Our Story Will Never End // Harry Potter (Dutch)

CHAPTER 31

HARRY'S POV

Ik kijk naar mijn spiegelbeeld en zucht. Vandaag is de dag, de dag dat Ginny Wemel mijn vrouw wordt. Er word op de deur geklopt en Ron komt naar binnen gelopen. "Hoe voel je je? Nerveus?" Ik knik. "Je hebt een 30 meter lange slang verslagen, het toverschool toernooi gewonnen, de meeste duistere tovenaar aller tijden verslagen, maar je bent bang voor je eigen bruiloft?" Vraagt Ron ongelovig. Ik stuur hem een boze blik.

"Dat was anders, daar deed ik wat mij het beste leek, de helft van de tijd wist ik zelf niet eens wat ik deed." leg ik uit. Ron trekt een wenkbrauw op. "Je wisselt wat geloftes uit en dan ben je man en vrouw, zo moeilijk lijkt het me niet." zegt hij droog. "Wacht maar tot jij gaat trouwen." waarschuw ik hem. Ron lacht en geeft me een klopje op mijn schouder.

De deur opent opnieuw en Marcels hoofd komt om het hoekje verschenen. "Zijn jullie bijna klaar? De ceremonie gaat bijna beginnen." Deelt hij mee. Ik zucht nog een keer diep en trek mijn strik recht. Ik zie een jongeman, zwart haar dat nooit in model wil zetten, vandaag is geen andere dag, een paar felgroene ogen en een ronde bril.

Mijn ogen flitsen naar het litteken in de vorm van een bliksemschicht. Vroeger was dat het enige wat me beviel aan mijn uiterlijk, nu is het juist een herinnering aan alle duistere dingen die ik mee heb gemaakt. Ik schud mijn hoofd en loop achter Ron aan.

Ik loop de tent, die we vanochtend hebben opgezet, binnen en loop richting het altaar. Ik ga aan de linkerkant van de man, die Ginny en mij zomenteen gaat trouwen, staan en kijk naar achter. Ron en Marcel staan een soortgelijk galagewaad als ik, zij zijn mijn bruidsjonkers. In de zaal zit de hele Wemel familie, docenten en oud-leerlingen van Zweinstein en nog wat andere bekende gezichten. De muziek zwelt aan en de deuren zwaaien open.

Hermelien en Loena komen tevoorschijn in mintgroene jurken en ze glimlachen breed. Nog geen 5 seconden later komt Ginny binnengelopen. Mijn adem stokt; ze heeft een prachtige jurk aan en heeft een stralende glimlach op haar gezicht, die de hele zaal lijkt op te lichten. Het lijkt uren te duren voordat haar hand in de mijne ligt maar nu is het toch echt zo ver. "Bang?" fluistert ze met een knipoog. "Nooit." fluister ik terug.

"Beste dames en heren, we zijn hier bij een gekomen om het huwelijk te sluiten tussen Harry James Potter en Ginevra Molly Wemel," begint de trouwambtenaar in het zwart-witte gewaad. "Harry en Ginerva, willen jullie elkaars beiden handen vast houden." vraagt de man. Ginny kijkt de man met een opgetrokken wenkbrauw op en pakt mij handen niet vast. Ik word nerveus en kijk naar Ginny.

"Ik ga niet door met deze ceremonie tenzij je me bij Merlijns baard gewoon Ginny noemt, ik haat de naam Ginevra." zegt ze terwijl ze haar handen over elkaar slaat. Ik sta perplex en begint te lachen. De hele zaal volgt en de trouwambtenaar staat met zijn mond vol tanden. "Harry en Ginny, zouden jullie elkaars beiden handen vast willen houden." zegt hij met nadruk op 'Ginny'. Ginny knikt tevreden en pakt mijn handen vast.

