sta op. Harry volgt, we gaan naar de woonkamer en gebruiken daar onze toverstokken om te verven. Het fijne aan magie is dat je het verven niet zelf hoeft te doen, je behekst gewoon wat kwasten en ze doen het uit zichzelf. Onze slaapkamer en de keuken zijn al af en de meeste meubels staan daar al op hun plek. Ons huis heeft een woonkamer, een keuken, een ruime studeerkamer, vijf slaapkamers en een badkamer. Vandaag is de vijfde dag dat we bezig zijn.

Na een kleine twee uur is de woonkamer af en staan de bank, de tafel en de tv kast op hun plek. Het is nu half zes. "Laten we maar weer gaan, Teddy zit vast op ons te wachten." zeg ik tegen Harry, die bezig is een spreuk van een kwast af te halen, maar de kwast rent telkens weg. "Kom hier!" zeg ik lachend. "Finite Incantatum." zeg ik en ik wijs mijn toverstok op de kwast. Hij valt verdoofd op de grond. "Laten we dan maar gaan." zegt hij. Ik strek mijn hand uit en hij pakt hem vast. We verdwijnselen en komen weer in het nest. Teddy komt meteen op ons af gewaggeld. "Ha, kleine vent!" zegt Harry vrolijk en hij tilt Teddy op."Heb je het weer overleeft met oma Wemel?" vraagt hij lachend. Teddy knikt. "Mooi zo!" zegt Harry. "Ginny!" zegt Teddy en hij strekt zijn armpjes naar me uit. "Oh, ik mag er ook zijn?" lach ik speels. Ik geef hem een knuffel en zet hem dan weer op de grond. Hij waggelt weg, maar ik hap naar adem als ik zie dat hij Harry's toverstok vastheeft. Ik sla lachend mijn hand voor mijn mond als Harry zijn stok probeert te pakken. Maar Teddy zwaait met de stok en er blaast een zwarte wolk in Harry's gezicht. Hij draait zich om, zijn hele gezicht is zwart, zijn haren staan rechtop en als hij zijn bril af doet worden er twee niet-zwarte rondjes zichtbaar. Ik krijg buikpijn van het lachen. Gin hou je mond! Help me liever deze troep van mijn gezicht te krijgen. Maar ik kan niet stoppen met lachen. GINNY WEMEL stop met lachen zegt Harry nu geïrriteerd. Oke rustig maar en ik pak mijn toverstok en zeg Sanitato en het zwart op Harry's gezicht verdwijnt. Dankje zegt Harry. Sorry maar het was zo ontzettend grappig maar niet niet boos zijn en ik loop naar hem toe en hij fluistert "hoe kan ik nou boos zijn op jouw?" Hij kust me vol liefde ,ik sla mijn armen om hem heen en kus terug. Ik heb geen idee hoelang we daar staan maar opeens hoor ik GOEDEMORGEN! Ik schrik me dood en kijk opzij. En daar zie ik George grijzend staan. Ik kijk ongemakkelijk naar Harry en ik zie dat hij knalrood is. Het is prima dat jullie af en toe je momentje hebben maar moet dat echt midden in de woonkamer? Ik voel me langzaam boos worden. Als ik wil zien hoe veel ik van Harry hou dan doe ik dat, als je dat niet wil zien dan doe je je ogen toch lekker dicht. "Jullie kunnen dat ook ergens anders doen, zoals allesbehalve drukbezochte ruimtes, ga lekker naar je kamer ofzo" zegt hij en hij knipoogt naar Harry. "Goge" zegt Teddy die aankomt lopen. "Daar ik mijn kleine grote vriend!" zegt George vrolijk en hij pakt Teddy op. " Zal ik jou eens kennis laten maken een tuintrol?" zegt hij en hij loopt naar buiten. "Laat hem niet gebeten worden" roep ik hem achterna. "Tuurlijk niet!" roept George nog voor hij de deur dichttrekt.