***

Nadat alle standaard dingen zijn gezegd, mogen Ginny en ik onze geloftes uitwisselen. Ginny begint, " Lieve Harry, ik wil graag een verhaal vertellen over de allereerste keer dat wij elkaar ontmoetten. Het was 1 september 1991, een paar minuten voor elf uur. Ik was samen met mijn gezin en opeens vroeg een jongen met zwart haar en een bril of wij wisten waar perron 9 3/4 was. Ik werd opslag verliefd op hem, geen idee waarom want ik had nog geen woord tegen hem gezegd. Het enige wat ik na een paar minuten uit mijn keel kon krijgen was 'succes'."

"Toen hij door de muur was gelopen, was het eerste wat ik zei; "Mam, later ga ik met hem trouwen." Mijn moeder gaf geen antwoord want ja, ik was nog maar 10 jaar oud. Later kwam ik er door Fred en George achter, dat de jongen met het zwarte haar, Harry Potter was. Vanaf dat moment op het station was ik, samen met de halve vrouwelijke magische bevolking, verliefd op Harry Potter."

"Die liefde is nooit weggegaan en gelukkig maar, want anders stond ik hier nu niet. Ik hou van je, Harry James Potter, dat heb ik altijd gedaan en zal ik blijven doen tot het einde." eindigt Ginny haar gelofte met tranen in haar ogen. Ik ben sprakeloos en slik om de brok in mijn keel weg te krijgen.

"Lieve Ginny, ik weet niet wat ik moet zeggen want ik zou nooit kunnen tippen aan wat jij net hebt gezegd maar ik ga het toch proberen. Jij, Ginny, was een van de eerste mensen die mij aardig vond om wie ik was en niet omdat ik de Harry Potter was. Mijn gevoelens voor jou werden mij pas heel laat duidelijk. Namelijk in in ons zesde jaar pas, je werd steeds populairder en opeens zag ik waarom. Je bent lief, knap, grappig en je hebt een geweldig karakter."

"Ik hield mezelf steeds voor, dat wat ik voor je voelde, gewoon broer-zus liefde was. Maar uiteindelijk kon ik het niet meer ontkennen, ik was verliefd op de zus van mijn beste vriend. Ik was bang dat ik te laat was en stopte mijn gevoelens weg. Maar dat moment in de leerlingenkamer nadat we de zwerkbalcup hadden gewonnen, was er iets in je blik waardoor mijn twijfels weggingen en mijn gevoelens voor jou 2 keer zo erg terug kwam. Die maanden met jou waren de beste maanden van mijn leven en mijn hart was gebroken, toen ik je achter moest laten."

"Maar je hebt gewacht en daarom hou ik van je. Je zal mij altijd begrijpen en achter mijn keuzes staan, hoe moeilijk dat ook is. Je bent zo sterk. Ik kan niet uitdrukken in woorden hoeveel ik van je hou want dat is niet mogelijk. Het enige wat ik kan zeggen dat ik altijd van je zal blijven houden." sluit ik mijn verhaal af.

Ik heb Ginny in mijn hele leven 1 keer zien huilen maar nu stromen de tranen over haar wangen. Haar armen slaat ze om mijn nek en ze houdt me zo stevig vast dat het lijkt dat ze me nooit meer gaat loslaten. De trouwambtenaar gaat verder met zijn verhaal maar ik ben gevangen in Ginny's bruine ogen. Ik hou het niet meer en kus haar. De mensen lijken te vervagen en het enige dat bestaat zijn Ginny en ik.

Er ontploft vuurwerk in mijn buik, ik kan het gevoel niet beschrijven maar het is geweldigste gevoel wat er is. Ik laat haar los en het enige wat ik in haar ogen zie is blijdschap. "Dan verklaar ik jullie nu tot man en vrouw." zegt de trouwambtenaar. Ginny en ik kijken geschrokken op. De zaal en de trouwambtenaar beginnen te lachen en we worden rood. Teddy komt aanlopen aan Andromeda's hand met de ringen. We schuiven ze om elkaars vinger en pakken elkaars hand vast. "Voor jullie staan nu Harry en Ginny Potter!" roept de trouwambtenaar. De hele zaal juicht en klapt.

"Ik hou van je, Ginny Potter." fluister ik in haar oor.

"Ik ook van jou, Harry Potter."