LOENA'S POV

Na het drinken gaan we gauw terug naar het hotel. Deze stad is zo groot, het duurt vast dagen voor we alles hebben gezien. De laatste dag gaan we naar de Eiffel toren. Het is hier zo verlicht, ik krijg er hoofdpijn van, of zouden dat de knarkloppertjes zijn? We zijn allebei erg moe van de reis dus als we in het hotel aangekomen zijn, gaan we allebei gelijk naar bed.

Na interessante dromen te hebben gehad over de kreukelhoornige snottifant, maakt Marcel mij wakker. Tijdens het ontbijt overleggen we wat we vandaag gaan doen. S'avonds gaan we met een boot over de Seine, voor de rest gaan we door het centrum lopen en naar de Franse Wegisweg. "Loena kom je?" hoor ik Marcel zeggen. We zitten in een Frans boekwinkeltje. Ik heb daar een nieuwe versie van ' De kreukelhoornige Snottifant en waar ze leven' gevonden. "Laten we gaan" zegt hij. "Ja, wacht. Ik neem dit boek mee voor mijn vader." zeg ik en ik loop naar de kassa. Ik draai me om naar Marcel maar hij staat recht achter me. Hij deinst achter uit en botst tegen een boekenkast aan, die vervolgens omvalt. Alle boeken vallen uit de kast en Marcel wordt knalrood. De mevrouw van de boekwinkel begint te schreeuwen, Marcel mompelt snel een spreuk waardoor de boeken weer terug in de kast vliegen. Ik loop mijn boek snel aan die ene mevrouw, "dat wordt dan 4 galjoenen en 7 sikkels" zegt ze sikkeneurig. Ik betaal snel en Marcel trekt me gelijk de winkel uit. "Oké, waar ga we nu heen?" vraag ik. Hij reageert niet, "Marcel!" zeg ik nu iets harder. "Huh wat? zei je iets?" vraagt Marcel verward."Ik denk dat je hoofd vol zit met knarkloppertjes" zeg ik meelevend. "Natuurlijk, dat zal het zijn". "Sorry" en hij geeft me een kus om mijn wang.

***

We stappen uit een raar soort voertuig wat Marcel een taxi noemt, het is een of ander dreuzelvoertuig. Als ik uit deze 'taxi' stap, zie ik een enorm bouwwerk. 'Dit moet vast de Eiffeltoren zijn" denk ik. "Gaan we daar op" vraag ik? "Ja, natuurlijk helemaal naar het topje, je hebt toch geen hoogtevrees?". "Nee" verzeker ik hem. Marcel sleept me mee naar de kaartverkoop, ik laat hem de kaartjes kopen want ik heb geen verstand van dreuzelgeld. We gaan in de rij staan die trouwens erg lang is. Nadat we 2 uur in de rij hebben gestaan, mogen we eindelijk naar boven. Omdat we zolang is de rij hebben gestaan, is het al helemaal donker. "Zullen we gelijk naar het topje gaan?" vraagt Marcel een beetje zenuwachtig. "Ja hoor, is goed" zeg ik. Het lijkt wel of Marcel met de minuut zenuwachtiger wordt, ik denk dat hij een beetje hoogtevrees heeft. Ik ben zo in mijn gedachten verzonken dat Marcel 5 keer moet roepen, dat we de lift uit moeten. We stappen de lift uit en het eerste wat ik zie is licht! Het is zo mooi, overal waar je kijkt zie je lichtjes. Marcel pakt mijn hand en trekt me mee naar de rand, ik slik en kijk naar beneden. "Zullen we van de rand af gaan staan"? vraagt ik. Hij knikt en we zetten een paar stappen van de rand af. We zijn stil en genieten van het uitzicht. "Loena, ik wil je iets belangrijks vragen..."

Hij gaat op 1 knie zitten en haalt een doosje uit zijn zak. "Lieve Loena Leeflang, wil je mij de gelukkigste persoon op aarde maken, Wil je met mij trouwen?"